----------------------------------
ජන්කුක් හිටියේ තමන්ගේ කොලේජ් ගේට් එක ලග, බස් එකක් එනකන්.. කොලේජ් ඉවර උන නිසා ජන්කුක් තීරණය කලා අදට විතරක් ක්ලබ් නොයා ජීයූන්ව බලන්න යන්න.. මොකද, දවස් ගානකින් ජන්කුක් ජීයූන්ව බලන්න නොගිය නිසා..
මේ වෙද්දිත් කොලේජ් එකේ ළමයි ඔක්කොම වගේ තමන්ගේ ඩ්රයිවර්ස්ලා එක්ක ගෙදර ගිහින් තිබුණා.. ජිමිනුත් ජන්කුක් එක්ක එන්න හැදුවත් ජිමින්ට එයාගේ ඩෑඩ්ගේ බලකෙරිල්ලට ජන්කුක්ව දාලා ගෙදර යන්න උනා..
බස් එකක් එනකන් ලග තිබුණු වෝල් එකකට හේත්තු වෙලා හිටපු ජන්කුක් දැක්කේ ඈත ඉදන් තමන් දෙසට දුවගෙන එන පුංචි පැටියෙක්.. ඒ පැටියගේ මූණවත් නොපෙනෙන තරම් විශාල පියෝනි මල් බොකේ එකකුයි, තව බොක්ස් එකකුයි ඒ බබාගේ අත් වල තිබුණේ.. ඒ පැංචත් හරි හරියට ඒ බර මල් පොකුරත් උස්සගෙන දුවගෙන එනවා.. ඒත් ජන්කුක් ඒක වැඩිය ගනන් නොගෙන බස් එකක් එනකන් පාර දිහා බලාගෙන හිටියා..
"දුතී..?"
ජන්කුක් ලගට දුවගෙන ආපු, ජන්කුක්ගේ දනිහිස ගාවට වගේ උස පැංචා ටිකක් ඉස්සිලා ජන්කුක්ගේ ශර්ට් එකෙන් ඇද්දා..
Jk-"අහ්.."
පැටියා කියපු දේ නොතේරුනත් ජන්කුක් හිනාවෙලා පැටියගේ උසට නැමුණා..
"උවාත දුතී..?"
හරියට ඇවිල්ලවත් නැති කිරි දත් පෙන්නන ගමන් පැංචා අහද්දි ජන්කුක්ට හිනාගියා.. ඒත් ජන්කුක්ට තේරුනා පැටියා අහන්නේ "ඔයාද ගුකී" කියන එක කියලා..
Jk-"ඔවු මන් තමා පැටියෝ.."
ජන්කුක් නැවිලා මල් බොකේ එක ටිකක් පැත්තකට කලේ පැටියගේ මූණ බලාගන්න.. ඌව්, හරි හුරතල්..!
YOU ARE READING
ᴠᴇʀɢ!ɴ ʜᴇᴀʀᴛ || ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ || 🔞
Novela Juvenil❝ ඔවු, අවසානෙදි මන් මගේ තැන තේරුම් ගත්තා.. මාව ගැලපෙන්නේ Club එකක ඇදක් උඩට මිසක්, ඔයාගේ තුරුලට නෙවෙයි ටේහ්යුන්ග්.. පරවුණු මලකට කවදාවත් බෑ නැවුම් මල් කිනිත්තක් එක්ක පෑහෙන්න.. ඉතින්, සමාවෙන්න.. මට වෙනවා මේ හැමදේම අත් අරින්න, මේ හැමදේටම තිතක් තියන්න...