----------------------------------
ඊළග දවසත් උදාවුනා.. වෙලාව උදෑසන අටට ඇති.. කිසිම අහරක් නොගත්තු ටේහ්යුන්ග් ජන්කුක්ගේ ඇදේ පැත්තකින් හිස තියාගෙන, බෑග්පැක් එකත් තුරුල් කරන් නින්දට වැටිලා තිබුණා..
තද කරකැවිල්ලක් එක්ක බර වෙලා වගේ තියන ඇහි පිහාටු යාන්තමින් ඇරගත්ත ජන්කුක් දෙපාරක් තුන්පාරක් එකදිගට ඇස් පිල්ලම් ගැහුවා.. දවසක්ම ෆේන්ට් වෙලා හිටිය එකේ ප්රතිපලයක් විදියට ජන්කුක්ට ලොකු වතුර තිබහක් තිබුණා.. ඒත් ජන්කුක්ට නැගිටින්න බෑ, මුළු ඇගම රිදෙනවා..
ඒත් ජන්කුක්ගේ හිත කොහොමත් හයියයි.. පුළුවන් විදියට තුවාල නොවුනු එක අතක් ඇදට වාරු කරපු ජන්කුක් හෙමින් කකුල් දෙක නවලා හෙඩ් බෝඩ් එකට හේත්තු උනා.. ජන්කුක් ටික වෙලාවක් ඇස් දෙක තදකරලා පියාගෙන හිටියේ ඇගට දැනෙන අමාරුව ටිකක් අඩු වෙනකන්..
විනාඩි පහකින් විතර ඇස් දෙක ඇරපු ජන්කුක් හෙමින් වටපිට බැලුවා.. එන බෙහෙත් සැරත් එක්ක ජන්කුක් ඉන්නේ හොස්පිටල් එකේ කියල අදුරගන්න ජන්කුක්ට වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ..
Jk-"අහ්..!"
පපුවටත් අතක් තියාන ජන්කුක් ටිකක් එහාට උනේ තමන්ගේ ඇද උඩ හිස තියාගෙන ඉන්න පුද්ගලයව දැකලා.. ජන්කුක්ට ඒ රූපේ හුරු බවක් දැනුනා.. මොකද ටේහ්යුන්ග් හිටියේ ජන්කුක්ට පිටුපාලා.. ඉතින් ජන්කුක්ට පෙනුනේ ටේහ්යුන්ගේ සිනිදු කෙස්, පළල් පිටයි විතරයි..
Jk-"ක්..කවුද මේ..?"
තමන්ගේ පපුවේ තිබුණු අත ගත්තු ජන්කුක් හෙමින් ටේහ්යුන්ගේ මූන දෙසට නැවිලා ටේහ්යුන්ගේ මූණ පුරා විසිරිලා තිබුණු දිග කොණ්ඩ කෑලි උඩට කලා..
YOU ARE READING
ᴠᴇʀɢ!ɴ ʜᴇᴀʀᴛ || ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ || 🔞
Teen Fiction❝ ඔවු, අවසානෙදි මන් මගේ තැන තේරුම් ගත්තා.. මාව ගැලපෙන්නේ Club එකක ඇදක් උඩට මිසක්, ඔයාගේ තුරුලට නෙවෙයි ටේහ්යුන්ග්.. පරවුණු මලකට කවදාවත් බෑ නැවුම් මල් කිනිත්තක් එක්ක පෑහෙන්න.. ඉතින්, සමාවෙන්න.. මට වෙනවා මේ හැමදේම අත් අරින්න, මේ හැමදේටම තිතක් තියන්න...