------------------------------------------------------------------
හිසට දැණුන තද බර ගතියත්, නහයට තවමත් දැණෙන බෙහෙත් සැරත් එක්ක අමාරුවෙන් ඇස් දෙක ඇරගත්ත ටේහ්යුන්ග්, අමාරුවෙන් ඇස් පිල්ලම් ගැහුවේ කෑලි කපන අදුරට ඇස් හුරු කරගන්න..
අමාරුවෙන් ඇස් දෙක ඇරගත්තු ටේහ්යුන්ග් ඇස් පිල්ලම් වේගයෙන් ගහන ගමන් වටපිට බැලුවා.. ඒත්, කිසි දෙයක් පැහැදිළි නෑ, එක දෙයක් ඇරෙන්න.. මොකද, ටේහ්යුන්ග්ට වැඩි වෙලා ගියේ නෑ තමන් ඉන්නේ ඔවුන්ගෙම මැන්ශන් එකේ, ඔවුන්ගෙම කාමරේ කියලා පැහැදිලි කරගන්න..
විවර උන ජනේලයෙක් කාමරේ ඇතුලට ආපු හද එළියෙන් කාමරේ අදුර ලාවට මැකිලා ගිහින් තිබුණා.. තමන්ව පුටුවකට තියලා ගැටගහලා කියලා දැනගන්න ටේහ්යුන්ග්ට මහ වෙලාවක් ගියේ නෑ.. ගැටගහලා තිබුණ ලණු ගලවගන්න දගලපු ටේහ්යුන්ග්ට එකපාරම මතක් උනේ ජන්කුක්ව.. ලේ පෙරාගෙන තමන් දිහාවට අත දිගුකරපු ජන්කුක්ව !! උන දේවල් මතක් උන සැනින් හිස දෙපසට ගසපු ටේහ්යුන්ග් වේගෙන් අත් දෙක උඩට ඇදගත්තේ ලණු ටික ලිහාගන්න..
Th-"ආර්හ් !
වේගයෙන් අත් දෙක ඇදපු පාරට ටේහ්යුන්ගේ අතක් මැණික් කටුව ලගින් හීරිලා ගියේ ටේහ්යුන්ගේ මුවෙන් කෙදිරියක් පිටවෙද්දි.. ඒත්, ටේහ්යුන්ග්ට තමන්ගේ වේදනාවට වඩා වටින්නේ ජන්කුක්ව !!
"උඹව ගැටගහ ගන්නවත් බැරි තරන් අපි දුර්වලයෝ කියලා හිතුවද උඹ !!"
තමන්ගේ අත් දෙක ගලවගන්න දගලන ගමන් හිටපු ටේහ්යුන්ග් ගැස්සිලා ගියේ අදුරු කාමරේ මුල්ලකින් ඇහුන කටහඩට.. අත් දෙකෙන්ම ලණුව තදකරගත්ත ටේහ්යුන්ග් කාමරේ පුරා ඇස් අරන් ගියේ කටහඩේ අයිතිකාරයව හොයාගන්න.. ඒත්, ටේහ්යුන්ග් අසාර්ථකයි !!
YOU ARE READING
ᴠᴇʀɢ!ɴ ʜᴇᴀʀᴛ || ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ || 🔞
Novela Juvenil❝ ඔවු, අවසානෙදි මන් මගේ තැන තේරුම් ගත්තා.. මාව ගැලපෙන්නේ Club එකක ඇදක් උඩට මිසක්, ඔයාගේ තුරුලට නෙවෙයි ටේහ්යුන්ග්.. පරවුණු මලකට කවදාවත් බෑ නැවුම් මල් කිනිත්තක් එක්ක පෑහෙන්න.. ඉතින්, සමාවෙන්න.. මට වෙනවා මේ හැමදේම අත් අරින්න, මේ හැමදේටම තිතක් තියන්න...