----------------------------------
ජන්කුක්ගේ බෑග්පැක් එකත් අරගෙන ජන්කුක්ගේ ගෙදරින් එලියට දුවගෙන ගිය ටේහ්යුන්ග් ඉක්මනින් කා එකට නැගලා කා එක ස්ටාර්ට් කරගත්තා.. ජන්කුක්ගේ බෑග්පැක් එක තදකරලා අල්ලගත්ත ටේහ්යුන්ග් කා එක වේගයෙන් පැදෙවුවේ ඩේගු හොස්පිටල් එකට.. මොකද, ටේහ්යුන්ග් අනුමාන කලා මේ වෙද්දිත් වේගාස්, පීට් දෙදෙනා ජන්කුක්ව හොස්පිටල් එකට ගෙනිහින් ඇති කියලා..!!
><
ටේහ්යුන්ග් හිටියේ ඩේගු හොස්පිටල් එකේ ජන්කුක්ගේ රූම් එක ඉස්සරහා..!!
ජන්කුක්ගේ රූම් එකේ දොරේ වීදුරු කවුලුවෙන් පේන ජන්කුක්ගේ නිසොල්මක් රූපේ දිහා ටේහ්යුන්ග් ඔහේ බලාගෙන හිටියා.. වෙනදට මුහුණේ තියන දීප්තිමත් පෙනුම අද ජන්කුක්ගේ මුහුණෙන් ගිලිහිලා තිබුනා.. ඒ මුහුණ, තොල් සුදු මැලි වෙලා තිබුනා.. දීප්තිමත් බෝල ඇස් ඔහේ පියවිලා තිබුනා.. ජන්කුක්ගේ මුහුණ විඩාබර පෙනුමක ගිලිලා තිබුණා.. එතකොට ජන්කුක්ගේ පුංචි හුරුබුහුටි අත, මැණික් කටුව ලගින් බැන්ඩේජ් කරලා.. ජන්කුක් තවමත් සිහියක් නැතිව හොස්පිටල් එකේ ඇද උඩ ඔහේ වැතිරිලා හිටියා..
ඉතින්, ජන්කුක් මෙහෙම හොස්පිටල් එකේ ඇද මත සන්සුන්ව වැතිරිලා ඉන්න හේතුව තමන් කියලා මතක් වෙද්දි මේ වෙනතෙක් කවදාවත් උණු නොවුනු ඒ සීතල හදවත හරි අපූරුවට පිච්චිලා ගියා..!!
Th-"ම්..මම හිතලා කලේ නෑ.."
පුංචි දරුවෙක් වගේ ටේහ්යුන්ග් මිමිනුවා.. ටේහ්යුන්ග් බලාගෙන හිටියේ ජන්කුක්ගේ ඇදේ එහාපැත්තෙන් ඉදගෙන ජන්කුක්ගේ සිනිදු රන් පැහැ හිසකෙස් පිරිමදින වේගාස් දිහා.. පීට් ඔහේ ජන්කුක් දිහා බලාගෙන හිටියා..
YOU ARE READING
ᴠᴇʀɢ!ɴ ʜᴇᴀʀᴛ || ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ || 🔞
Teen Fiction❝ ඔවු, අවසානෙදි මන් මගේ තැන තේරුම් ගත්තා.. මාව ගැලපෙන්නේ Club එකක ඇදක් උඩට මිසක්, ඔයාගේ තුරුලට නෙවෙයි ටේහ්යුන්ග්.. පරවුණු මලකට කවදාවත් බෑ නැවුම් මල් කිනිත්තක් එක්ක පෑහෙන්න.. ඉතින්, සමාවෙන්න.. මට වෙනවා මේ හැමදේම අත් අරින්න, මේ හැමදේටම තිතක් තියන්න...