DO I KNOW YOU: ANGEL OF DEATH 《》Bucky Barnes

SIR-6

HELLHEİM

Ruhların isaynı hız kesmeden devam ediyordu. Morgana ise kızının o halini gördükten sonra tüm üzüntüsünü Hellheim'den çıkarmıştı. Hela zamanında Rebecca'ya izin verdiği için pişmandı ama kader çizgisinde ne varsa o olurdu.

(H)"Morgana dur artık! Kendine zarar veriyorsun."

(M)"Nasıl ağladığını görmedin!"

(H)"O daha bebek, tabiki ağlayacak. Dediğim gibi, kendine zarar veriyorsun. Onun karşısına da hırpalanmış bir şekilde mi çıkacaksın?"

(M)"Hela..."

(H)"Söyle meleğim."

(M)"Onu almam lazım. Yapamaz o bensiz almalıyım onu."

(H)"Saçmalıyorsun."

Kale dışındaki çığlık sesleri yükselince ikisi de tartışmayı bırakıp aşağı indiler.

(H)"Kızını getirmek istiyorsan önce yaşayacağı yeri düzeltmelisin."

●
●    ●

MİDGARD

Rebecca'nın gülümsemesi geri gelince herkesin üstündeki o sıkıcı gerginlik yok olmuştu, Bucky dışında. Rebecca'nın annesinin gerçekten Maria olmasını sindirmeye çalışıyordu. Maria'nın çocuğu olsa bırakmazdı ki? Neden göndermişti? Her zaman hayali olan annelikten vazgeçmezdi.

Bu soruları bir kenara bırakıp anı kurtarmak için ne yapabileceğini düşündü. Maria ondan Rebecca'yı bir aile içindeymiş gibi büyütmesini istemişti.

Maria öyle istediyse öyle olacaktı. Belki mükemmel bir baba olamayabilirdi ama sınırlarını zorlamaya çalışacaktı. Hem, Rebecca ile bir tanışıklığı vardı. Belki o kadar zor olmazdı?

(B)"Rebecca?"

Başını babasına doğru çevirdi küçük kız. Seviyordu onu, sarılmak çok iyi hissettiriyordu. Ne zaman babasını görse içinde faklı bir sıcaklık oluşuyor, gülümsemesini engelleyemeiyordu.

Aynı annesinin anlattığı gibiydi. Güzel gözleri vardı ve bir kolu çok soğuktu. Uzun boylu, ciddi anlamda kaslı ve bayağı bir yakışıklı olan babasına bakmayı seviyordu. O daha önce tanışmışlık hissini hissetmeyi seviyordu.

Yani, biraz odun olması dışında babası onun gözünde kesinlikle mükemmeldi. Sadece ona öyle güzel gülümsemeyi kendine görev edinmişti.

(B)"Teşekkür ederim."

(R)"..."

(B)"Annenin burda, yanımızda olduğunu öğrenmemi sağladın."

Yatağın üstünde ayağa kalktı ve yer gibi sert olmayan yüzeyden dolayı normalde olduğundan daha yavaş bir şekilde babasının yanına ulaştı.

(B)"Yürüyebiliyor olmana hala şaşırıyorum."

Mükemmel babasının boynuna sarıldı Rebecca.

(B)"Anneni ve seni kendime bu kadar aşık edecek ne yaptım acaba?"

Babası sarılmasına karşılık verince soğuk ve öbüründen daha sert olan kolu daha çok yüzüne yaklaştı. Acaba neyden yapılmıştı?