May the 4th Be With You

13. FOR HERE

JEMA's POV

I didn't expect na may sweet side pala si Dean, sobrang hindi ko inaasahang yayakapin niya ko habang nag luluto. 

Actually, medyo sinadya ko talaga to expose my neck, sabi kasi nila tempting daw yon para sa mga lalaki. 

Saka mas comfy naman talaga mag luto kapag walang sagabal na buhok  na humaharang sa mukha mo.

After Dean hugged me sa kitchen, hindi na mapakali yung kalamnan ko. 

I want more, I want him. No, I want more of him. 

Sinundan ko siya sa sala, hindi na ko nag isip nang kung ano, basta sinundan ko na lang yung tinitibok nang... puso ko, syempre!

I kissed him kahit hindi ko ineexpect that he'll kiss me back. 

I removed his eyeglasses, what made me more aggressive is kung gaano mas umangat yung kapogian niya without his eyeglasses. 

Alam mo yung there will always be two type of person na nagsusuot nang eyeglasses.

One, pag wala silang salamin, nagmumukha silang grasshopper tignan sa sobrang liit nang mata nila.

Two, umaangat nang sobra yung ganda o gwapo nang isang tao kapag bigla mo silang nakitang walang salamin, like who would've thought that this beautiful creature hides behind those eyeglasses. 

Si Dean yung number two don.

Pero what took me by surprise is he really kissed me back. 

I was so into the moment that I wanted more of him. 

I wanted to feel him. I want him inside me. 

pero to my disappointment, he held back and stopped what we are doing. 

Pesteng malaki naman oh!

Ang sakit sakit kaya sa kalamnan mabitin! Yung alam mong andun na kayo, yung konteng kembot na lang bibigay na to nang tuluyan. 

Ang kaso, good boy nga pala tong nilalandi ko...

Padabog na lang akong bumalik sa kusina para tapusin yung niluluto ko.

Mula matapos magluto hanggang kumakain ay hindi ko talaga iniimik si Dean. 

Kakausapin ko lang siya kapag may sasabihin akong importante. 

Hindi ko din siya tinitignan. Minsan nagsasalita siya pero pag di ko feel magsalita, di ko siya sinasagot.

Naiinis pa din ako. Masakit pa din sa ano to.

"Jema" tawag pansin niya sakin

Tapos na kaming kumain at in-insist niya talagang siya na ang maghuhugas. 

Hindi na ko nakipag talo sa kaniya dahil ayoko pa talaga siyang kausapin at malaki pa ang tampo ko sa kaniya. 

"Jema, di mo pa din ba ko kakausapin?" paglalambing niya

Andito kami sa sala nakaupo sa sofa, kung saan binitin niya ko kanina

"Kung tapos ka na, you can go na" sagot ko sa kaniya

Kailangan ko nang mag CR, at hindi na kaya nang inis ko ito.

Narinig ko ang malalim na buntong hininga niya, saka siya tumayo

Mukhang napikon na ata siya. Medyo nalungkot na ko, mukhang matitiis niyang iwan akong nagtatampo dito. 

Sino nga naman ba ako para suyuin niya, eh parang ako pa nga yung nanliligaw saming dalawa.