O. secrets ❝ pocałuj mnie w dupę, jeśli tak
bardzo się tym przejmujesz! ❞
Dallas dorasta w
niedogadującej się
rodzinie. kiedy
poznaje Marcusa,
uświadami...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nuda. Wielokrotnie to powtarzałam i nie miałam zamiaru przestać — ludzie byli nudni. Przesiedziałam cały obiad dzięki sarkastycznym uwagom oraz wywracaniem oczami. Nasz tata był w domu, słuchając pracy zaliczeniowej Virginii, która była zupełnie nie na temat. Ja słyszałam ją już wcześniej, kiedy to czytała ją naszej mamie.
– Nie. Wiem, że jest późno, ale pozostali ignorowali wiadomości ode mnie.
Było mi jej szkoda, choć nie byłyśmy ze sobą zbyt blisko. W końcu najbliżej siebie byłyśmy podczas naszej bójki oraz pocałunku.
– To nic. Chcesz porozmawiać? – Odsunęłam sobie krzesło i usiadłam obok.
– Naprawdę? – W odpowiedzi kiwnęłam głową. – Po prostu mam problemy w domu, ale kiedy próbuję z kimś o tym porozmawiać, wszyscy mają to gdzieś. Tak jest, odkąd tylko Ginny przyjechała.
– Opowiedz mi. To znaczy, jeśli tylko chcesz. – Uśmiechnęłam się. Wiedziałam, jak to było, kiedy ktoś cię ignorował.
– Moi rodzice ciągle się kłócą i to odbija się na mnie, a moi przyjaciele nie mają dla mnie czasu. Czuję się, jakbym nie mogła oddychać. – Abby przeczesała dłonią swoje rude włosy, a po jej policzku popłynęła łza.
– Rozumiem. Zupełnie jakby zawsze mieli jakąś wymówkę – mruknęłam, podając jej chusteczkę.
– Po prostu... To zabrzmi okropnie, ale chciałabym, żeby moi rodzice się rozwiedli. Ich związek nie ma żadnej przyszłości, a jedynie obciąża nas wszystkich mentalnie.
– To nie brzmi okropnie. Ja czasem chciałabym, żeby moi rodzice przestali próbować. Ciągle do siebie wracają i to nigdy nie kończy się dobrze.
Obserwowałam, jak Abby ociera swoje policzki, które po chwili ponownie stały się mokre.
– Mam też wrażenie, że mój tata kocha Ginny bardziej niż mnie. Za każdym razem dostaję od niego dokładnie ten sam plakat, a on nawet tego nie zauważył. – Przygryzłam dolną wargę. – Najzabawniejsze jest to, że nawet nie interesuję się nauką per se... Przepraszam, nie chciałam się żalić.
Ekran telefonu Abby się rozświetlił.
– T-to nic. Właściwie to poczułam się trochę lepiej. – Rudowłosa w końcu przeczytała powiadomienia z ich czatu grupowego. – W-właściwie to muszę już lecieć. Dzięki, że ze mną pogadałaś.
– Okej, to...
Nie zdążyłam dokończyć, ponieważ wybiegła z kawiarni.
──────⊹⊱✫⊰⊹──────
Weszłam do kuchni, a tuż za mną podążali mój tata i siostra. Georgia siedziała na blacie ze skrzywioną miną.
Po tych słowach zniknęła. Popatrzyłam na rodziców, bojąc się tego, co miało zaraz nadejść.
– Gdzie byliście? – spytała z uśmiechem kobieta i upiła łyk swojego wina. Wolną dłonią zakręciła pasemko włosów na palcu.
Przygryzłam wargę.
– Siedziałam z Abby. Znasz ją, prawda? To koleżanka Ginny. A co tam...? – Ucichłam, obawiając się nawiązać z nią kontakt wzrokowy.
Byłam przerażona. Mogła znaleźć mój zapas trawki albo pamiętnik... Nie, mama by mi tego nie zrobiła.
– Hm, nie wydaje mi się. Kiedy zanosiłam pranie do twojego pokoju, Marcus siedział na łóżku. I kto by pomyślał, trzymał to. – Georgia za pomocą palca wskazującego uniosła moje majtki, którymi następnie we mnie rzuciła. – Chcesz mi o czymś powiedzieć? Może skąd je miał?
– Um... Pożyczyłam je Maxine... Pewnie kazała mu je oddać – wyjąkałam, czując się jak sarna w świetle reflektorów. Potrafiłam okłamywać każdego, jednak nie własną matkę. W końcu to on niej nauczyłam się wszystkich sztuczek.
– Nie rób ze mnie idiotki. Od kiedy to trwa?
Kątem oka zauważyłam zszokowaną minę taty.
– Odkąd się tu przeprowadziliśmy... Ale to zakończyłam.
Mama odłożyła lampkę z winem.
– Czy Brodie o tym wie? Bo z tego, co widziałam tydzień temu, to chyba niekoniecznie. – Georgia pokręciła głową, podczas gdy ja bawiłam się włosami, zbyt bojąc się odpowiedzieć.
– Nie, Brodie o tym nie wie, ale to nie twoja sprawa.
Kobieta przechyliła głowę na bok, a tata uniósł brew.
– To moja sprawa, dopóki mieszkasz pod moim dachem. Marcus nie jest odpowiednim chłopakiem dla ciebie. Znam takich typów jak on. – Wymowne spojrzała na Ziona.
– Ja i Marcus jesteśmy już tylko przyjaciółki, a jeśli to ci nie odpowiada, to musisz się z tym pogodzić.
