Kayıp Taç

KEHANET

Tuttuğu eski parşömeni yavaşça açtı . Yırtılmasından korkuyordu çünkü zaten çok yıpranmış , bir zamanlar beyaz olduğunu düşündüğü kağıt parçası sarıya dönüşmüştü .

Kızıl cadıların birbirleri ile haberleşmek için kullandıkları dilde yazıyordu . Sorun değildi çünkü o bu dili kendi dili gibi bilirdi .

Yüksek sesle okumaya başladığında damarlarında dolaşan kan değilde heyecandı sanki .

Bu kehanet henüz elfler dünyanın hakimi olmaya çalışırken kalemden düşmüştü ve o karanlık günlerden bu güne dek gelmişti.

"Güneş en tepede olacak ancak insanların nefrete gebe olan kalbi buz tutacak

Yasaklı soy kaybettiğini kazanmak için birlik olduğunda ejder uyanacak

O ejder ki cehennemin yedi katını da evi bellemiş, ateşle yanıp kavrulmuş

Kaybettikleri ile kazanacağı hayata adım atacak olan , en büyük acıyı çeken en büyük acıları yaşatacak

Yanması gereken dünyayı yakınca herkes onu tanıyacak , önünde saygıdan çok korku ile eğilecek

Kendine karşı koyan tüm zincirleri yok edecek

Asıl cehennem onun kalbi , lavlar gözyaşları , ateşin yanarken bıraktığı iz ise kalbindeki acı

Düşman iki soy karşılaştığında ne iyi yaşayacak ne de kötü

Aynı şeyi amaçlayan farklı bedenlerden biri yaşarken diğeri ölecek

Canavarlar inlerini terk edip yeryüzünü kasıp kavuracak

Taç sahibini koruyacak

Hizmetkarın kanı efendisinin damarlarından akacak

Bebekler doğmadan ölecek

Karanlık , sadece karanlığın var olacağı o günlerde kaderin yumurtası çatlayıp ejderi dışarı salacak .

Ejderin ilk nefesi düşmanlarının kalbini kavuracak .

Evinden uzakta kalan varis evine ulaşınca kehanetin zamanı işleyecek ."

Okumayı bitirdiğinde parşömeni katlayıp yanında getirdiği hasır çantaya koydu . Kehanetin gerçekleşmesi gerekiyordu o halde ilk adımı atmalıydı.

"Varisi evine döndürelim ."

Bu da minik bir kesit olsunnnnn
Yeni eklenen karakterler için tanıtım ve bu evreni daha iyi anlamanız için bir iki bölüm atacağımm
Kendinize çok çok iyi bakın canlarımmmm 💗