Kaos.. [ChanMin]

36^ (3) Seungmin?

1 Hafta Sonra

Seungmin

Bitik haldeydim. Seul'a geri dönmüş ve telefon değiştirmiştim. Ayrıca mezun olmak için sınava girip yüksek bir puan yapmıştım Şimdi annemin evine taşınıp orada yaşamaya başlamıştım.

Bir veteriner idim artık. Hatta bir işim bile vardı.

Eski telefonuma herkesten farklı farklı mesajlar gelmişti. Özellikle Chan'dan. Ama hiç birine bakmamıştım.

Çünkü onu unutmam gerekiyordu.

~3 Yıl Sonra~

"Seungmin Sunbae! Seungmin Sunbae!"

"Efendim Ni-Ki?"

"Acilen gitmem lazım!"

"Ama klinikte yalnız kalırım o zaman? Lisa'da gitti?"

"Çok özür dilerim ama acilen gitmem gerek! Oturduğum sitede yangın çıkmış!"

Yangın diyince aklıma gelen şey ile duraksasam da hemen kendimi toparladım.

"Ne! Yangın mı? Ben de geli-"

"Lütfen sen burada kal! Ben hallederim! Girişte bir grup var, yanlarında 3 kedi ve 3 köpek var, aşı için gelmişler. Onları alıp kliniğe koyacağım, sen gidip sahiplerine bak!"

"Tamam, hadi Ni-Ki acele et!"

Gidip 3 köpeği ve kediyi kliniğe koydu ve acele ile önlüğünü çıkarıp klinikten çıktı. Bende gelen hayvanların sahiplerini görmek için giriş kapısının olduğu odadan çıktım.

Açmak için başımı indirdiğim kapı koluna elimi atıp kapıyı açtım ve odaya girerken kaldırdığım başım gördüğüm yüzler ile dönmeye başladı.

"S-Seungmin?"

Anında içeri kaçıp tam açmadığım kapıyı sertçe kapattım.

Hepsi buradaydı! Hepsi!

Chan, Minho, Changbin, Hyunjin, Jisung, Felix ve Jeongin...

Jeongin'le bile iletişimi kesmiştim.

Aklıma gelen şey ile kliniğe girdim. Minho'nun kedileri Soonie, Doongie ve Dori buradaydı. Ayrıca Hyunjin'in köpeği Kkami, Jisung'un köpeği Bbama ve beni 'baban' diye tanıttığı Chan'ın köpeği Berry...

Onların aşısını yapmak zorunda idim. Bu yüzden kaçtığım kapının önüne gidip yavaşça açtım ve içeri sadece gözlerim gözükecek şekilde başımı uzattım.

Jeongin ismimi bağırarak kapının önüne geldi ve beni kolumdan tutarak çekip sarıldı. Kaçmayı denedim ama kaçamamıştım.

O geri çekilip ağlayarak bana bağırmaya başladı.

"Neden gittin Seungmin! Neden!"

Ardından Jisung öne atıldı. Tam bana elini kaldıracak iken Minho onu tutup geri çekildi. Oda bağırmaya başladı.

"Neden hiç bir şey söylemeden çekip gittin?! Bize ya! Bize?!?"

Felix bile aynı tepkiyi vermişti. Göz ucu ile Chan'a baktım. Şok içinde bana bakıyordu.

Diğerlerinin de gözleri doluydu ve bana sinirle bakıyorlardı ama sakin kalmaya çalışıyorlardı. Chan ise hâlâ şok içinde bakıyordu.

"Özür dilerim..."

Mırıldandığım şey ile duraksadılar. Felix,

"Ne?"

"Hayatınıza girdiğim ve size bunları yaşattığım için özür dilerim..."

Başımı öne eğmiş ellerim ile oynarken dinlediğim hakaretlerden sonra bunları söyleyebilmiştim.

"Aşılarını yapacak ve hayvanlarınızı size vereceğim. Bir daha beni görmeyeceksiniz."

Onlara söz izni vermeden kliniğe girdim. Burada ki hayvanların hepsini tanıyordum. Onlarda beni tanıdığından uslu duruyorlardı. Aşılarını yapıp kafeslerine geri koydum ve kilitlediğim kapıyı açıp onları geri çıkardım.

Hayvanları önümde ki tezgah gibi yere koydum ve başımı kaldırdım. Changbin dolu gözleri ile önümde idi.

Jeongin, Felix ve Jisung dışarıda ağlamalarını kesmeye çalışıyordu. Minho ve Hyunjin yanlarında idi.

Chan ise, yoktu.

"Neden gittin Seungmin?"

"G-Gitmem gerekiyordu..."

"Lanet olası soruya düzgün cevap ver! Neden!?"

Bağırması ile dışarıdakiler bize baktı.

"Çünkü ben sizin hayatınızdayken size zarar veriyorum... Benim yüzümden oluyor her şey..."

"Bu düşünceyi senin aklına ne soktu!?"

Ben hâlâ ağır şizofrenim çünkü..

(Abi ben bunu niye yazmisim cok garip, ne acemi yazarmisim ama. Bu benim ilk ficim nasil 50 bolum yapmisim mk)

"Ne!?"

"Siktir, sesli mi düşündüm..."

"Bunu neden bize söylemedin!?"

"Sizi endişelendirmek istemedim tamam mı!? Sizi ikide bir üzüp canınızı yakmak istemiyorum! Ben yokken mutlu olmanızı istiyorum! Sizin hayatınıza girdim diye kendimi yırtıyorum ama siz bunu bilmeyip mutlu oluyorsunuz! Anlamıyor musun? Bensiz daha mutlusunuz!"

İçimdekileri dökmek çok iyi gelmişti. Rahatlamıştım.

Ama duyduklarım beni tekrar mahvetti.

"Seungmin, sen yokken en kötüsü oldu. Chan kaç kez intihar girişiminde bulundu haberin var mı?! O senin yüzünden mahvoldu! Kendine neler yaptı! Sadece son 1 haftadır iyi idi, seni onun yokluğuna alıştırmıştık, 3 yıl içinde koskoca bir hafta! Ama seni tekrar gördü! Kim bilir şimdi neler yapacak!"

Yediğim tokat ile başım yana düştü ve ellerim refleksen yanağıma gitti. Changbin konuşmaya devam edecekken içeri giren Hyunjin onu böldü.

"Senin yüzünde-"

"Chan yok! Chan nerede?"

Changbin koşarak veterinerden çıktı. Ellerimi yanağımdan çekip başımı çevirdim. Veterinerin önü boştu.

Ben ne yapmışım böyle...

~~~

yani ben sizce yb atmadan durabilir miyim

hayir

ama bi kaos yapmisim olayy

neyse 3. sezon hayirli olsun

kontrol etmedim bye