Kaos.. [ChanMin]

17♡- Chan?

Seungmin

Uçaktan indim, Chan beni hava limanında bekliyordu. Uçaktan yere inen merdivenin başındaydı. Arka kapıdan inerek ona arkadan yaklaşabilirdim.

Dediğim gibi, arka kapıdan indim ve Chan'a arkadan yaklaştım. Ellerimle gözlerini kapattığımda irkilmişti.

"Seungmin?"

Bana doğru dönünce ona gülümsedim. O ise bana sıkıca sarılmayı tercih etti.

Chan, ağlıyorsun!

"Channie~! Ağlama!"

"Sensiz çok zordu Min‐ah!

"Bende seni özledim Chan... Ağlama lütfen..."

Chan'ın hasret gidermesinden sonra arabaya bindik. Eve vardığımızda ikimizde üstümüzü değiştirip salona indik.

Saat akşam 8'di. Ben film izlemek istiyordum. Chan'da onaylayınca yere oturup bir film seçtim ve izlemeye başladım.

Şu anki pozisyonumuz beni delirtiyordu!

Chan arkamda, koltuğa yaslanmıştı. Ben bağdaş bir şekilde önünde oturuyordum. O bacaklarını belime sarmıştı. Kollarıda göğsümde birleşiyordu. Bende göğsüne yaslanmıştım. Alnını omzumun hemen arkasına yaslamış, gözlerini kapatmıştı. Kokumu içine çekercesine derin derin nefes alıyordu.

Bu hareketleri ile mayışmıştım. Filmi yarısında kapatıp kendimi Chan'a yasladım. Ellerimi göğsümdeki ellerin üstüne koydum ve gözlerimi kapattım. En iyi uykum bu olacaktı...

~Sabah~

En iyi, ama bel ağırıtıcı uykumdu bu. Belim orada hareket etmeden, oturarak uyumaktan ağırmıştı.

Uyandığımda Chan hala uyuyordu. Onu uyandırmadan kalkmayı denesemde Chan kolları ve bacaklarıyla beni kendine geri çekti. Belimi daha sıkı sardı ve hareket etmem imkansız oldu.

"Channie~ uyan hadi, sabah oldu."

"Hmh.. Hı hı..."

"Gözünü bile açmadın! Hem oturarak uyuduk, seninde belin ağırmadı mı?"

Chan, dememle gözlerini açtı ve yerinde olduğu kadar gerindi. Onunda beli ağırmıştı.

"Ah... Burada uyumuşuz..."

"Chan?"

Ona kaşlarım çatılı şekilde bakıyordum. O ise bana halsiz bir şekilde 'Ne oldu?' dermişçesine bakıyordu.

"İyi misin? Hasta falan mı oldun? Yüzün çok solgun"

Elimi alnına götürdüm. Hayır, ateşi yoktu. Gece hiç öksürmemişti.

"Hayır, değilim. Burda uyuduk ya, ondandır."

İnanmamıştım, ama yinede kafamla onayladım. Bir şey gizliyordu ama elbet ortaya çıkardı.

Kalkmayı denedim ama yine beni kendine çekti.

"Biraz daha böyle duralım.."

Hala açılmamış, uykulu sesiyle konuştu.

"Olmaz Channie, saat öğlen olmak üzer- Okul!"

Anında salonun ortasında duran telefona uzandım. Haftasonuda değildi! Bildiğin bu gün Salı'ydı!

"Chan, hafta sonundada değiliz! İlk 4 dersi kaçırdık!"

"Offf..."

Sonra aklıma başka bir şey daha geldi, Civcivim nerde?