Kaos.. [ChanMin]

48^ (3) Gülme!

5 Ay Sonra

Seungmin

Salonda Chan ile film izliyordum. Hafif şişmiş karnım ile ayağa kalktım.

Chan anında benim gibi ayağa kalkmış ve yanıma gelmişti.

"Seungmin? Bir sorun mu var?"

"Su içecektim..-"

"Tamam sen otur, ben getiririm."

"Ama böyle olmaz ki Chan, her şeyi sen yapıyorsun!"

"Olsun Güzelim, sen ve küçüğümüz için her şeyi yaparım. Hem hatırlamıyor musun? Bu gün cinsiyetini öğrenicez."

"Doğru... Bir oğlum olmasını cidden istiyorum."

"Ben kız istiyorum, onu prensesler gibi büyütmek."

"Cinsiyeti ne olursa olsun, ona çok iyi davranacağım."

Chan gülümseyip sevgilisinin alnına minik bir öpücük kondurdu.

"Bekle, su getireyim sana."

Seungmin başını hafifçe sallayarak Chan'ı onaylamış ve onun yardımı ile tekrar yerine oturmuştu.

Chan Seungmin'in suyunu getirmiş ve ona gitme vaktinin geldiğini söylemişti.

"Min'im, gitme vakti geldi."

İkili hazırlanıp el ele tutuşarak arabaya bindiler. Öğreneceklerdi, cinsiyetini öğreneceklerdi.

~Eve Dönünce~

Seungmin salonda kahkahalara gömülmüşken Chan şaşkın bir şekilde hayatı sorguluyordu.

"V-Vay canınah... *güler*"

"Seungmin gülme! Hâlâ inanamıyorum..."

"İkizlerimiz olucak! Hemde biri kız diğeri erkek!"

"Off vurma şunu yüzüme..."

"A-Amah..."

Seungmin daha çok gülerken karnına bir anda giren sancı onu iki büklüm yapmış, acı içinde inlemesine sebep olmuştu.

"Ahh..! Of çok güldüm sanırım.."

Chan anında onun yanına gelirken Seungmin gülümsedi.

"Tamam... İyiyim, sorun yok.."

"Çok acıdı mı? Hastaneye gitmek ister misin? Su getireyim mi? Yemek yesen iyi olur belki?"

"Chan, sorularınla boğacaksın bizi."

Chan gülümsemiş ve dudağıma minik bir öpücük kondurmuştu.

"Chan~"

Kucağına çıkıp yüzüne yaklaştım.

"Ne dersin?"

"Hayır derim, bebek için çok zararlı Seungmin."

"Ama..~ 4. Aydan sonra riskli olmuyor ki??"

"Olsun, ben bu konuda hiç bir şeyi asla ama asla riske alamam Min."

Dudaklarımıı büzmüş ve sevgilimin kucağından inmiştim.

Bana doğru sırıtıp bir kolunu omzuma atarak bedenemi kendine çekti.

"O doğduktan sonra..."

Diğer elini karnıma koydu.

"...İstediğimiz her şeyi yaparız bebeğim. O sağlıklı doğsun yeter."

Gülümseyip ona sarıldım.

Bir süre salonda sırnaşarak sohbet ettik. Mutluydum, gerçekten mutluydum.

~1 Ay Sonra~

Yazar

"Chan onu oraya koymayacaksın!"

Chan, sevgilisinin hormonlardan kaynaklı titiz hareketlerini doğal buluyor ve sabırlı davranmaya çalışıyordu.

İkizlerinin odasını hazırlıyordular. Seungmin yapması gerekenleri söylüyor, oda yapıyordu.

"Hayır ya öyle değil!"

Seungmin'in bir eli belindeyken diğer eli boştaydı. Cidden tatlı duruyordu. (Yazara yine Seungmin perileri geldi.)

"Ya çekil ben yapıcam!"

Chris, eşinin bu dediği şey ile kaşlarını çatarak ona bakmıştı.

"Hayır Seungmin, sen olduğun yerde duruyorsun."

"Ama yapamıyorsun Chan!"

Chan derin bir iç çekmiş ve bıkkınlıkla konuşmuştu.

"Yorulmana izin veremem Seungmin."

Seungmin ellerini önünde birleştirmiş ve başını öne eğmişti.

"Seni bıktırdım dimi? Özür d-dilerim.."

Seungmin hıçkırarak ağlamaya başladı. Chan anında çıktığı sandalyeden inip sevgilisinin yanına gitti, başını kendi göğsüne yaslayıp saçlarını yavaşça okşamaya başladı.

"Ağlama Seungmin, hayır beni bıktırmadın. Hamilesin ve bu kadar hassas olman çok normal, lütfen üzme kendini."

Seungmin kollarını büyüğünün boynuna doladı. Ağlaması şiddetlenirken göz yaşları sevgilisinin omzunu süslemişti.

"Hadi içeri git, biraz dinlen. Ben odayı halledip geliyorum."

"T-Tamam..."

Seungmin sevgilsinden ayrılıp salona gitmiş ve ağlamasını durdurmuştu. Salonda boş boş otururken duyduğu küt sesiyle koşabildiği kadar koşarak üst kata, çocuk odasına çıkmıştı.

İçeri girince gördüğü şeyle resmen çığlık atmıştı

"Chan!"

~~~

Bu fic bitmemeye yemin etti aq

Neyse

Yazamiyorum useniyorum ya

OHM NEYSE

Sizce Chan'a ne oldu🥰

Final geldi diye kaos yapmicak degiliz yani

Neyse kontrol etmedim by