Üvey Kardeş [Minsung] (Omegaverse)

Chapter9

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Uyarı yapmazsam unutuyorsunuz.
Hepimize B12 takviyesi lazım acill.
🚨 🆘

-

Sustum. Şaka demesini bekledim. Ama hâlâ telefona bakıyordu. Ve konuşmuyordu. Komik değildi ve espri yeteneği cidden yoktu.

"Neye bakıyorsun. Annemi ağlatmak hoşuna gitti mi bari? Eğlendin mi?"

Bunları hâlâ başını telefondan kaldırmadan söylemişti. Gerçek miydi yani?

"Komik değil."dedim sessizce. Ama duyulabilecek bir seviyedeydi.

Sonunda kafasını telefondan kaldırmıştı.

"Ne komik değil?"dedi. Ciddiydi. Bu korkmama neden oluyordu. Gerçekten zehir içirmiş olamazlardı değil mi?

"Zehir şakası.. komik değil."

Bana "Ciddi misin?" der gibi bakıyordu.

"Komik değil zaten. Şaka falan da değil. Senin şakan da komik değil. Haberin olsun."dedi ve kafasını tekrar o lanet olası gavur icadına indirdi.

(Y.n:Hayatımda ilk defa bu kelimeyi kullanıyorum hatta 2 sn önce ürettim. Nasılım? KFKDKFIDJLDLD)

Bir şeyler yazdı ve kafasını kaldırdı.
Bana baktı.

"Minho hyung. Ben şaka yapmadım ki."

...

Uyumak için odama gelmiştim. Minho hyung konuşmamızdan sonra beni salonda yalnız bırakmıştı. Ben de sıkılmıştım. Uyumayı deniyordum ama olmuyordu.

Odam beni boğuyordu. Şimdi yatakhanede olsam Kangjae ve Seojun benimle dalga geçerdi. Hiç, bir zorbalığı özleyeceğimi düşünmezdim. Ama hayat işte, şaşırtabiliyor bazen.

Nefes almam lazımdı. Duvarlar üzerime üzerime geliyordu. Ben de belki bahçeye çıkabilirim diye düşündüm.
Kapıyı sessizce açmaya çalıştım ama yerden tavana kadar uzanan bu kapı bana hiç yardımcı olmuyordu.

Az biraz ses çıkararak sonunda bahçeye atabilmiştim kendimi. Derin bir nefes aldım. Yetimhanede kaldığım süre boyunca nefes almadığımı hissettim. Nasıl yaşamışım be.

Bahçede tur atmaya karar verdim. Çimlere basmamaya özen gösteriyordum çünkü çok sağlıklı ve bakımlı görünüyorlardı kıyamadım.
Çiçeklerin gece bile kokmasına şaşırdım. Çiçekler gece kokar mıydı ki?

Kokuyormuş demek.

Bir süre daha gezindiğimde bana bavulumu boşaltmak için yardım etmeye çalışan görevliyi gördüm.
Salıncak gibi bir şeye oturmuştu ama bu 4 kişilik falandı ve minderleri vardı. Hiç böyle bir şey görmedim ki nerden bileyim?

Ben önünden geçip gidecektim sadece. Yakalanırsam beni yeni aileme söyler diye korkmuştum.

"Aa- SELAMM!" dedi. Zaten her yer sessizdi, bu yüzden sesli olan sesi daha da sesli çıkmıştı.

Elimi ağzıma götürdüm.
"Şşt- sessiz mi olsan? Onlar uyuyorlar." dedim evi göstererek.

"Evler mi uyuyorlar?"dedi bana şaşkınca bakarken. Dediğimi anlamıştı da benimle tassak geçiyordu sanki.