Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba.
Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın?
Patron: Kendini altımda...
Şakasına döverim dediğimde ciddiye alıp şiddet yanlısı diyen var :(
Ciddiye alanı döverim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
¤¤¤
Öyle bir andı ki, bizi gören herkesin tehdit oluşturacağını biliyordum ve içeriye giren kişi beni tanıdığına göre, kim olduğu pek de önemli değildi. Çünkü büyük sırların gizemi küçük hatalar sonucunda çözülür. Ben bittim. Ben yandım. Kül oldum!
Ellerimi hemen Gökhan'ın yanaklarından çekip dehşet içinde arkamı döndüm ve bana şaşkın gözlerle bakan o kişinin gözlerine baktım. "Sen... Senin ne işin var burada?"
Bir bana, bir de ona baktıktan sonra yeniden bana baktı. "Kızım siz n'apıyorsunuz burda? Deli misiniz? Yakalanacaksınız!" dedi Tuana. Daha başka türlü nasıl yakalanacaktık ki?
"Tamam ben hoşlandığım kişiyi görmeye geldim de, senin ne işin var burda?"
Elindeki kutuyu gösterdi. "Sana küçük bir pasta yapmıştım. Size gelirken bakkaldan gürültü duydum, sonra sen çıkıp buraya girdin. Bakkalda ne oldu? Ayrıca buraya niye giriyorsun? Biri görecek, hadi hemen gidelim!" dedi panikle.
O arkasını dönüp çıkarken, "Acele et," diye tekrarladı. Bense kapı kapanır kapanmaz arkamı dönüp Gökhan'a baktım. Hem de kedi yavrusu gibi. "Çok özür dilerim, beni affedebilecek misin?"
Büyük elini omzuma koydu ve beni kendine çekip sarılınca, kollarımı beline doladım. Dudaklarını saçlarımın üzerine bastırıp, "Ben sana kıyabilir miyim hiç?" diye sorunca, gülümseyerek kokusunu içime çektim.
"Doğum günün kutlu olsun. Artık on sekiz olduğuna göre..."
Hemen geri çekilip gözlerine baktım. "Eee?"
"Nasipte varsa..."
"Eee?"
"Bu kadar."
Kapı birden bire açıldı ve Tuana, "Kız hadi!" diye kızdı.
"Ya tamam geldim!" önüme dönüp Gökhan'ın badem gözlerine baktım ve uzanıp yanağını öptüm. Geri çekildiğimde yüzünde çok tatlı bir şaşkınlık vardı. Elimi tuttu, elim elinden kayıp gitti ve ona son bir kez gülümseyerek baktıktan sonra önüme dönüp dışarıya çıktım.
Tuana koluma girdiği gibi beni çekiştirmeye başlayınca, neye uğradığımı şaşırdım.
"N'oluyor Tuana?"
"Şştt sessiz ol, Murat bakkalda!"
"Ne?" diye sessizce bağırmam yok mu? Göz ucuyla geçerken bakkala baktım ve evet, Murat'ın orada olduğunu gördüm. Fuat'la bir şeyler konuşuyordu.
