Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba.
Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın?
Patron: Kendini altımda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
Karşımdaki adam, bana hiç bu kadar yabancı gelmemişti. Korkuyordum. ŞimdikarşımdaGökhandeğil, bahsettiğikişi, Efe Bozkurt duruyordu. Her şeygözler önündeydi, kimliğini, rozetini görüyordum ancak inanmakta güçlük çekiyordum.
"Gök- Sen... Sen neden bahsediyorsun?"
Bir elini omzumun üzerinden duvara yasladığında, kendimi daha da kısılmış hissettim. Başımınarkasını duvara yaslayıp, sertçeyutkunarakgözlerimi kocaman açtım.
Başımı usulca iki yana salladım ancak şaşkınlıktan dilim tutulmuştu, bir şey diyemedim. Şimdi kendimi, polisin eline düşmüş bir suçlu gibi hissediyordum.
"Ef... Efe?"
"Kimliğimideğiştirmemgerekiyordu Esra, sen hesapta yoktun. Ben görevimi tamamladım ve sana geldim... Evet, seni kandırdım ama bu benim işimdi. Seni o lanetli yerden çıkarana kadar sabretmeliydim, bir gün sana her şeyi anlatabilmeyi hayal ettim. Ben, bugünü kafamda çok kurdum, şimdi onu gerçekleştiriyorum."
"Her şey, yalan mıydı?" diye sordum.
"Değildi," dedi gözleriminiçine bakarak, "Her şeydeğildi. Mesela sana olan aşkım... Âşık bir adamı oynamak zorunda değildim, aksine, hiçâşık olmamam gerekiyordu. Sen hesapta yoktun..."
Bu üzülmem gereken bir şey miydi? Ya da kızmam gereken... Peki, ben niye bunları hissetmiyorum? Hissettiğim tek şey koskocaman bir şaşkınlık.
Onu tanıdığımda bir oto yıkamacıydı, sonra hacker olduğunu düşündüm ve sonra da katil... Ancak şimdi karşıma dikilmiş, her şeyin bir oyun olduğunu ve içimize sızan bir polis olduğunu söylüyor.
Hepsini düşündüğümde, aslında temiz olduğuna seviniyorum. Diğer yandan o kadar süre kendini benden saklamışolmasına kırılıyorum.
