666 (Tamamlandı)

Özel bölüm (1) 💕

"Sen nasıl bir insansın ya?!" Diye bağırdım.

"Böyle biriyim, çünkü sen kibarlıktan anlamıyorsun."

Kendimi tutamadım ve yüzüne tükürdüm.

Gözlerini kapatıp açtı ve ensemi bırakıp, polisler gelmeden önce üzerime zorla giydirdiği boğazlı krem rengi kazağın eteklerini tuttu. Başımı iki yana salladım ama tek bir saniye bile izin vermeden kazağın eteklerini yukarıya çekip üzerimden çıkardı. Şimdi sütyenle kalmıştım ve göğsüm körük gibi inip kalkıyordu.

O ise sadece gözlerime bakarak üzerimden çıkardığı kazakla yüzünü sildi ve hırsla yere fırlattı.
"Karşı geldikçe zarar gören sen olacaksın, bu gece olanlar sana bir ders olsun. Bir daha böyle rezil etmeye kalkma kendini!" diye uyardı.

Eğilip hemen yerdeki kazağı aldım ve göğsümün üzerine bastırdım. "Sen ne terbiyesiz, ahlaksız, insafsız bir adamsın ya? Hiç mi acıman yok? Ne dediysen yaptım işte! Yeter artık bitsin bu zulüm, öldüreceksen de öldür artık! Korkmuyorum!"

Bir anda üzerime gelince geriye çekilip, tekrar merdivenlerin kenarına yaslandım. Yüzüme eğilip, ellerimle sıkı sıkıya kendime bastırdığım kazağı tutup çekti. Vermemek için direndim, sonunda o kazandı ve kazak yeniden yeri boyladı. Ellerimi göğsümde çaprazlayıp kendime etten kemikten bir kalkan yaptım. Bu bir çocuğun kendini korumak için yaptığı kalkan gibiydi ve maalesef hiçbir işe yaramadı.

Nefesi kulağıma döküldü.
"Korkmuyorum diyorsun ama hareketlerin buna zıt. Farkındasın değil mi? İstesem her şeyi yapabilecek güce sahipken seni yaşattığımın farkındasın, şikâyet etmeyi bırak ve yaşadığına şükret." Sanki lütuf eder gibiydi. "Ben seni kurtarmaya çalışırken, sen ikimizi de bitirmeye çalışıyorsun."

Gözlerimi yenilginin öfkesiyle kapadım. Yanaklarımdan süzülüp göğüslerime dökülen damlaları tutmaya çalışmıyordum artık. Gözlerimi açıp öfkeli gözlerine baktım. Eğilip kolunun altından geçtim ve hızlı adımlarla salona doğru gittim. Arkamdan gelip tekrar koluma tutununca, lastiği germiş gibi geriye doğru savrulup vücuduna çarptım...

Az önce Zalim adlı kitabımdan bir kesit okudunuz. Bu kitabı bitirdiğinize göre, dilerseniz özel bölümden sonra oraya geçebilirsiniz.  ❤️

Ve gelelim 666-ya...

Biliyorum çok beklettim sizi ama ben sayamadım kaç problem çıktığını ve kaç kere hastalandığımı. O yüzden beni sabırla bekleyenlere teşekkürler. Böyle bir bölümü yazmadan önce, bu bölümün duygu  yoğunluğuna erişmem gerekiyordu. Ve keyifli okumalar...

Instagram: 1hadizade
........

Beraber odadan çıktığımızda, heyecandan kalbim gümbür gümbür atıyordu. Elimi tutan ve nereye gitse memnuniyetle peşine takılacağım adama baktım. İçimdeki bu stres, bu korku normal miydi?

Ya yine Gökhan gibi olursa? 

Ya evlendikten sonra değişirse?

Ya, o da ailemin yaptığı gibi beni boğacak kadar kısıtlar, sıkarsa?

Her kız bunu düşünür. Eminse evlenir. Çoğu kez yanılır. 

Bencilce belki ama yanılmaktan korkuyorum. 

Yürümeye devam ederken, omzunun üzerinden dönüp bana baktı. Gülümseyerek, ''Hadi Esra, bizi bekliyorlar!'' dedi heyecanla. Bu heyecanı, gözlerindeki pırıltılar ve gülümsemesi, hepsi o kadar hoştu ki, beni hem gülümsetti, hem de bir nebze olsun rahatlattı.