"Ji Na dayan tamam mı ?"
"Üşüyorum" diye fısıldadığımda gözlerindeki yaşlara baktım.
"Geçecek" dedim geçecek.Lanet ederek. Gözlerim mi yaşarmıştı ? Arabayı öylesine bir yere park edip hızla indim ve arka koltukta Ji Na'yı kucağıma alıp hastaneye koştum. Nolur, nolur bir şey olmasın! Nolur.
"Yardım edin" diye bağırdım. Bir hemşire bana doğru geldi.
"Yardım et o..ona ne oldu bilmiyorum. Y-yanıyor" dedim. Sabah çok az ateşi vardı. Bende ona çorba yapmıştım. Akşam uyuduğunda çalışma odama geçip çizim yapmaya başlamıştım. O kadar dalmıştım ki işlere çok geç saatte su almak için çıktığımda odasından gelen mırıldanmalarla odasına gitmiştim ve soluğu hastaneden almıştık.
"Numara aldınız mı ?"
"Ona bir şey oluyor dedim sana! Ne numarası ? Şu sikik prosedürü de var ya" diye sinirle hemşirenin formasını tutup çekiştirdim.
"Tamam bana bir saniye ver ki doktoru çağırayım"
"Çabuk ol!"
"Beyefendi lütfen bağı- "sözünü kesip doktor odası olarak gördüğüm odaya daldım. Onun bir şey yapacağı yoktu ve Ji Na gözlerini kapatmıştı. Doktor içeri de hasta tedavi ediyorlardı
"Yardım et" dedim.Odada ki herkes bana bakıyordu. Ji Na'yı daha sıkı tuttum.
"O çok hasta, yanıyor. Ne yapacağım ?" dedim doktor kalkıp hızla yanıma geldi.Onu benden almaya çalıştığında kendimi geri çektim.Doktor anlayışla gülümsedi.
"Sadece sedyeye yatıracağım.Lütfen beni dışarı da bekleyin" dedi diğer hastaya dönüp ve tekrar bana dönüp Ji Na'yı kucağına almaya çalıştı ama Ji Na gömleğimi sıkıca tutuyordu.Ellerini zorla gömleğimden çözdüm. Doktor onu sedyeye yatırırken yanına gittim.Ellerim titriyordu.Lanet ellerim titriyordu.Ateşini ölçtü.
"Serum hazırlayın" dedi hemşireye ve anlamadığım birkaç şey daha. Ne dedikleri umurumda değildi. Sadece onu iyi yapsınlar istiyordum.
"Neden böyle ?" dedim doktor bana döndü.
"Ateşi çıkmış. Çok mu dışarıda kalıyor ? Hava biraz ısındı diye çocuklar parklarda çok dolaşır ama hava aldatıcı. Bir de terlediyse"
"Dışarı çıkmaz. Hem de hiç"
"Neden ?" dedi şaşkınlıkla. Cevap vermedim. Annesi izin vermiyor mu diyecektim ? Sonra onu alıp yetimhaneye tıksınlar ve ben daha vicdan azabından ölmeden Jennie beni bulup öldürsün.
"Evde hep duruyorsa bu da hasta olmasına sebep olabilir.Arada dışarı çıkmalı.Temiz hava alması şart."
"İyi olacak mı ?" dedim sözünü keserek. Benim için önemli olan şuan buydu. Saçma tavsiyelere ihtiyacım yoktu.
"Tabi ki de iyi olacak.Ona serum vermemiz lazım" dediğinde Ji Na inliyordu. Tombul yanaklarına akan göz yaşlarını sildim.
"Taehyung" dedi. Elini tuttum.
"Buradayım ufaklık"
"Bana zarar vermelerine izin verme. Beni bırakma"
"Kim ? Kimse sana zarar vermeyecek"
"Onlar" dedi doktoru gösterip.Doktor da benim kadar şaşkındı. Neden böyle demişti şimdi ?
"Onlar doktor Ji Na. Sana zarar vermez, iyileştirir" dediğimde sadece kafasını iki yana salladı ve gözlerini kapadı.
"Titrerken yanması normal mi ?"
"Normal yani hasta..kafamı karıştırıyorsun" dediğinde ona baktım. Dalga mı geçiyordu bu kadın benimle ? Sinirle ona döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bana masal anlatma| taennie
Teen FictionYıllar sonra Jennie ve kızının yardım için çaldığı kapı, sevdiği adama aitti.