Laboratuvarda onun sürekli eşinin ben olacağımı söylemişti ama onunla yaptığım hiçbir şey de sağlıklı davranamıyordum ki. İki tüp kan almam gereken kolları, bağlanmaya ihtiyacı olmayacak kadar damarlıydı fakat ellerim ve nefesim titreye titreye, kal...
Medya, şiddetle önerilir. Nerede açmanız gerektiğini anlayacaksınız.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14. Bölüm |M|
Tek başıma ama bu sefer verimli geçirdiğim bir hafta sonuydu. Okul açıldığından bu yana geçirdiğim hafta sonlarında neredeyse ders çalışamamıştım ve bunun için her bahanemin başını da Jeon Jungkook çekiyordu.
İşte, sevgili yapmamamın en önemli bir nedeni de buydu. Kişinin aklımı dağıtabilecek olmasıydı ve olmuştu. Koskoca boş günlerimde -hafta içleri de dahil- kariyerim için çalışamamıştım.
Neyseki ders çalışmama engel olan nedenimle iki gündür görüşmüyordum, konuşmuyordum. Kendimden bu kadarını beklemiyordum ama çoktan üçüncü günüm cumartesinin akşamında çalışma masamda, ondan gelen mesajlara bakmıyor aramaları cevaplamıyordum. Hatta dün, girdiği diğer sınıf için yapmam gerekenleri onun olmadığı bir zamanı kollayarak aceleyle yapıp bitirerek kampüsten çıkmıştım.
Telefonum nerelerdeydi bilmiyordum ama kapalı sesiyle duyamasamda çokça arandığımı biliyordum.
Sabah erken saatte kalkıp programıma uyarak derslerimin bir çoğunun üstesinden geldiğim için şimdi rahatça yatağıma geçebilirdim. Ancak ondan önce gidip kaybettiğim telefonumu buldum, sonra da sapsarı şortlu gömlekli pijamamı giyip yatağıma oturdum.
İlk gün gerçekten çok zorlanmıştım. Kanımda dolaşan uyuşturucunun etkisini birkaç gün sonra anlamış gibiydim, vazgeçemiyordum. Bir kere onun etkisine girmiştim bile.
Biraz duygusallaştım, bu daireye geldiğime, onun öğrencisi olduğuma lanet ettim. Gözlerim doldu, parça parça kısa sürelerde ağladım. Kendimi başka şeylere vermeye çalıştım, en iyi gelebilecek olan neşeli şarkılar dinleyerek kendime gelmeye çalıştım. İki kere bir filmi izlemediğim hâlde sabahtan akşama Harry Potter serisinin son filmlerini ve Xmen serisinin tamamını izleyerek geçirdim.
İkinci günüm de neden bu hâlde olduğumu sordum, Jungkook'u kafamda çok büyüttüğüme ikna etmeye çalışsam da başarılı olamadım. Çünkü adam gerçekten büyütülecek biriydi. Bu yüzden objektif olarak bunu kabul edip kendime; bana göre olmadığını, çok zor biri olduğu için beni yıpratacağının hesaplarını yaparak ondan uzaklaşmaya karar verdiğimi hatırlattım. Bu düşünce beni hem kötü hissettirdi hem de iyi hissettirdi.
İyi hissetmiştim çünkü fazla anı biriktirmeden vazgeçiyordum. Kafama koymuştum ve ayrı kalmayı beceriyordum.
Ama kötü hissetmemin sebebi de önemli ilklerimi onunla yaşamamdı, ilk en güzel duygularımın sahibi olması başı çekiyordu. Bu yüzden zorlanıyordum, ilklerim yüzünden bu kadar kapılmıştım ona. Bana - sözde - harika hissettirdiği için kapılmıştım ve hayatımı o olmadan devam ettirme düşüncesi güzel hissettirmiyordu.
