21. Bölüm (düşman)

340 19 2
                                    

Televizyon kapandı. cadı bana doğru yaklaştı ve donmuş yüzüme gülümseyerek baktı. Çenemi eliyle tutup kaldırdı ve "sana asla unutamıcağın birşey yapacağım" dedi "travmanı hatırla mina, travma"

Hiçbir şey demedim. Nefes alamıyordum fakat kimse bana bebeğim diyerek uyarmamıştı. Ben onun bebeği değildim, düşmanıydım.

Cadı odadan çıktı ve kapıyı kilitledi ama Ömer hâlâ benimleydi ve vücudumu izliyordu. Bana doğru yaklaştı ve ne yapmaya çalışıcağını anlayıp bağırmaya başladım

Olamazdı bunu yapamazdı, bu kadarı bana bile fazlaydı. Ağladım, haykırdım, engel olmaya çalıştım. Ömerin pis elleri ise vücudumda geziyordu. En yakın arkadaşım beni taciz ediyordu..

Eline bir kumanda alıp kamerayı açtı ve herşeyi kaydetmeye başladı. Sadece bağırıyordum. Kendimden onu uzaklaştırmaya çalışıyordum. Olmadı

Yapamadım.

En yakın arkadaşım tarafından tecavüze uğramıştım. Yapmıştı, bütün yalvarışlarıma ve haykırışlarıma rağmen acımadan yapmıştı

herşeye rağmen zevk al demişti, o iğrenç biriydi, ayazdan nefret ediyordum

Bunların bütün suçlusu oydu

Ölmek istiyordum

Ömer kamerayı kapattı ve anahtar ile kapının kilidini açıp çıktı. Kilitlemedi ama yanımdakı kesici aletlere bakmayı da ihmal etmedi. Biliyordu bunlardan sonra kendi sonumu kendimin getiriceğini, biliyordu bu kadar şeye dayanamıyacağımı

Ama tek bir şeyi bilmiyordu

Ben asla intikamımı almadan ölmezdim. Ben bana bunları yaşatanları tek tek öldürmeden ölmezdim. Önüme bilerek bıçak koymuştu, ona eğilmeye çalıştım

Bıçağı bana doğru koyduğu için ağzıma aldığımda ağzımı da kesti,yinede ona rağmen yavaş yavaş kendime yaklaştırdım ve kucağıma bıraktım. Bu sefer tutma yerini ağzıma aldım ve kaldırıp kollarımdaki ipi kesmeye başladım

Bıçak değdiği yeri kestiği için pek zor olmadı. Bir elimi kurtardıktan sonra bıçağı elime alıp diğer elimdeki ipleri De kestim. En son ayaklarımı

Dışarı bu şekilde çıkamazdım. Çırılçıplakdım

Sağ tarafımda yırtılmış kıyafetlerim vardı ve giyinicek hiçbir şey yoktu etrafta

Yavaşça kapıyı açtım ve eve bakmaya başladım. Tanımadığım bir kadının beni görmesi ile hemen kapının arkasına saklandım fakat o beni farkedip bana doğru yaklaştı "kızım,iyi misin? Çığlık sesleri duyduk burada ve bakmaya geldik" dedi. Tek kişi değildi demekki. Ya erkek de varsa yanında, ya beni bu şekilde görürlerse

"Abla kıyafet" dedim titreyen sesimle "kıyafet lazım bana" kapıyı komple örtmüş öyle konuşuyordum. Kadın bir süre sustu sonra ise "bekle getireyim ablacım" dedi ve gitti. Ağlamak istiyordum fakat ağlayamıyordum, canım çok yanıyordu.

Bir kaç dakika sonra kapıma biri tıkladı, ses vermeyince "ben geldim kızım, kıyafet getirdim sana" dedi. Kapıyı az birşey açıp kıyafetleri aldım ve "teşekkür ederim" dedim. Hemen üstümü giyinip kapının arkasından çıktım

Kadın kollarıma, vücuduma ve kapının arkasındaki odaya baktığında şaşkınlıkla açtı ağzını "sana naptılar" dedi titrek bir sesle. İçeri bir adam daha girdi ve gördükleri karşısında oda şoka uğradı "polisi arayalım" dedi adam. Ben hemen kafamı sağa sola salladım ve "hayır istemiyorum, çoktan gittiler zaten gene bulamıcaklar" dedim. Kadın adama doğru bakıp "sen git Mehmet efendi, ben ilgilenirim kızla. Burda gördüğün şeylerden de kimseye bahsetme" dedi. Adam başta tereddüt etse de sonra kabul edip gitti

MahkumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin