Life of a Princess (Crown Series #1)

32 Decision

"Life for life. I suggest death for his crime, Your Majesties, Your Highness." sabi ng isa at sinang-ayunan ng iba.

No. Tama na na masaktan si Feliz na nalaman nya ang mga masasamang ginawa ng Dad nya. Hindi ko hahayaang mas masaktan sya at isiping wala na syang natitirang pamilya.

"Death penalty is an old punishment and we don't have that now." seryosong sabi ko.

"Your Highness, he killed your grandma and he deserves it."

"He's just like his Father! His daughter might be like him, too. Hindi kayo dapat nagpapatira dito ng mga taong gutom sa posisyon. What a dirty people."

Doon na ako napatayo at galit silang tiningnan. Kita ko kung paano sila natigilang lahat.

"You don't call them that. Yes, he did bad things but it doesn't give you the right to speak ill about him." sabi ko kaya napayuko sya. "How dare you to say that? How dare you to call my cousin dirty?!" galit at malakas na sigaw ko.

Lahat sila ay hindi nakapagsalita at mga nakayuko lamang para iwasan ang tingin ko.

Kahit si Father at Mother ay hindi ako tiningnan at nanatili lamang nakatingin sa mga taong natatakot na ngayon.

I can sense Uncle's stare but I didn't mind it.

"You might wanna recall who's your Princess here. Kayang kaya ko kayong patalsikin kahit hindi pa ako nakaupo sa trono na naghihintay sa akin. Watch your mouth." madiing sabi ko sa kanila.

"Yes Your Highness." nakayukong sabi nila.

Pinakalma ko ang sarili at umupo. Naging senyas iyon kay Father para magsalita sya.

"Princess Eliza is right. We don't have death penalty now. The decision is yours but it doesn't mean that you don't need our permission."

Sunod na nagsalita si Mother. "You need to think about the punishment now. The Princess will go back to Aurthroe tomorrow."

Binigyan namin sila ng pagkakataon para makapag-usap at lumabas muna kami saglit.

"Ipinatanggal ko ang mga articles na tungkol sa iyo. Ang mga students lang ng University ang nakakaalam pati ang tour guide pero nagawan na namin iyon ng paraan. Hindi nila ipagkakalat ang nalaman nila." Father said to woo my worries away but it's not it. Hindi iyon ang pinoproblema ko.

"It's Luthor isn't it?" tanong ni Mother pero kahit hindi ko sya sagutin ay alam kong alam na nya ang sagot ko.

"Eliza, sa simula pa lang ay binalaan na kita at nilinaw mo sa amin na walang sino man ang makakapigil sayo sa pagpili ng ating bansa." sabi agad ni Father.

I know. I know.

Hindi ako nakasagot at nanatiling tahimik lang.

Dumating na ang oras na kailangan ko talagang linawin ang desisyon ko.

"I don't have a choice, right?" I asked them while looking at them.

My Mother stared at me before she looked at my Father. Nakita ko pa kung paano nya hawakan ang braso ni Father na para bang pinipigilan nya ito magsalita pero hindi sya pinansin nito.

"You're not planning to abandon your country for that prince, are you, Eliza?"

"I-I won't, Father."

Dumilim ang muka nya at doon pa lamang ay alam ko na mali ang isinagot ko. "Don't give me answers like that, young miss. You sounds not serious about that."

"I won't ever abandon my country, Father. This is important to me and this is my priority." I looked him in the eye to let him see my seriousness.

Nakuntento sya sa isinagot ko kaya tumango sya bago tumalikod para bumalik sa loob pero huminto sya sa tapat ng pintuan at nagsalita habang hindi ako tinitingnan.