Derin devlet hikâyesi.
-
Rahşan Piri, düşmanları için yeni planlar peşinde.
Atilla Belgemen, tuzağa çekilmek üzere.
Masum kılığına bürünmüş Fecir Saye Arslan, şeytanlığıyla çığır açıyor, rahmine hayat üflüyor.
Doyumsuz arzular ve ihanet dolu çetre...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim. Yıldız kutucuğunu parlatmayı es geçmeyin, olur mu? ^^
40: "KALP SANCISI II"
-
Ateş ve toprağın kavgası başladığından beridir şeytan, ateşine yaverlik edecek bir kurban arar.
Ateş zalimdir. Yıkıcı ve pek tahripkârdır.
Toprak serttir. Direniş onun her zerresindedir.
Şeytan, topraktan gelenleri ateşiyle yakacak olsa, toprağın direnişi onun ateşini söndürmüştür daima.
Bu yüzden de şeytan, toprağın özünden saf ateş kaynayana dek insanların arasına karıştı ve onlardan biriymiş gibi kendi militanını yarattı.
Sonra toprak yandı. Onun direnişi de, toprağın kalbinde dövülen bir cehennemden ibaret oldu.
"Sen," dedim bastıra bastıra, bıçak bileyen tehditkâr bir iniltiyle. Zamanın buz tutması gibi tepkilerim de buz tuttu ve yüzüme yayılan dehşet ifadesinin dışında ona boş gözlerle bakarak yerimde kaldım. "Sen, benim Atilla'ma ne yaptın?!"
Kanıma hükmeden deliliğin kaynamasını hissediyordum ancak bir yanardağ olup lav püskürtmemin sırası olmadığını da sezinliyordum. Rahşan'ın nasıl bir manipülatör olduğunu anlamıştım artık. Vaziyet bu haldeyken eğer hislerimin aşırılığına aldanırsam, tıpkı hislerimin kölesi olacağım gibi ona boyun eğmek zorunda kalırdım. Bunu yapmayacaktım.
Yeri geldiğinde onun nasıl iyi bir diplomat rolüne büründüğünü biliyordum. Kurnazlığın kitabını yazan salınımıyla kol kaslarındaki gerginliği gevşettiğinde, damarlarında peydahlanan şişkinlik dalgalanarak iner gibi oldu. Kuzgun gözleri bu saniyelerde, geceyi izleyen serin bir deniz suyu gibi kımıltısızdı ve karanlık doluydu.
"Nihayet eve varabildin demek?" diye konuştuğunda da, gözlerinde çoğalan karanlık sesine yansımıştı ve balyozdan bir darbe gibi vücudumu yoklamıştı. Atilla'yı gördükten sonra sersemleştiğimin pekala farkındaydı. Sığınak bellediğim evimin duvarlarından sızan su damlalarını fırsat bilerek avına yaklaşan yırtıcı bir hayvan gibi saldırı pozisyonuna geçiyordu. "Güzelim benim, evimizin yolunu hatırlamana sevindim. Yatak odanda sana sarılarak uyumayı bekleyen biricik kızımızın varlığını unutacaksın diye endişelenmeye başlamıştım."
