SON DEFA

13. Bölüm

Oyun oynamak için salonda çember kurduk. İnsan sevdiği kişilerle vakit geçirdiği zaman çok mutlu oluyordu. Ben şuan çok mutluydum durmadan gülüyordum. Bugün hiçbir sorun çıksın istemiyordum. Sadece güzel bir şekilde vakit geçirmek istiyordum. Ben mutlu olduğum zaman çevremdeki insanların da mutlu olmasını isterim. Göz ucuyla Güvene baktım halinden memnundu.
Bu benim için yeterliydi. Onun mutlu olmasını her şeyden istiyordum.

Şişe çevirmece oynamaya karar vermiştik.

Deniz şişeyi döndürdü. Şişe furkan ve benim aramda durdu. Üzgün bir şekilde Furkana baktım.
Bana ifadesiz bir şekilde bakıyordu.

"Doğruluk mu cesaret mi?" Diye sordu hoşnut olmayan bir sesle. Bu oyunu oynamak istemiyordu. O yüzden biraz morali bozuktu. Şimdi cesaret deseydim canımı yakmak için her şeyi yapardı. Aklınıza gelebilecek en kötü şeyleri üzerimde denerdi.
Abimden her şeyi beklediğim için doğruluk dedim.

Düşünmeye başladı. Bende heyecanlı bir şekilde onu beklemeye başladım. Umarım saçma bir soru sormazdı.

Lütfen beni utandıracak bir soru sorma.

"Aramızdan en çok kimi sevmiyorsun?" Diye düz bir şekilde sordu. Bunu söylerken bana kırgın bir şekilde bakmıştı. Onu sevmediğimi düşünüyordu ama öyle değildi. Ben seviyordum abimi. Sadece bazen çok sinir bozucu olabiliyordu. Bana göre ters hareketleri vardı. Kendine çeki düzen vermesi gerekiyordu. Yeşil gözleri gözlerimin içine bakıyordu.

"Hepinizi seviyorum." Dedim.

Bunu söyler söylemez gözleri parladı.

"Yanii beni de seviyor musun?" Diye şaşkın bir şekilde sordu. Şaşırması normaldi. Furkan benim gözümde duygularını belli etmeyen biriydi. Sizi sevip sevmediğini anlayamazdınız. Aynı şekilde bende duygularımı belli etmezdim. Bu abimi sevmeyeceğim anlamına gelmezdi. Evet benim abim kötü bir insandı ama aramızda bir kan bağı vardı. Bizi birbirine bağlayan şey belkide budur.

Ona kızgın bir bakış attım.
"Deli misin? Sana hiç söylememiş olabilirim ama en çok seni seviyorum. Sonuçta hayatımda ilk sen vardın. Onlar sonra hayatıma dahil oldu." Dediğimde hafif gülümsemişti. Bu dediğim şeyler hoşuna gitmişti.

Furkan yeşil gözlerini Güvene dikti. Yüzünde memnun olmuş bir ifade vardı. Hani bir insanın enerjisi biterdi ya, sonra bir anda canlanırdı. İşte Furkan abimin aynen öyle olmuştu.

Benim bu kurduğum cümleler onu canlandırmıştı. Buna sevinmişti.
Onun mutlu olmasını isterdim. Ne kadar kötü bir abi de olsa sonuçta abimdi. Onun canı yanınca benimde yanıyordu.

"Enişte gördün mü beni daha çok seviyor." Dedi heyecanlı sesiyle. Keyfi yerine gelmişti. Denize döndü ve aynı ifadeyle konuştu. "Ve sen cadaloz gördün mü kardeşim en çok beni seviyor." Kendi kendine gülümsedi.

Deniz bana kötü bir şekilde baktı.

"Aşk olsun! Onu nasıl seversin!" Diye kızdı. Ben başta tepki vermedim ama sonra içimden geçen şeyi dile getirdim.
"Seviyorum işte sonuçta abim. Atsan atılmaz satsan satılmaz." Furkan abim yavaş bir şekilde kafama vurdu.

"Biz ancak seni satarız."
Bu cümlenin verdiği kırıklığı size tarif edemem. Furkan abim bunu şakasına söylemişti ama sözleri üzmüştü.

Üzüntümü belli etmemek için gülümsedim.

"Aynen!" Diye öfkeli bir şekilde konuştum.

"Şaka yapıyorum biliyorsun" dedi.

O yaptığın şakanın içimi nasıl yaktığını keşke bilseydin. Belki o zaman yakmak yerine söndürürdün.

Ben Furkan abimi savunan biri değildim. Hareketleri davranışıları gözüme batıyordu. Bizim aramızda her zaman bir mesafe vardı. Birbirimize karşı çok soğuktuk. Ben böyle olmasını artık istemiyordum. Ne bileyim bir abi gibi yanımda durmasını istiyordum.