Abimin odasına geldim. Gördüğüm ilk yere çömelip oturdum. Kapıyı kilitleyip saatlerce odada kalıp ağladım. Ağlamaya o kadar ihtiyacım varmış ki... Sürekli hıçkırıyordum. Ayşegül yenildin. Babana yenildin. Hayallerine yenildin.
Kendimi ifade edemiyordum. Babamın karşısına güçlü bir şekilde çıkamıyorum. İçimde bir güç olduğunu biliyordum ama kullanamıyordum.
Bunun nedeni neydi? Bilmiyorum...
Ben babamı hala seven bir kız çocuğuydum. O beni pek sevmese de ben babamı seviyorum.
Güven karaman diye içimden geçirdim. İlk kalp ağrımdı. Ona karşı hissettiğim şeyler çocukluğumda kaldı. Ben onu gömmüştüm.
O başka birini sevmişti ve benim için bitmişti. O bana yabancıydı.
Onu tanımıyordum. Ne sever ne sevmez bilmiyordum.
"Ayşegül..." Annemin ağlayan sesini iştim. Cevap veremedim. O kadar berbat bir durumdaydım ki.
Konuşacak gücüm yoktu.
"Kızım aç kapıyı." Dedi. Sesi telaşlı bir şekilde gelmişti. İyi değilim Anne.
Çok yıprandım. Ne yapacağımı bilmiyorum.
Güven karaman'nın kaza geçirdiğini öğrendiğim zaman çok üzülmüştüm ama O bunu hiç bilmedi.
Şimdi kocam mı olacaktı?
Ayakları tutmuyor diye sevgilisi onu terk ederken o kadar çok üzülmüştüm ki... Benim kalbim bile bu kadar çok kırılmışken Onu düşünemiyordum.
Yıkılmıştı.
Onun yanında olmayı çok isterdim ama kader işte sadece uzaktan sevmiş uzaktan üzülmüştüm. Onu kocam olarak kabul edemezdim. O inci denen kadını seviyordu.
Ona karşı boş değildim ama bunu kendime yapamazdım. Kalbi birine ait olan adamı istemiyordum. Gözyaşlarım akmaya devam etti.
Ağladığım nokta güven karamanla evlenecek olmam değildi. Ağrıma giden babamın beni bu kadar basit görmesiydi. Beni bu kadar gözden çabuk çıkarmasıydı. Biricik oğlu için beni ve hayallerimi harcıyordu. Buna izin vermeyecektim. Ellerimi yüzüme götürüp gözyaşlarımı sildim. Güçlü olacaktım!
Abimin odasından çıkıp misafir odasına geçtim. Babam televizyonu açmış haber izliyordu. Onu görmezden geldim.
Kalbim o kadar sızlıyordu ki. Bunun tarifi yoktu. Hiçbir şey olmamış gibi gelip burada haber izliyordu! Bir köşeye geçip oturdum. Onunla beraber donuk bir şekilde haberleri izliyordum.
Annem yanıma gelip saçlarımı okşadı.
"Kınalı kuzum." Dedi. Nefret duygusuyla dolmuştum. Ben hayallerimi annem anlatmıştım.
Niye benim için güçlü durmuyordu? Neden benim için bir isyan çıkarmıyordu?
Soğuk bir şekilde annem baktım. Ben annemin güçlü olmasını benim arkamda olmasını isterdim.
O hep zayıftı.
"Furkan bey nerde? Gelmedi mi daha?" Diye imalı bir şekilde konuştum. Babam bana ters ters baktı.
Ben çok susmuştum ama bu sefer konuşacaktım. İçimde bir acı vardı. Her şeyi içime atmıştım. Bugün patlama zamanı gelmişti.
"Baba neden beni hiç sevmedin?" Diye sordum. Babamın bir anda kahverengi gözleri değişmişti. Bu sorumu hiç beklemiyordu.
Tepkisiz bir şekilde bana bakmaya devam etti.
"Kız olduğum için niye beni sevmedin? Ben senin kanın canından değil miyim? Niye erkek kız ayrımı yapılıyor ki... Hem sen peygamber efendimizin hadisi şerifini bilmiyor musun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON DEFA
Romance+18 İÇERİR! Bir yakışıklının çirkine dönüşme hikayesi... Ayşegül ailesinin zoruyla bir adamla evlenir. Bu adam onun çocukluk aşkı Güven Karamandır ama bir sorun vardır. Bu adam eskisi gibi yakışıklı değildi. Sarhoşken araç kullandığı için trafik kaz...
