SON DEFA

25. Bölüm

Babamın keskin kahverengi gözlerine baktım. Eliyle boğazımı sıkıyordu. Onu sertçe ittim.

"Defol git!" Diye bağırdım. Gözlerim dolmuştu ve bedenim titriyordu. Bir baba evladının katili olabilir miydi?

Karşımdaki bu adam hem annemin hem de benim katilimdi.

"Annen senin yüzünden öldü." Dedi. Sesindeki nefreti iliklerime kadar hissetim. Elini saçlarıma geçirdi ve sertçe çekti. Canım çok yanıyordu. Babam canımı yakıyordu.

Saçımı çeken eli yanlış bir konumdaydı. Saçlarımı okşaması gerekiyordu.

"Onu ben değil sen öldürdün." Bu sözlerim onu daha çok öfkelendirdi. Acı içinde inledim.

Karşımda gözü dönmüş bir adam vardı. Ben her an yere yığılabilirdim.

"Kocanı niye elinde tutmadın? Niye başka bir kadın aranıza girdi? Sen ne biçim bir kadınsın?"

İnsanlar evlenip boşanabilirdi. Niye şimdi tüm suç bana kalmıştı?

Tuttuğum gözyaşlarımı serbest bıraktım. Gözlerim babamın belindeki silaha gitti ve bir anda silahı alıp babam olacak o adama uzattım. Namlunun ucu tam kalbimin üzerine duruyordu.

"Beni evlendiren sensin. Furkan için beni harcadın. Sana hakkımı helal etmiyorum." Dedim. Sesimin bu kadar güçlü çıkmasına şaşırmıştım.

Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim.

"Hiç düşünmeden bana sık. Yarattığın enkaza bak! Ben annem öldüğünden beri yaşamıyorum. Zaten çok özledim. Beni öldür!"

Kelimeyi şehadet bile getirdim.
Babam şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.

"Senin gibi bir kızım olduğu için utanıyorum. Her şey senin yüzünden oldu. Eğer kocanla boşanmasaydın biz kavga etmeyecektik. Zaten Annenle hep senin yüzünden kavga ettik. Sen bizim ailemize iyi gelmedin."

"Keşke iyi bir baba olsaydın. Senin yüzünden yanlış birini sevdim"

Polis sesleri gelince babam beni hemen bırakmıştı apar topar gitmişti. Bedenim korkudan titriyordu. Yere çömeldim ve serbest bir şekilde ağladım.

O kadar çok ağladım ki. Dizlerimi karnıma doğru çektim ve kafamı koydum.

Sakin ol
Sakin ol
Geçti

Ayağa kalktım dış kapı açıktı ve babam olacak o adam kilidi kırmıştı.

Banyoya girip soğuk suyla elimi yüzümü yıkadım. Göz atlarım şişmişti. Kime gideceğimi bilmiyordum.
Telefonumu alıp hemen rehbere göz attım abimin isminde durdum. Saat çok geçti ve onu endişelendirmek istemiyordum. Bunları yaşadığımı bilseydi ilk uçakla gelirdi.

Güvenin ismini görünce öylece baktım. Ona barışma umudu vermiştim. Bildiğiniz yanlış kararlar alıp kendime eziyet ediyordum.

Kimseyi rahatsız etmek istemiyordum. Benim hayatımda her zaman Güven olmayacaktı. O yüzden odama gittim. Derin bir nefes aldım ve kapımı iki kere kilitledim.

Yine sana zarar vermeye gelecek!
Aptalık etme!
Güveni ara

Kendimi birazcık toparladığımı zannediyordum. Bir bir kandırmacaydı. Birine sarılmaya ihtiyacım vardı.

Furkan ve Denizin buraya gelmesi için elimden gelen her şeyi yapacaktım.

Yastığıma gidip sarıldım. Hala bedenim titriyordu. Bu evi kendime yeni almıştım. Mutlu olacağımı düşünmüştüm.

Babamın sözleri hiç aklımdan çıkmıyordu. Tekrar ağladım ve bu sefer hiç susmadım.

Polisi aramam gerekiyordu ama onlara ne diyecektim?
Babam annemi öldürdü ve beni de öldürmeye mi geldi diyecektim?

Elim tekrar telefona gitti.
Sarjım %5'di. Babam olacak o adam tekrar gelebilirdi. Mantıklı düşünemiyordum.

Güveni aradım ve beklemeye başladım. Sıkıntılı bir şekilde dudaklarımı kemirmeye başladım.

Telefonu tam kapatacakken açtı. Burnumu çektim. Madem hep yanımda olmak istiyordu o zaman bana katlanmak zorundaydı.

Ben onu affetmemiştim. Kim kendisini aldatan bir adamı affeder?

Sadece şimdi iyi değildim ve ona ihtiyacım vardı.
"Güven," dedim titreyen sesimle ve ağlamaya başladım. Ben olayları kısa bir şekilde özet geçtim ve benim için çok endişelendi. Hemen buraya geleceğini söyledi.

Nefes alışlarımı düzene sokmaya çalıştım.

"O adam geldi ve beni öldüreceğini söyledi." Dedim ve telefon kapandı.

Yatağımın kenarına geçip oturdum.
Aklıma gelen şeyle acı acı gülümsedim.

Hepimiz mahallede saklambaç oynuyorduk. Ebe Furkan abimdi ve saymaya başladı. Ben çok tehlikeli yerlere saklanırdım.

Bu sefer çattıya çıkmıştım ve heyecanlı bir şekilde Furkan abimin beni bulmasını bekliyordum. Herkesi bulmuştu ve delirmiş bir şekilde beni arıyordu. Onun o halini görünce o kadar keyifliydim ki gülmeye başladım.

Kafamı çevirince babamla göz göze geldik.

"Ayşegül orada ne yapıyorsun?"

Sesi kızgın değildi daha çok endişeli çıkıyordu.

"Baba biz saklambaç oynuyoruz. O yüzden saklanıyorum."
"Çok kenara gitme düşeceksin." Diye uyardı.

Babama doğru gittim ve sarıldım.
Bilmiyorum ama benim için endişe duyması hoşuma gitmişti.

"Oradan düşersem ölürüm değil mi baba?"
Babam saçlarımı okşadı.

O gün ölümden bahsettiğim için babam bana çok kızmıştı. O gün öleceğimden korkan adam bugün beni öldürmeye kalkışmıştı.
***

Benim ailem hep bir enkaz mıydı? Yoksa Güven yüzünden mi dağılmıştık? Bunun cevabını bulduktan sonra rahat bir nefes alacaktım.

Güven gelince halimi görünce delirdi. Bana sürekli sarılmıştı ve iyi olacağıma dair şeyler söylüyordu. Onun arabasına binmiştik. Yolculuk çok sessiz geçiyordu. Beni evine getirmişti.

"Çok şükür iyisin aklım çıktı."
Donuk bir şekilde ona baktım.

Bana bir bardak su verdi yavaş bir şekilde içtim.

"İyi misin? Hastaneye gidelim mi?" Diye sordu. Bir tepki vermediğim için korkmuştu.

"Sana bir şey yaptı mı?"
Yanıma geldi ve eliyle yüzüme dakundu.

Bedenimi kontrol ediyordu. Boğazımdaki kızarıklığı görünce küfür etti sonra gidip ilk yardım çantasını getirdi.

"O adamı ömür boyu dört duvar arasına sokacağım! Tek hücrede yaşayıp gebersin!"

Eline aldığı kremi yavaş bir şekilde boynuma sürmeye başladı.

"Nasıl kıyar sana?"
Sen nasıl kıydıysan o da öyle kıydı diye içimden geçirdim.

"Canın acıyor mu?"
"Sadece uyumak istiyorum." Sesim kötü çıkmıştı.

Bu evin yaşattığı kötü hatıralar vardı. Bu duyguyla başa çıkabilirdim.

İnsanlar beni çok üzmüştü şimdi sıra bendeydi.

Eskisi gibi mutlu değildim ve bu yanımdaki adam yüzündendi.
***

Ayşegül'ün kafası karışık:)

Güveni affetmeyecek...