You are my destiny

Κεφάλαιο 9

Ξυπνάω το πρωί ξαφνικά. Ανοίγω κατευθείαν το κινητό μου και βλέπω ότι δεν έχω καμία κλήση ούτε μήνυμα.
Ετοιμάζομαι ανήσυχη για το σχολείο.

" Στο σχολειο "

Kate- Jo τι έχεις? Φαίνεσαι κάπως περίεργα.
Jo- Καλά είμαι.
Kate- Σίγουρα?
Jo- Ναι ναι

Βλέπω το George να πλησιάζει.

George- Γειά σου μωρό μου.
Kate- Γειά σου
Jo- George?
George- Ναι?
Jo- Ο Luke ήρθε σήμερα?
George- Όχι από ότι ξέρω. Έχω να τον δω μέρες.
Jo- Οκκ

Ανησυχώ ακόμα περισσότερο και σηκώνομαι. Κατευθύνομαι προς το πίσω μέρος της αυλής και ξαναπερνω τηλέφωνο τον Luke. Πάλι δεν απανταει.

Jake- Γειά Jo
Jo- Γειά σου Jake.
Jake- Τι εγινε συνέβει κάτι?
Jo- Όχι όχι μια χαρά είμαι.
Jake- Οκκ. Ήθελα να σε ρωτήσω αν το βράδυ θες να πάμε σε κάνα μπαράκι με τα παιδιά.
Jo- Δεν ξέρω αν μπορώ. Αστο καλύτερα για άλλη φορά.
Jake- Εντάξει όπως θες. Τα λέμε!
Jo- Γειά.

Όταν έφυγε ο Jake συνέχισα τα τηλεφωνήματα όμως συνεχιζε η ίδια πορεία.

" Στο σχόλασα "

Kate- Jo θα έρθεις μαζί μας?
Jo- Όχι θα πάω σπίτι. Τα λέμε
Kate- Όπως θες. Πρόσεχε. Τα λέμε
Jo- Γειά

   "Μετά από 1 εβδομάδα"

Ακόμα να εμφανιστεί ο Luke και ανησυχώ όλο και πιο πολύ. Κι αν έπαθε κάτι?
Οι σκέψεις στο μυαλό μου συνεχίζουν. Τον περνώ κάθε μέρα τηλέφωνο αλλά δεν απαντάει. Οι κλήσεις μου έχουν φτάσει 86.
Δεν μπορώ να μείνω με σταυρωμένα χέρια.
Αρπάζω το κινητό μου και περνώ τηλέφωνο τον George.

Jo- George?
George- Τι εγινε?
Jo- Μπορείς να μου στείλεις την διεύθυνση του luke?
George- Γιατί?
Jo- Απλά στείλτην μου.
George- Οκκ.

Μέχρι να μου στείλει ο George  την διεύθυνση παίρνω  τα κλειδιά και βγαίνω έξω. Βλέπω την τοποθεσία της διεύθυνσης και κατευθύνομαι προς την οδό.
Μόλις έφτασα στην πολυκατοικία κοίταξα κατευθείαν πάνω. Δεν είχε φώτα πουθενά. Πήγα στο γκαράζ και είδα ότι η μηχανή έλειπε. Ανησύχησα ακομα περισσότερο γιατί μπορεί να έκανε καμία βλακεια.
Άρχισα να τρέχω σαν τρελή στα στενά μέχρι που βρήκα την μηχανή του σε ένα πάρκο. Την ξέρω απέξω. Κάθε χρόνο ερχόταν με την μηχανή στο σχολείο. Την ξεχωρίζω από την μπλε λοριδα που έχει στο πλάι.
Κοιτάζω πιο πέρα στο παρκο και για καλή μου τύχη Βλέπω επιτέλους τον Luke. Ευτυχώς είναι καλά. Τρέχω ανήσυχη προς τα πάνω του αλλά δεν με έχει δει ακόμα.

Jo- Πας καλα!!  του φωνάζω απότομα και γυρίζει και με κοιταει.
Luke- Τι κάνεις εσύ εδώ?
Jo- Τι εννοείς? Εδώ και 1 εβδομάδα σε ψάχνω. Σε έχω πάρει 87 φορές!
Luke- Τόσο πολύ ανησύχησες?
Jo- Φυσικά!
Με κοιταει περίεργος αλλά δεν λέει τίποτα. Προσπαθώ να ηρεμήσω τώρα που ξέρω ότι είναι καλά και κάθομαι δίπλα του.

Ευχαριστώ που διαβάσατε και αυτό το κεφάλαιο. Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλιααα❤