You are my destiny

Κεφάλαιο 18

Ντρινννν!

Αφού έφαγα το πρωινό μου και ετοιμάστηκα άκουσα το κουδούνι.
Άνοιξα την πόρτα με την τσάντα στο χέρι και είδα μπροστά μου τον Jake.

Jake- Καλημέρα.
Jo- Καλημέρα. Τι κάνεις εδώ?
Jake- Ήρθα να σε πάρω για να πάμε μαζί σχολείο.

Επίσημη μέρα σήμερα.
Χαμογελάω και μπαίνω στο αμάξι.

" Στο σχολειο "

Kate- Με ποιον ήρθες?
Jo- Με έφερε ο Jake.
Kate- Ουυυ. Δηλαδή τώρα έχετε σχέση!?
Jo- Ναι!

" Χτυπάει κουδούνι για μεσα "

Καθηγητής- Λοιπόν παιδιά όση κάνατε τις εργασίες βάλτε τις στην έδρα.

Σηκωνομαστε αρκετοί και αφήνουμε τις εργασίες.

Καθηγητης- Την επόμενη ώρα που έχουμε μαζί θα διαλέξω την καλύτερη και θα την διαβάσω.

" Στο διάλειμμα "

George- Λοιπόν παιδιά έχω γαματη ιδέα. Τι λέτε το βράδυ να πάμε για γκράφιτι?
Kate- Και αν μας πιάσουν?
George- Δεν μας πιάνουν τόσο εύκολα. Δεν κυκλοφορούν έξω οι μπάτσοι. Τι λέτε ψήνεστε?
Luke- Εγώ είμαι μέσα.
Kate- Και εγω.
Jo- Δεν χάνω τέτοια εμπειρία!
George- Τελεια! Τα λέμε στο παρκο στις 8.

Οταν Χτυπάει το κουδούνι για μεσα έχω αγωνία να ακούσω την ιστορία που διάλεξε ο καθηγητής.
Μπαίνουμε στην τάξη όλοι και καθόμαστε.

Καθηγητης- Λοιπόν παιδιά διάλεξα από τις πιο ωραίες εκθέσεις που έχω ξαναδιαβασει. Είχε και λεπτομέρεια, χωρίς ορθογραφικά, με ωραία έκφραση και εμπνευση.
Θα σας την διαβάσω.

" Έκθεση "

' Από μικρός δεν ήμουν καλός στα μαθήματα. Ειχα μια δασκάλα όμως που ακόμα και αν με μαλωνε για τις εργασίες μου έλεγε πως όταν μεγαλώσω θα πετύχω τον στόχο μου γιατί είμαι έξυπνος. Από εκείνη την στιγμή ήξερα τι ήθελα να γίνω. Το όνειρο που είχα μικρός διέφερε από τα αλλα παιδιά. Δεν ηθελα πολλές σοκολάτες, δώρα, παιχνίδια, αρκουδάκια. Δεν ηθελα να γίνω αστροναύτης, αστυνομικός, δικηγόρος, πυροσβέστης. Παρόλα αυτά όταν μεγαλώσω ηθελα να έχω μια δικιά μου επιχείρηση, να βγάζω καλά λεφτά για να συντηρώ τον εαυτό μου και την οικογένειά μου και μια καλή κοπέλα στο πλαι μου.
Όλα αυτά τα σκεφτόμουν από την δευτερα δημοτικού αν και ήμουν πολύ μικρός ακόμα. Γινόντουσαν διαφορά πράγματα και κατάλαβα από μικρός το νόημα ζωής.
Δεν άλλαξα ποτέ αυτήν την σκέψη. Ακόμα και τώρα στα 17, που έχω περάσει από πολλά εμπόδια συνεχίζω να έχω το ίδιο όνειρο. Θέλω τώρα, την τελευταία χρόνια, στις πανελλήνιες να γράψω καλά για να εχω αυτά που θέλω. Από μικρός αντιπαθούσα τα παιδιά μου ήταν πλουσιοπαιδα και είχαν έτοιμο χαρτζιλίκι. Τα είχαν όλα στο χέρι και δεν ήξεραν τι θα πει ευρώ.
Στο γυμνάσιο είχα έναν συμμαθητή που το έπαιζε κάποιος επειδή είχε λεφτά ο πατέρας του. Δεν ήξερε όμως τι τράβηξε ο πατέρας του για να ζει αυτός έτσι. Εγώ όμως ήξερα από μικρός πως βγαίνουν τα λεφτά γιατί εχω δουλέψει και μια μέρα τον έπιασα και του μίλησα. Συγκινήθηκε τόσο πολύ που δεν ξαναανεφερε ποτέ τα λεφτά.
Δεν ηθελα να συγκινηθεί αλλά να καταλάβει.
Αυτή είναι η ζωή μου και το όνειρο μου από μικρός.

" Όλοι η τάξη χειροκροταει "

Δεν έχω λόγια. Έχω συγκινηθεί τόσο πολύ με αυτά τα υπέροχα λόγια. Ο τρόπος που τα γράφει είναι απίστευτος. Αναρωτιέμαι ποιανού είναι.

Veronica- Κύριε. Ποιανου είναι η εργασία, πείτε μας!
Καθηγητης- Η εργασία ήταν του Luke.

Όλοι η ταξη- Ουυυαουυυυ μπράβο Luke!!

Ευχαριστώ που διαβάσατε και αυτό το κεφάλαιο. Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλιααα❤