Lumipas na rin ang napaka mahiwagang gabi. Hindi naka tulog ang babae, dala ng masyadong pag iisip tungkol sa lahat ng mga nangyari ka gabi lamang.
Hindi pa man sumisikat ang araw ay na pag desisyonan na ng babae na lumabas ng kanilang tolda. Dahan-dahan siyang lumabas upang hindi niya magising ang lalaking mahimbing na natutulog sa kanilang tolda.
Lumabas na siya ng kanilang tolda upang tumungo na sa kanilang kasalukuyan na kusina at naghanda na ng mga sangkap upang gumawa ng pang agahan. Binabalak niya na gumawa ng sabaw na mayroong mga gulay at karne.
Hindi siya masyadong nag ingay upang walang magising habang siya ay nagluluto. Na tapos rin siyang magluto ng sumikat na rin ang araw. Pinatay na niya ang kalan at bahagyang tinakpan ng takip ang kaldero.
Naglakad muna siya malapit sa may dagat upang pag masdan ang napaka ganda pag sikat ng araw. Mayroong siyang nakitang upuan malapit sa isang puno, kaya naman na pag desisyonan niya na umupo muna rito at dito na lamang pag masdan ang pagsikat ng araw.
Nang ma gisng siya ay nasa kanilang tolda na siya at naka kumot pa ang kanyang katawan. Umupo siya at tinignan ang buong tolda. Siya ay nagiisa na lamang sa kanilang tolda at walang kasama. Nang maka labas na siya ng kanilang tolda ay na pansin niya na patapos na palang kumakain ang lahat ng kanyang mga kasama sa kampo.
"Bat di niyo ko tinawag na kakain na pala tayo?" Takang tanong ng babae sa lahat ng naka upo sa may lamesa.
"You must be tired cooking all of this. You were sleeping pa nga sa may upuan by the beach." Sagot ni Liam sa babae.
"About that, who brought me in the tent?" Taka muling tanong ng babae kay Liam.
"Of course your husband." Naka ngiting sagot ni Liam sa tanong ng babae sakanya. Walang naging expresyon ang babae at umupo na lamang sa may lamesa.
Tumayo na si Liam mula sa kanyang upuan. Itinayo na ni Liam ang matanda upang mag lakad-lakad malapit sa may dagat at upang mabigyan rin ng oras na magisa ang mag asawa upang sila ay maka pagusap.
"About yesterday, I am really sorry to be angry at you like that. I know its was my fault and not yours." Pag hingi ng paumanhin ng lalaki sa babae, habang ang babae naman ay kumain lamang at wala man kahit anong sinagot sa lahat ng sinabi ng lalaki.
"Does my sorry mean nothing to you!?" Medyo galit na tanong ng lalaki sa babae nang wala paring sinasagot ang babae sa mga sinabi ng lalaki.
"Ikaw na nga ang nag so-sorry tapos ikaw pa ang galit?" Hindi maka paniwalang tanong ng babae sa lalaki.
"Kaya nga nag so-sorry ako, but you are not even considerate in me and even ignoring my effort in apologizing to you." Medyo inis na sabi ng lalaki sa babae.
"Think whatever you want!" Galit na sabi ng babae sa lalaki. Tumayo ang babae mula sa kanyang inu upuan at nag lakad papalayo mula sa lalaki.
Naglakad ang babae patungo na lamang kung na saan ang matanda at nagpokus na lamang sa kanyang pinaka trabaho na alagaan ang matanda.
Nakita niya ito na mayroong ni lalaro sa gadget nito kaya naman umupo siya sa tabi ng matanda at naki laro na rin. Ipinag pahinga na rin ng babae ang matanda ng matapos na sila maglaro sa gadget ng matanda.
Iniwan na niya ang matanda upang maka pagpahinga ito at lumabas na rin ng tolda ng matanda. Napag desisyonan niyang tumulong na lamang sa pagluluto ng kanilang pang tanghalian habang wala siyang ginagawa.
"Is there anything I can help you with?" Tanong ng babae kay Liam nang makita niya itong nagluluto na pala.
"Its great you're here. I really need some help right now." Medyo tarantang sabi ni Liam sa babae.
"Yeah, what is it?" Kalmadong tanong ng babae kay Liam.
"I need to put water in this soup I am making, but I forgot the water bottle in one of the chairs near the beach." Medyo malungkot na sagot ni Liam sa babae.
"Don't worry. I'll get it right away." Paniniguro ng babae at ka agad na tumakbo upang tumungo malapit sa may dagat, iniwan si Liam sa kanilang kasalukuyang kusina na naka ngiti.
"Hope you have fun, guys!" Masayang sabi ni Liam, na kahit nino man ay hindi alam kung sino at pinagpatuloy na lamang ang kanyang pagluluto.
Tumakbo ng tumakbo ang babae hanggang sa malapit na siya sa may mga upuan kung saan niya kukunin ang naiwan na bote ng tubig na kailangan para sa ginagawang sabaw ni Liam para sa kanilang pang tanghalian.
Bago pa man siya maka rating doon ay malayo palang ay natatanaw na niya na mayroong naka sulat na "I'm sorry". Sa harap nito ay isang lamesang mayroong mga pagkain at dalawang upuan sa bawat kabila ng lamesa.
Tumalikod siya upang hindi makita ang mga salita na ito dahil ayaw na niya muli ma aalala pa ang mga masasakit na nangyari sakanya, ngunit mas lalo niyang ma aalala ito dahil sa taong nakita niya nang tumalikod siya.
"I hope you take my apology this time and some flowers to lighten up your mood." Naka ngiting sabi ng walang iba kundi ang nagpapa galit pa rin hanggang ngayon sakanya at nagbigay pa ito ng mga rosas.
Napilitaan na lamang ang babae na kunin ang mga rosas mula sa lalaki. Hinawakan ng lalaki ang kamay ng babae at dinala ito patungo sa may lamesa. Inupo ng lalaki ang babae sa isa sa mga upuan sa may lamesa, habang siya naman ay umupo sa natitirang upuan kaharap ng kanya.
"Its nice that you have given your effort to do this for me, but an apology is not something I want. I want is an explanation about what happened last night. Don't tell me you don't remember a thing about what happened?" Seryosong sabi ng babae sa lalaki.
Tumayo na muli ang babae mula sa upuan at naglakad na patungo sa kanilang kampo, iniwan ang lalaki na hindi naiintindian ang mga sinabi ng babae sakanya.
Natapos na ang paglubog ng araw at wala pa rin sa kanila ang nakiki pagusap sa isa't isa. Sa kanilang pagkain at kahit na magkatabi pa sa sasakyan ay hindi man pinansin ang isa't isa na para bang hindi nila kilala ang isa't isa na napilitan na lamang na magtabi sa buong biyahe.
"Mom? Is that you?" Hindi maka paniwalang tanong ni Liam sa taong nakita niya ng maka pasok na siya sa kanilang bahay.
![](https://img.wattpad.com/cover/340421024-288-k483101.jpg)
BINABASA MO ANG
The Love in Barcelona
RomanceSi Jane ay napaka ganda at mabait na dalaga. Nagtra-trabaho upang suportahan ang kanyang pag-aaral at upang may maikain sila ng kanyang ina. Ngunit bigla nalang na wala sakanya ang lahat ng mamatay ang kanyang ina at sinunod pa ng pagkawalan niya ng...