The Love in Barcelona

CHAPTER 32

Nang maka tulog na ang lalaki sa tabi ng babae, ay dahan-dahan ring tumayo ang babae mula sa kama upang tumungo sa may kusina sa may unang palapag ng bahay.

Mag gagabi na nang maka uwi na sila ng bahay kanina, kaya naman dahan-dahan siyang lumabas ng silid upang wala siyang ma gising.

Pa baba na sana siya ng hagdan nang mayroon siyang na kitang pa akyat ng hagdanan.

Ka agad siyang nagtago sa may sulok dahil sa takot na baka ay isang magnanakaw pala ito. Nang maka akyat na ang hindi kilalang tao ay buti na lamang ay hindi ito na pansin ang babae na nagtatago sa may sulok dala ng medyo madalim at walang masyadong ilaw ang naka bukas.

Sinubukan ng babae na sumulip ng kahit kaunti sa kung sino mang tao iyon upang alamin kung kilala niya ba ito o hindi.

Kinailangan pa ng babae na ilagay ang kanyang kamay sa kanyang bunganga upang itago ang pag gawa ng ingay dahil sa gulat sa kanyang nakita.

"Papa?" Tawag ng babae sa kanyang taong na silayan.

Hindi alam ng babae kung panaginip lamang ba ito o totoo talagang na kita niya ang kanyang ama pagkatapos ng ilang taon na hindi pagkakita sakanya muli.

Kaya naman ginawa ng babae ang sinisigaw ng kanyang puso, ang sundin ang kanyang ama.

Tatawagin sana ng babae ang kanyang ama, ngunit hindi niya ito na abutan dahil pumasok ito sa isa sa mga silid sa ikalawang palapag.

Papasok sana ang babae sa silid na pinasukan ng kanyang ama, ngunit na tigilan siya ng mayroon siyang na rinig na nagsalita dahil hindi namang tuluyang naka sara ang pinto ng silid at napa yuko na lamang ang babae sa may labas ng silid.

"Nan dito ka na pala." Sinabi ng hindi kilalang boses.

'Mom ba nina Lian yun?' Takang tanong ng babae sa kanyang isipan.

Ka agad siyang tumungin sa maliit na siwang sa may pintuan. Hindi nga siyang nagkamali, sapagkat ang ina nga ng magkapatid ang nagsalita.

Sa pagkakataon na iyon ay mas na silayan na ng babae ang mga tao sa loob ng silid at hindi nga rin ito panaginip sapagkat ama nga niya ang na roroon din sa may silid.

Hindi niya maintindian kung bakit sila magkasama sa iisang silid at bakit rin ang ama niya pa mismo ang tumungo rito sa may bahay.

Nanatili lamang ang babae sa may labas ng silid dahil gusto niyang ma sagot ang kanyang mga katanungan. Sinugarado niyang hindi siya makikita mula sa may silid.

"Akala ko hindi na tayo magkikita pagkatapos kong saksakin yung anak anakan mo." Naka ngiting sabi ng ama ng babae sa ina ng magkapatid.

"For your information, hindi ko anak yung Lian na yun." Tila iritang sabi ng ka usap ng ama ng babae.

"Nakaka inis nga siya. Akala ko pagkatapos na siyang masaksak, makukuha ko na yung kumpanya. Tapos ngayon may na lalaman pa siya taking over the company." Pagpapatuloy ng kausap ng ama ng babae.

Tumalikod ang babae mula sa may pinto, habang mayroong mga luha ang lumalabas sa kanyang mga mata. Dahan-dahan siyang tumayo mula sa kanyang pagkaka yuko, parang siya nang hihina na tila sinaksak siya ng ilang beses sa kanyang likuran.

Mabilis ngunit mahinang tumakbo ang babae patungo sa may silid nilang mag asawa, dahil hindi na niya kayang makinig pa sa kanilang usapan. Pumasok ang babae sa may banyo ng silid at napa upo sa may malamig na sahig ng banyo.

Ilang oras rin siyang nasa may banyo umiiyak. Kung ano-ano ang kanyang mga iniisip. Gustong paniwalaan na hindi totoo ang kanyang mga na rinig kanina lamang, ngunit kahit anong pilit niyang pagpapaniwala sa kanyang sarili ay hindi mabubura ang nangyari na.

Sa tagal-tagal ay na sagot na rin ang matagal niyang tanong. Kung sino nga ba ang nagtangkang pumatay sa lalaki at ngayon ay na laman na niya na walang iba kundi ang kanyang ama pala.

Hindi niya alam kung tama bang sabihin niya ito sa kanyang asawa at umasa na lamang na sana ay hindi siya nito lumabayan lalo't na ama naman niya ang mayroong kasalanan at hindi siya.

Ngunit tuwing ini isip niya iyon ay na iisip niya na tuwing makikita naman siya ng lalaki, kaysa saya na makita siya, sakit ang mararamdaman niya dahil ma aalala lamang ng lalaki sa babae ang sakit na kanyang pinag daan nang siya ay na saksak.

"Baby... anong gagawin ni mommy?" Iyak na sabi ng babae, habang hinihimas ang kanyang tiyan.

"Sorry... pero kailangan nating lumayo muna sa daddy mo. May kasalanan kasi lolo mo and ayaw ko naman na everytime your daddy looks at me, he will always feel the pain your lolo caused to him." Iyak na sabi ng babae habang pa tuloy pa rin ang pag himas niya sa kanyang tiyan.

Humigop siya ng lakas at tumayo mula sa sahig ng banyo. Naglakd siya ng kaunti upang kunin ang kanyang maleta at pinuno ito ng mga damit. Dahan-dahan siyang lumabas mula sa may banyo.

Naglakad siya malapit sa may kama kung saan mahimbing na natutulog ang lalaki. Inilagay na niya ang sulat na kanyang ginawa sa may mallit na lamesa sa tabi ng kama at binigyan ng mabilis na halik ang lalaki sa kanyang mga labi.

Tumalikod na rin ang babae mula sa lalaki dahil alam niya na kung magtatagal pa siya sa tabi ng lalaki ay hindi na niya kakayanin ito.

Dahan-dahan siyang lumbas ng silid at sinigurado na walang makaka rinig sa kanyang pag alis.

"Good morning my love! I am really thankful for everything that you have given me. Even in a span of time, I felt how to be happy again. I hope you find someone that would be a perfect match for you, because I know that I am not the perfect person to make you happy. You don't have to worry about me and the baby. I would raise him/her with so much love. And please don't try to find me, I don't you to just lose your energy finding this useless person. Bye my love, I love you!" Na basa ng lalaki sa isang maliit na papel nang ma gising na siya.