Evil | Jikook + Vhope

23 : Taehyung için

23 | Senden daha kötüsünü görmedim, benden başka.

Taehyung dolu gözleriyle kendisine bakan kızıllara bakıyordu. Gözlerinden geçen duyguları her saniye görüyordu. Şaşkınlık, endişe, pişmanlık.

Aceleci adımlarla Taehyung'un karşısındaki yerini aldığında Hoseok, ne diyeceğini bilemiyordu. Taehyung'un ne kadar öfkeli olduğunu kestiremiyordu. "Taehyung ben.." Taehyung bakışlarını Hoseok'tan çekip masada oturan bedene, Moo Ra'ya çevirdi. Neden tüm senaryolarında bu kız vardı? Bahsi geçen hikayenin başrolü bu kız mıydı? Her şeyi yanlış mı anlıyordu? Kendisini hikayeye sokmak için epey zorluyordu, değil mi?

Moo Ra da bakışlarını Taehyung'a çevirdiğinde Taehyung'un içindeki alev harlandı. Vücudunu ele geçiren duygu öfkesi oldu. Kendini bile şaşırtacak bir şekilde genç kıza doğru atıldı. Hoseok'un şoku atlatıp alfanın bedenini kavraması biraz süre alsa da Taehyung'un Moo Ra'ya ulaşmasını engellemişti.

Kolları arasından kurtulmaya çalışan Taehyung'un bedenini zor bela tüm bakışların onlara döndüğü restorandan çıkarmayı başarmıştı. Fakat alfanın öfkesini dindirmek bu kadar kolay değildi. Taehyung hâlâ kolları arasından kurtulup Moo Ra'ya saldırmak istiyordu. Hoseok'un onu tutması ise yangınına birkaç çıra daha atmaktan başka bir işe yaramıyordu.

"Bırak! Yeminim olsun ki öldüreceğim seni Hoseok! Bırak beni! Dokunma bana!" Hoseok tüm gücüyle Taehyung'u zapdetmeye çalışırken başını iki yana sallıyordu. Bırakamazdı. Bir kez bırakırsa bir daha tutamayacağını biliyordu.

"Taehyung, lütfen, sakinleş. Beni dinle, beni dinle, sevgilim." Taehyung kolları arasından kurtulmak için Hoseok'a saldırıyordu. Bedenini itmeye çalışıyor, omzuna darbelerini geçiriyordu, fayda etmiyordu. Hoseok en sonunda kolları arasındaki bedenle yere çöktüğünde Taehyung'un hareketleri durulmuştu. Bakışları Hoseok'a döndüğünde farklıydı. Şu ana dek içtiği uyuşturucuların hepsini az önce içmiş gibiydi.

Taehyung, Taehyung değildi.

Dingin bakışmalarını bölen şey Taehyung'un attığı tokattı. Hoseok'un yanağı yana düşerken Taehyung bir kez daha attı. "Ne yetmedi sana? Ne vermedim? Uğruna kardeşimi harcadım, gururumu hiçe saydım, itibarımı bir kenara attım." Hoseok, Taehyung'un öfkesini hak ettiğini biliyordu. Darbelerine tepki verecek gücü kalmamıştı. Öfkesinin dinmesini beklemekten başka bir seçeneği yoktu.

"Taehyung."

Bir tokat daha. Taehyung'un isyankâr sesi kulaklarında çınladı. "Sen hep benden o kıza gidiyorsun! Vazgeçiremiyorum, Hoseok. Seni benim yapamıyorum." Başını sertçe Hoseok'un sağ omzuna yasladığında yumruk yaptığı eli Hoseok'un sol göğsünün üzerindeydi. Eliyle oraya birkaç kez vurdu.

Hoseok gözlerini sıkıca yumdu. Kolları az öncekinin aksine gevşemişti. Taehyung'u daha sıkı sarmak istiyordu ama yapamıyordu. "Seninleyim, Taehyung. Bir kez olsun dinle." Taehyung diğer eliyle Hoseok'un omzuna tutunuyordu. Ona kızarken bile onda teselli araması gurursuzcaydı. Bunun farkındaydı ve sonlandırmak istiyordu.

Taehyung'un suskunluğunu fırsat bilip konuşmaya başladı Hoseok. "Gitmeyecektim. Sen ısrar etmesen telefonu açmayacaktım bile. Aklın takılmasın diye annem olduğunu söyledim. Eğer bana bebekten bahsetmeseydi gelmeyecektim bile. Onunla işim bitti. Yemin ederim ki bitti." Taehyung başını kaldırıp Hoseok'un kızıl irislerine baktı.

"Bitmedi. İlk aşkın ya da her neyse onunla işin bitmeyecek ve ben onun uğruna aldığın risklerden biri olmaktan sıkıldım! Bu lanet olası büyüyü bir an önce boz, senin etrafında olmak istemiyorum. Daha fazla görmek istemiyorum seni." Hoseok'un şaşkın bakışlarına aldırmadan safkanın kolları arasından çıkıp ayaklandı.