All of me/ Minsung

22 ~

O günden sonraki ilk okul günüydü. Jisung Chan ile konuşmaya çalışmış ama başarılı olamamıştı. Arabada birlikte okula giderken son bir kez daha şansını denemek istedi.

"Hyung neden böyle yapıyorsun?"

"Jisung bunun yöntemi bu olmamalıydı."

"Ne olmalıydı peki?"

"Bizimle konuşmalıydın."

"Konuşmadım mı ya da konuşmayı denemedim mi? Ama siz dinlemediniz. Yunseo'nun hazırladığı videoyu izlemek ister misin? Şayet ben müdahale etmesem Seungmin hyungu ya da diğerlerini ne kadar iğrenç bir şeyin içine çekeceklerdi. Çek arabayı lütfen kenara daha okula vakit var, izle şu videoyu."

Chan arabayı çekmiş, Jisung ise Yunseo'nun videosunu açıp abisine vermişti. Chan videoyu izledikçe midesi bulanıyordu. Yapılan şeyler çok kötüydü. Nasıl kör oldum ben bu insana karşı dedi.

"Seungmin hyungu geçen hafta futbol takılı kaptanı rahatsız etmiş, peki kimin yüzünden biliyor musun? Senin kız arkadaşın yüzünden onlara da Seungmin'i Ravin gibi biri diye göstermiş ve takımı üzerine yollamış. Bunca şeyin hesabını Seungmin hyunga nasıl vereceksiniz? Beni yargılayıp kızmadan önce bunca zaman yanındaki insana nasıl kör oldum diye kendini yargıla."

Jisung yol boyunca bir daha konuşmadı. Okula geldiklerinde sanki herkes uyarı almış gibi kafasını kaldırıp bakamıyordu. Sınıfa girdiklerinde sıralar boştu. Eunwoo merhamet etmişti ama ailesi etmemiş kızları disiplin suçu ile okuldan atmıştı. Uzun bir liste okuldan atılmış hatta bakanlıkla görüşülmüş Kore okullarına kayıt yaptırmaları engellenmişti. Bazıları için ise yargı yolu açılmıştı. Reşit bireyler oldukları içim muhtemelen ceza alacaklardı. Tabi zengin aileleri kurtarıp yurt dışına göndermezse Kore'de işleri bitmişti.

Derse giren bayan Park sınıfa şöyle bakmıştı. "Sayınız azalmış ama bu sınıfa öğrenci transferi yapmayı şimdilik düşünmüyoruz. Sınav için az bir zaman kaldı. Bu süreci iyi değerlendirmenizi tavsiye ederim. En önemlisi her şey geçer gider unutulur ama tek kalan güzel anılarınız olur. Bu yüzden bol bol güzel anılar biriktirin."

Sınıfta garip bir hava vardı. Kimse ne yapacağını ne söyleyeceğini bilmiyordu. Hyunjin'in gözleri kıpkırmızıydı aynı şekilde Seungmin'in de yüzü çökmüştü.

Ders bitmiş Bayan Park çıkmıştı. Kimse yerinden kımıldamıyordu. Hyunjin ayağa kalktı öğretmen masasına geçti. "Sizden birinizi o şekilde görsem gelir sorarım benim arkadaşım yapmaz, yanlış diyerek gelir mevzuyu sorarım. Aşık olup sevebilirsiniz ama bu yıllardır tanıdığınız insanları tek kalemde silmeye onlara en nefret ettiği şeyleri yakıştırmaya değer miydi? Çok büyük hayal kırıklığı yaşadım. Aylardır neden böyleler diye düşünmekten kafayı yiyecektim. Meğerse arkadaşlarımız bizimle ilgili büyük yanlışa düşmüşler ve düzeltmek için tek bir adım atmamışlar."

"Hyunjin sakin ol kimse şu an iyi değil. İnsanız elbet hatalarımız olacak hataların çok büyük sonuçlar doğurmadan düzeltilmesi asıl önemli olan."

"Changbin, haklısın ama şayet Jisung her şeye uyanmasa o gün iftiraya maruz kalıp rezil edilen ben olacaktım hala aklım almıyor, nasıl hasta ruhlu insanlarla bir aradaymışız ve arkadaşlarımız bizi değil daha yeni yakın oldukları geçmişleri sorunlarla dolu üç kişinin söylediklerini inanmış."

"Çok düşünmeye gerek yok durum herkes için kötü, hem artık sorun yapan kişiler aramızda yok. Bu yüzden önce kendimizi dinleyelim sonra sorunların üzerine sünger çekelim."

"Eunwoo ile aynı fikirdeyim. Chan, Minho ve Jungkook içinde durum çok zor bence artık tamamen bu konuyu kapatıp kişisel problemi olanlar halletsinler yolumuza bakalım." dedi Sunghoon.