တစ္ခါတေလမွာ ေမာင့္ကိုခ်စ္ရတာ မ႐ုန္းနိုင္တဲ့ႏြံထဲ နစ္ေနရသလိုပဲ ႐ုန္းကန္ေလေလ ပိုနစ္ျမဳပ္ေလ။
ပုံရိပ္ေရာင္ထဲမွာ ေရာက္ေနသူလို ခါးရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကေဝေဝဝါးဝါးပါပဲ။
ေမာင္ဆိုတဲ့ သံလိုက္စက္ကြင္းကေန တစ္ေယာက္ေယာက္ ဆြဲထုတ္ေပးပါ။
ေမာင္မလိုအပ္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွ စြန့္ပစ္ခံရရင္ ခါးကိုခါးေပ်ာက္ဆုံးလို႔ ျပန္ရွာနိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ခါးကအရင္စြန့္ခြာသင့္ၿပီ မဟုတ္လား။
ႏွလုံးသားေလး မာေက်ာသင့္ၿပီထင္တာပဲ။
"ဟုတ္ကဲ့ မယ္ေတာင္းတဲ့အကူညီကို ခါးေပးပါ့မယ္''
တီ....တီ.....
ခ်သြားတဲ့ဖုန္းေလးကို ေက်နပ္သလိုၾကည့္ကာ သူမေရွ႕ကလူကို ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။
"မင္းတစ္ကယ္လုပ္နိုင္လို႔လား''
"အိုး....သူခုပဲလာမယ္လို႔ ဖုန္းဆက္သြားတဲ့ဟာ မယ့္ကိုမယုံနိုင္ေသးဘူးလား ဦးသီဟကိုးလ္ရယ္.....သူလာရင္သာ မယ္တို႔ပူးေပါင္းမူေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္''
"မင္းလုပ္နိုင္ရင္ ျဖစ္ေစရမွာေပါ့''
မယ္ဘြဲ႕ျဖဴဆိုတာ စီးပြားေရးေလာကမွာ အရႈပ္ရွင္းကင္းၿပီး ထက္ျမက္တဲ့မိန္းကေလးပါ သူဘာေၾကာင့္အလုပ္တြဲမလုပ္နိုင္ရမွာလဲ။ အရင္ကသူ႕ကိုခ်ဥ္းကပ္ဖူးတာ တစ္ခုေၾကာင့္သာ ပေရာဂ်က္ေတြမွာ ပူးေပါင္းမေပးခဲ့တာ။
"ေဟာ သူလာၿပီ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိအသုံးခ်ပါ မယ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္''
သူေရာက္လာမွ ထထြက္ဖို႔လုပ္တဲ့မယ္ေၾကာင့္....
"မယ္ ကြၽန္ေတာ္ခုမွလာတာေလ မယ္ကဘယ္သြားမလို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ရမလား''
"အိုး....မလုပ္ပါနဲ႕ခါးရယ္ မယ့္ကိုကူညီမယ္ဆို.... အလုပ္ကိစၥေလး အေရးႀကီးလို႔သြားရမွာပါ မယ္ဒီပူးေပါင္းမႈကို တကယ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနတာမို႔ပါ ခါးအတြက္အပန္းမႀကီးပါဘူး ကူညီပါေနာ္''
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေပါက္ဝႀကီးမွာ ရပ္စကားေျပာေနတာ မေကာင္းဘူးမို႔လား.ဦးသီဟကိုးလ္ကလည္း လွမ္းၾကည့္ေနတာရယ္။
သူကပဲအေလ်ာ့ေပးလို႔ ဝင္သြားလိုက္ရတယ္။
