-11-(Z)

81 7 0
                                    

11

မနက္ေစာေစာမွာ ညက တစ္ညလုံးျပင္ထားေသာ luggageကို ဆြဲၿပီး Damien ၏ အခန္း ေရွ႕တြင္ရပ္သည္။ တစ္ညလုံးျပင္ထားရသည္ဆိုေသာ္လည္း အထဲတြင္အဝတ္ ႏွစ္စုံသာပါ၏။ မာန္ကိုတင္းရင္း အသက္ဝဝရွူကာ တံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။

ဒီလူႀကီးနဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔ ႀကိဳးလည္းမႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ပါ ၊ ရွိေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္းထုတ္မျပခ်င္ေတာ့ပါ။ မုန္းတယ္.. မုန္းတာပဲသိသည္။ ညက တစ္ညလုံး အိပ္မေပ်ာ္ ပဲလူးလွိမ့္ရင္းမိုးလင္းသြားရေသာ္လည္း သူကေတာ့ ႏြယ္ ႏွင့္ပတ္သက္လို႔ ဘာမွေတာင္ေျဖရွင္းေဖာ္မရပဲ အိပ္နိုင္ေသးသည္တဲ့လား။

တကယ္ဆိုမခ်စ္ပဲယူထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေဆး ဟာ သူ႔ အိမ္ေထာင္ဖက္ပဲမို႔လား ။ စိတ္ဆိုးတာျဖစ္သင့္ပါတယ္ေလ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ေၿခ ေပးေနဆဲမွာခ်က္ခ်င္းပြင့္လာတဲ့တံခါးနဲ႔ အတူ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းလ်က္ ေရစက္ေတြ တြဲခိုေနသည့္ Damien ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ ခ်ပ္ကပ္ေနေသာ ဝမ္းဗိုက္တြင္ ၾကည့္ေကာင္းလွေသာ ႂကြက္သားအတုံးေလးေတြနဲ႔အတူ ၊ တဘက္ျဖင့္ ေရစိုေနသည့္ဆံပင္ေတြကိုသုတ္ေနတာေၾကာင့္ လက္ေမာင္းႂကြက္သားေတြအေျမႇာင္းလိုက္ျမင္ေနရပုံက ျမႇဴဆြယ္ခ်င္ေနသလို။

"အားး"

႐ုတ္တရက္ ဒိုင္းခနဲခုန္သြားေသာရင္ဘတ္နဲ႔အတူ လန့္ေအာ္လိုက္မိေတာ့ Damien က မ်က္ခုံးေတြကို လွလွပပ ပင့္သည္။

"အဲ့ေလာက္လန့္စရာလား"

"မ မလန့္ပါဘူး ဘယ္သူကလန့္လို႔လဲ အိမ္အရမ္းျပန္ခ်င္ေနၿပီ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆို"

"ေနေကာင္းၿပီမို႔လို႔လား"

"အမ်ားႀကီး သက္သာေနပါၿပီ"

"တကယ္ျပန္ေတာ့မလို႔လား"

ဘာျဖစ္လို႔ျပန္မွာလဲလို႔ေတာ့ ေမးဖို႔မတတ္ဘူးထင္ပါ၏။ ေဆး ရဲ့မေက်နပ္မွု ဒီဂရီေတြက တရိပ္ရိပ္တက္လာရသည္။

"ျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္မရွိရင္ Damien လည္း အခ်စ္ဦးနဲ႔ ေပ်ာ္လို႔ရတာေပါ့"

"အခ်စ္ဦးနဲ႔ေပ်ာ္ခ်င္မွေတာ့ မင္းကိုယူခဲ့မလား"

"ဘာေျပာတယ္ အခ်စ္ဦးဆိုတာ တကယ္မရွိဘူးလို႔ေျပာရမွာမဟုတ္ဘူးလား"

CandyWhere stories live. Discover now