18
ပြက္ပြက္ဆူေနေသာဟင္းအိုးထဲသို႔ လွီးထားေသာ မၽွစ္ခ်ဥ္ မ်ား ႏွင့္ ႏုတ္ႏုတ္စင္းထားေသာဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္မ်ားထည့္ၿပီးအဖုံးဖုံးလိုက္ေတာ့ ေမႊးပ်ံ႕ေသာအနံ႔က ႏွာဖ်ားသို႔တိုးေဝွ႕လာသည္။
"တီစိမ္း ဒါဆိုက်က္ၿပီလားဟင္"
စိတ္လွုပ္ရွားေနပုံရတဲ့ေဆးက ေျခဖ်ားေလးေတြပင္ တႂကြႂကြျဖစ္ေနသည္။ ဒီေန႔ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ Damien အလုပ္ကို ထမင္းဘူးသြားပို႔ရန္ အားႀကိဳးမာန္တက္ သင္ယူကာ ခ်က္ေနျခင္းျဖစ္၏။ မခ်က္စဖူးခ်က္ရေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ေပက်ံကာ ဟင္းနံ႔ေတြနံေနသည္၊ လက္မွာလည္းအပူေလာင္ဒဏ္ရာႏွင့္။ သို႔ေသာ္ နာရေကာင္းမွန္း ေမာရေကာင္းမွန္းသတိမရသလို အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနသည္။
"ေကာင္းပါ့မလားဟင္တီစိမ္း ျမည္းၾကည့္ေပးဦး"
တီစိမ္းကေတာ့ မနိုင္ဘူး ဟူသည့္ အျပဳံးျဖင့္မ်က္ေစာင္းထိုးကာ အရသာ အေပါ့အငန္ ျပင္ေပးေနသည္။ ၾကက္ ကခ်င္ခ်က္က Damien အႀကိဳက္ဆုံးဟင္း ဟု သိရတာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ကာ ကုမၸဏီအထိ surprise အျဖစ္သြားပို႔ရန္ ေဆး တက္ႂကြေနျခင္းျဖစ္ပါ၏။
"အား တကယ္ပါပဲ ေကာင္းပါ့မလားဟင္ သူစားပါ့မလားဟင္ သူႀကိဳက္ပါ့မလားဟင္ တီစိမ္း"
"ႀကိဳက္မွာပါေဆးေလးရယ္ တီစိမ္းခ်က္ရင္ေတာင္သူႀကိဳက္တာ ေဆး ခ်က္ရင္ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္မလဲ"
မ်က္ဝန္းေလးေတြမွိတ္က်ေအာင္ျပဳံးျပလိုက္ရင္း ေရခ်ိဳးရန္ေျပးတက္သြားေသာ ေဆးက ထမင္းဘူးကိုယူၿပီးျပဳံးေနမည့္ Damien ကိုျမင္ရဖို႔ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ပါေခ်။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးထဲက Damien အတြက္ မယ္မယ္ရရ ဘာမွ လုပ္ေပးဖူးတာမရွိတာေၾကာင့္ ဟင္းခ်က္သင္ၿပီး ေနာက္ဆို မၾကာခဏခ်က္ေကၽြးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည္။
တီစိမ္း အိတ္နဲ႔အသင့္ထည့္ေပးထားတဲ့ထမင္းဘူးကိုယူကာ တက္စီတားလိုက္ရင္း ေဆး ျပဳံးရယ္ေနမိတာတားမရ။ သူ႔လက္နဲ႔ခ်က္ထားသည့္ ထမင္းဘူးေလးကို Damien စားေတာ့မည္မဟုတ္လား။
"Damien.. အဲ ဦးခန္းဝါသိုးထိန္း ဆီ လာတာပါခင္ဗ်ာ"
ကုမၸဏီဝန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ေျပးဆင္းကာ reception ကို အျပဳံးေလးနဲ႔ ေမးလိုက္ေသာ္လည္း Boss အေရးႀကီးဧည့္သည္နဲ႔အျပင္ထြက္သြားတယ္ဟူေသာစကားေၾကာင့္ ေနသာေနေသာရာသီဥတုေလးက ခ်က္ခ်င္း မွိုင္းညိဳ႕သြားရသည္။
