Mert'ten Babam beni çalışacağımız yeni stilist ile tanıştırmak için odasına çağırdı. İçeri girdiğimde şok oldum. O stilist Afra mıydı?
Bir kaç dakika yüzüne öylece baktım. Şaşkınlığımı gizlemem gerekiyordu çünkü Afra onun kim olduğunu bildiğimi bilmiyordu. Bu bakışmaya bir son vererek yanlarına gittim.
"Oğlum Mert."
Afraya elimi uzattım.
"Afra" dedi ve o da elini uzattı. Eline küçük bir buse kondurdum.
"Tanıştığıma ne kadar memnun olduğumu anlatamam" dedim
Sıcak bir tebessüm yolladı.
"Bende" dedi.
"Evet Mert sen Afra hanıma odasını göster, şirketimizi tanıt en önemlisi birbirinizi iyi tanıyın çünkü hep beraber olacaksınız"
"Emre Bey sizden bir şey isteyebilir miyim? Bu aynı zamanda sizin içinde geçerli Mert Bey"
"Tabi ki"
"Sizi bizi kaldırsak. Öyle daha rahat ederim."
"Tabiki Afra kızım. Sende bana Emre Amca dersin."
"Teşekkürler."
Çok kibar bir hanımefendiydi. Hâlâ çok şaşkınım.
"Ee Afra çıkalım mı?" Dedim. Başıyla onayladı.
Afra'dan Gözlerime hâlâ inanamıyorum. Karşımda resmen Mert vardı. Onu tanıdığımı bilmediği için ses etmedim. İlk defa görüyormuş, konuştuğum kişiyle onun aynı kişi olduğunu bilmiyormuş gibi yaptım.
Beraber Emre Amcanın odasından çıktık. Mert bana şirketi tanıttı. Onu izlemekten dediklerine odaklanamadım.
"Eveet. Burası da kafeterya. Bu kadardı. Beğendin mi?"
"Gayet güzel"
"Sevindim... Kahve?"
"Olur" dedim
Bir masaya geçtik ve kahvelerimizi yudumlamaya başladık.
"Stilistlik dışında uğraştığın başka bir iş var mı?"
"Kendi markam var"
"Yaa. Ne güzel."
"Sen?" Dedim
"Bende boş zamanlarımda kafelerde konser veriyorum"
Konser verdiğinden bahsetmemisti. Şaşırdım.
"Bende dinlemek isterim"
"Bir gün beraber gideriz. Sende dinlemiş olursun. Ne dersin?"
"Olur tabiki. Çok isterim." Dedim.
Uzun bir süre sohbet ettik. Tam gidecekken
"Fotoğraf çekinelim mı? Anı kalır" dedi
Kabul ettim ve fotoğraf çekildik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mert'ten Eve gelmiştim. Afra hakkında yanılmamıştım. Benim gibi sade bir hayatı var.
Ayrıca fotoğraftakinden daha güzel. Ona karşı değişik şeyler hissediyorum. Umarım bu aşk değildir.
Yemeğimi yedikten sonra odama çıktım. Sıcak bir duş aldım, kişisel bakimimi yaptım ve kendimi yatağa attım.
Bugün çekindiğimiz fotoğrafa bakarken uyuya kalmışım. Sabah olduğunda gözümü açar açmaz Afrayı gördüm çünkü fotoğraf açıkken uyumuşum. Daha güzel nasıl güne baslayabilrdim ki? Ah Afra ah! Naptın sen bana???
İçimden ona yazmak geldi ve çekinmeden yazdım. Sanki 40 yıllık arkadaşım gibi hissediyordum.
"Günaydın" dedim.
5-10 dakika sonra cevap verdi.
"Günaydın"
"Naber? Dün pek konuşamadık" dedim.
"Dün işlerim vardı. Sen naptın?"
"Bende işlerimle uğraştım."
Afraya onu tanıdığımı söylemek istiyordum. Ama söyleyemezdim. Bu yüzden pot kırmamak için sohbetimizi her ne kadar istemesem de bitirdim.
