Rainy Days

|Kabus|

Özür dilerim..bunların olmasını ben istemedim lütfen bırak gitsin onun bir suçu yok bizim bir suçumuz yok! "anlamıyormusun"

Hayır yapamazsın,
Hayır!

"Hayır!" nefes nefese gözlerimi açtım hiçbir şey göremiyordum yine kabus görmüştüm bu seferki diğerlerine göre daha kötüydü yanımdaki bardağa uzanıp suyu içtim tekrardan etrafa baktım, herhangi bir ses gelmiyordu bu beni germişti nefeslerim hızlanmaya başladı, korkmaya başladım hızla olduğum yerden kalkıp kapıyı açtım çıktığımda heryer karanlıktı, hiçbir şey göremiyordum nereye gittiği mi bilmeden ilerledim, merdivenlerden yavaşca inmeye başladım, taki son basamağa basamadan ayağımı burkup yere düştüm acıyla ses çıkarmıştım.

Işıklar açılmış yanıma ikiside gelmişti "Taehyung iyi misin!"

Endişeli çıkan sesiyle, konuştu.
Hayır anlamında başımı sallamıştım Yoongi kolumdan tutup beni kaldırdı, koltuğa oturup ayağımı uzattım cidden çok acıyordu.

"İnanamıyorum sana nasıl böyle birşey oldu." Dedi, ayağımın ne durumda olduğuna bakarken.

Herhangi birşey söylemedim sadece sustum konuşacak halim yoktu, Jimin elini kulağımın arkasına koyduğu anda hissettiğim acıyla başımı geriye çektim, şok olmuş gözleriyle eline bakıyordu oraya doğru baktığımda eli kanla kaplıydı, bu sefer Yoongi söylenmeye başlamıştı, fakat ben hiçbir şekilde konuşamıyordum yavaş yavaş bulanık görmeye başlamıştım artık sesleri bile duyamıyordum, etraf bir anda çok ısınmıştı son olarak ikisinin de endişeli sesini duymuştum..

08:30

Gözlerimi açtığımda yoğun bir ışık vardı anında geri kapattım çok rahatsız ediciydi tekrardan açtığımda alışmıştım şuan daha iyiydi etrafa bakmaya başladım, koluma bağlı olan serum vardı odada tektim, umarım ikiside çok endişelenmemişlerdir bunun olmasını istemezdim kapı birisi tarafından açılmıştı, baktığımda tanımadığım bir kız vardı, kocaman gözleriyle bana bakıyordu uyanmış diye bağırarak odadan hızla çıktı.

Şokla gözlerim açıldı, hız kesmeden Jimin odaya girmişti.

"Taehyung iyi misin, nasıl oldun,
ne zaman uyandın?"

Ardı kesilmeyen sorular başlamıştı bile, gözlerimi devirerek tekrardan gözlerimi kapattım içerden birçok gülüş sesini duymuştum anlaşılan tek değildik. "Saçmalama istersen."
Gözlerimi açmadan konuştum.

"Saçmalamıyorum."

Ne olduğunu merak ediyordum en son başımın kanadığını hatırlıyordum.

"Jimin ne oldu bana."

Derin bir nefes alıp yatağın köşesine oturdu.

"Hatırlamıyorsun galiba.. başının kanadığını farkettiğimizde kendinde değildin, bizi hiç duymadığını farkettim ve sonra zaten bayıldın evde Jungkook vardı, acil şekilde seni hastaneye getirdik hemen doktor ilgilendi seninle, sonuçlar da ise ayağın cidden büyük bir hasar almış uzun bir süre üstüne basamaz dedi ve düşerken başını da çarpmışsın, bünyenin zayıf olduğunu bu sebepten dolayı şokla birlikte kaldıramadığını söyledi yani daha dikkatli olmalısın Taehyung."

Diyerek gözümün içine baktı.

Bünyemin zayıf olduğunu biliyordum aslında sadece bundan ibaret olduğunu sanmıyorum, kabustan dolayı panik atak geçirmeye başlamıştım, üstüne birde bu olunca daha fazla şoka dayanamadım büyük ihtimalle, başımı sallamıştım tamam dercesine, konuşmak istemiyordum başka bir ses duyunca bakışlarımı o tarafa çevirdim.