Rainy Days

|Gerçekler|

Gözlerimi açtığımda içimden uyanmasaydım keşke diye geçirdim bunun sebebi ise acı dolu ağrıyla uyanmamdı vücuduma bir anda ağrı girmişti evet ağrım vardı ama bu kadar fazla değildi canım çok acıyordu.

Yoongi'nin getirdiği ilaç poşetinin içinden ağrı kesici yazan kutuyu alıp içtim keşke anında fayda etseydi çünkü gerçekten acı vericiydi sakin kalmam şuan için daha iyiydi.Yastığı yatağın başına dik olucak şekilde koydum, o şekilde uzanıp gözlerimi kapattım uzun bir süre öyle beklemekten başka çarem yoktu.

Ağrım hâla daha vardı ama biraz bile olsa hafifledi. Bir süre daha uzandım zaman ilerledikçe ağrım da gitti.

Kendi mi daha iyi hissettiğimde ayağa kalmaya çalıştım ama nafile acıyla geri oturdum. Uykum yoktu uyumazdım da artık sadece balkona çıkıp oturmak istedim hava serin di ferahlatıcı esinti vardı buz kesici türden di büyük ihtimalle.

Kapının gıcırtı sesini duymamla bakışlarım oraya kaydı kim bu saatte yanıma gelir diye düşünürken bu kişinin Yugyeom olduğunu gördüm anlaşılan beni ayakta görmeyi beklemiyordu içeriye girip kapıyı kapattı sakin sesiyle konuştu.

"Uyuyorsundur diye düşünmüştüm."

"Ağrım olduğu için uyandım, sen niye geldin." Diye sordum hemen.

"Uyuyamadım sana bakayım dedim."

Başımı tamam anlamında salladım yanıma gelmesini işaret ettim, yanıma gelip oturdu etrafa göz atıyordu dalgın gözüküyordu baktığı yerlere sürekli dalıp dalıp duruyordu tek bir yere odaklandığını görünce nereye baktığını anlamak için bende baktım, komidinin üstünde duran eskiz defterime bakıyordu sebebi neydi ki.

"Hey ne var onda." Diye merak içeren sesimle konuştum.

"Sadece onun sende hâla durması beni şaşırttı."

"Duruyo işte."

Yandan bir bakış atmış ardından gözlerini üstümden çekmişti biraz sert çıkışmıştım anlaşılan.

İkimizde sessizleştik sakladığı birşeyler vardı yüzünden belliydi konuşmuyordu sadece olduğu yere sabit bir şekilde bakıyordu sorun neydi? hem anlatmak istiyor hemde istemiyor gibiydi sorsam belki benden güç alıp konuşur evet öyle yapayım."Sorun ne?"

Bana bakışlarını çevirdiği anda keşke sormasaydım dedim.. gözlerinde ki duygu kırgınlıktan başka birşey değildi ne olmuştuda bu kadar üzülüyordu onu uzun zamandır böyle görmedim, bugünde görmeseydim keşke benim de canım acımaz dı o korkuyordu.. her neyden korkuyordu bilmiyordum ama bunu görebiliyordum. Benim için tek bir cümlesi yeterdi derin bir nefes aldı konuşmaya hazırlanıyor gibiydi ama cesareti de yoktu. Konuşmanın sonundan korkuyordu.

"Bu anlattıklarım benim için çok önemli eminim ki senin içinde öyle olur Taehyung, bugün annemin ölüm sebebini öğrendim, aslında ben hiç bişey bilmiyormuşum ölümü intihar değilmiş bu şekilde üstünü kapatmışlar Annemin başına gelenleri öğrendiğimde nasıl hissedeceği mi şaşırdım resmen, sanki zaman durmuş gibiydi herşey o kadar anlamsız dı ki ne demem gerektiğini ne yapmam gerektiğini bilemedim o an sadece zamanın durmasını istedim bu şekilde belki daha rahat olurdum.
Nasıl ölmüş biliyor musun?"

Acı dolu bir gülüş döküldü dudaklarından gözü kinle, öfkeyle,
nefretle doldu onun için herşey o kadar anlamsızdı ki bunu anlatamaz dı, sadece sessiz seslenişlerine cevap almak için beklerdi.

"Annem o adamın yaptığı işleri öğrenmiş annem kadar iyi niyetli olan birisi bunlara sessiz kalmazdı, o gün evdeki bütün kanıtları toparlamış bi yarım saat öncesinden de polislere haber vermiş işlerini yaptığı odayı yeri ismini her bir bilgisini polise göstermiş. Adamlarından birisi annemi tam evden çıkarken yakalamış otopsi raporunda fazla şiddete maruz kaldığı yazıyordu gerçek olan otopsi kağıdın da! Yani ilk başta adamları dövmüş utanmadan içlerinden birisi annemi videoya çekmiş, annemin haykırışlarının arkasından gülme sesleri geliyordu o kadar fazla eğleniyorlar dı, ardından babam eve geldi o da annemi ölesiye dövdükten sonra bizim evimizin, evimizin çatısında atmış.. daha yaptıkları yetmezmiş gibi annemin temiz vücuduna pis ellerini sürmüş kendimden nefret ediyorum o gün evde olsaydım bunları yaşamak zorunda kalmazdı.."