Yakın Koruma (+18)

YAKIN KORUMA

BURAYA BAŞLADIĞINIZ TARİHİ YAZABİLİRSİNİZ.

1.Bölüm:YAKIN KORUMA

Ben Biran, Biran yıldırım. 23 yaşındayım ve 4 yıldır yalnız yaşıyorum. Kendime ait olan fakat baba parasıyla kurduğum bir şirketim var.

Her şey normal gidiyordu fakat dün bir ihale için saldırıya uğradım ve omzumdan vuruldum.

Daha öncede tehditler almıştım fakat durumun bu kadar ciddi olduğunu düşünmemiştim.

Babam yani Adnan Yıldırım sanki kalbimden vurulmuşum gibi davranıp endişelenmişti ve yaklaşık bir saattir, bu tarz bir durumda önüme atlayacak bir yakın korumam olmaması için uğraşıyordum.

"Hayır baba, kararım kesin yakın koruma falan is-te-mi-yor-um." sabahtan beri babama laf anlatmaktan yorulmuştum. Neydi bu evime birini sokma çabası?

"O zaman o ihaleden çekileceksin. Daha dün silahlı saldırıya uğradın kızım. Canının hiç mi kıymeti yok senin için? Varsa yoksa işin, paran da var anlamıyorum ki niye çalışıyorsun?"

"Ya baba bunları konuşmuştuk. Ayrıca o ihale için ne kadar uğraştım, ne kadar çalıştım farkında değil misin? Zaten kapıda evimi gözetleyen bir sürü koruma var , birinin evimde kalmasına ne gerek var ki?" dibimde bir adamla nasıl yaşayacaktım? Bu ihtiyarın aklı yerinde miydi acaba?

"İtiraz istemiyorum, koruman yolda. Eminim onu sende seveceksin. Oğlum gibidir, sen gittikten sonra geldi. Harika biri."

"Ya ama ba-" ve telefonu yüzüme kapandı.

Evimde, benim evimde biri kalacaktı. Resmen korku filmi gibiydi.

Balkona çıktım ve tam bir sigara yakacağım anda kapı çaldı, beyefendi hızlıydı. Hızlı severim.

Elime bir yastık, bir battaniye aldım ve gidip kapıyı açtım.

Karşımda neredeyse benim iki katım olan bir dev duruyordu. Yanında olan bir sürü bavul uzun kalacağını simgeliyordu. Beni görünce kafasını öne doğru eğdi. Yüzüne baktığımda bana bakmadığını gördüm.

Ayrıca oldukça yakışıklıydı, evime gelmesi iyi olabilir miydi acaba?

Bir süre ikimizde bir şey söylemedik.

Ardından elimde olan yastık ve battaniyeyi ona uzattım. "Kapımın önü oldukça geniş bence, burada rahatça uyuyabilirsin bebeğim. Bir ihtiyacın olursa çekinme çal kapıyı olur mu?" dedim ve geri çekilerek kapıyı kapatmaya yeltendim.

Fakat kapıyı tuttu. "Sizinle evde kalacağım hanımefendi." Neden bana bakarak konuşmuyordu?

"Hatırlatayım, ben senin patronunum ve sen de ne istersem onu yapmalısın, yapmak zorundasın. İşinden olmak istemezsin değil mi tatlım?" dedim ellerimi belime koyup sesimi incelterek.

"İlk olarak siz benim patronum değilsiniz benim patronum babanız. İkinci olarak o da senden 1 metre bile uzağa gitmememi, gidersem başıma kötü şeyler geleceğini söyledi." Of baba off. Kepaze ettin beni iyice. Bu böyle sözümü dinlemez ki hiç.

Acaba biriyle yatarsam bu da aramıza gelir miydi? Sonuçta 1 metre uzağıma gidemiyormuş. Yine ne saçmalıyorum ben ya?

Ben cevap veremeyince kapıyı itti ve yanımdan hızla uzaklaşarak içeri girdi. Bavulları dışarıda bırakmıştı.

Bu herif yüzüme bakarak bile konuşmuyordu.

Bir koltuğa oturdu. Gidip önünde durdum "Yalnız orası benim koltuğum."

"Öyle mi, şu tarafında boş yer var." dedi koltuğun boş yerini göstererek. Ben kördüm sanki?

Yanına gittim ve tam önünde durdum.

Elimi koltuğun onun arkasında olan kısmına yasladım ve üzerine doğru eğildim. "Yani tatlım şeyyy, bu biraz özel bir koltuk üzerinde bazı anılarım varrr. Anlarsın ya fanfinfon." dedim göz kırparak. Seni kaçıracağım bu evden oğlum.

"Benim için sorun değil, ben yinede otururum."

ıyy yani ben asla oturmazdım. Bu niye oturuyor?

Ayrıca bir sorun vardı, bana kesinlikle bakmıyordu.

Elimi çenesine koydum ve kafasını yukarı doğru kaldırdım. "Bana bakarak konuşacaksın."

Gözlerini kapadı ve kafasını arkaya doğru attı. "O zaman üstünüze uygun bir şeyler giyin lütfen."

Üzerime baktım ve kapıyı iç çamaşırlarımla açtığımı fark ettim. Bu yüzden mi bana bakmıyordu yani? Libidiosu çabuk yükseliyor olmalıydı.

"Burası benim evim, yani benim kurallarım geçer. Ne istersem giyerim." sıkıntıyla nefesini verdi.

"Siz bilirsiniz." dedi omuz silkerek.

Geri çekildim ve mutfağa doğru yürüdüm. Stresten acıkmıştım resmen.

Dolaptan tatlı bir şeyler aldım ve tam mutfaktan çıkarken koruma bey mutfağa geldi. Bana bakmadığını görünce gözlerimi devirdim ve mutfaktan çıktım.

Peşimden o da çıktı ve tam arkamdan yürümeye başladı.

Durup ona doğru döndüm ve tam önünde durdum. "Sen sürekli beni böyle takip mi edeceksin?" diye bağırdım.

"Emir böyle." Emrini sikeyim.

"Gel koynumda yat o zaman canım."

"Koynunuzda uyumam maalesef doğru olmaz. Fakat sizinle aynı odada uyumam söylendi."

"Yok artık." dedim ve arkamı döndüm ardından odama doğru koşmaya başladım. Hızlı olup kapıyı kilitlersem odaya gelemezdi.

Ne yaptığımı anlamış olacak ki o da koşmaya başladı ve tabiki iki metre bacaklarıyla benden hızlı koşarak beni belimden tuttu, ardından havaya kaldırdı ve elimde olan tabak yere düştü.

Kafamı ona doğru çevirdim "Seni aptal koruma yaptığını beğendin mi? O son dilimdi." dedim yeri göstererek. Yüzünü bana dönderdi ve kaşlarını çatarak ilk defa yüzümü incelemeye başladı. Bu adam beni bu evde çiğ çiğ yerdi.

O sırada gözlerim dudaklarına kaydı, çok güzel dudakları vardı. Beni bu dudaklarda yiyecekse kabulümdü.

"Hey nereye bakıyorsunuz siz?" dudaklarına fazla bakmış olmalıydım. Hemen de fark etmişti.

Kafamı kaldırdım ve gözlerine baktım. Tedirgin görüntüsü görünce gülmemek için kendimi zor tuttum.

Bacaklarımı beline doladım ve kulağına fısıldadım "Merak etme, dudaklarına değil."

Aniden belimi bıraktı ve arkasını dönerek gitti. Sertçe yere düştüm ve ellerim yerde olan cam parçaları yüzünden kesildi. "Sen ne yaptığını sanıyorsun manyak herif, canım yandı."

Ayağa kalktım ve kesik elimi umursamadan kolunu tutup kendime çevirdim. Beyaz gömleğine kan bulaşmıştı.

"Benim evimde bana dokunamazsın. Bana zarar veremezsin, ben istemeden bana yaklaşamazsın bile. Neydi kural benden bir metre uzak olmaman. O zaman bir metre yakınıma da yaklaşamazsın. Benden tam bir metre uzak duracaksın."

Yüzüne baktığımda beni dinlemediğini ve bir yere baktığını fark ettim. Dudaklarıma bakıyordu.

"Nereye bakıyorsun sen?" dedim sinirle.

Kolunu çekti ve kulağıma yaklaşıp saçımı kulağımın arkasına attı. Ardından fısıldadı "Merak etme, dudaklarına değil."

🖤

Merhabaaaaaaaaaa. Bu Yakın Koruma'nın ilk bölümü ve ben yayınlarken gerçekten de çok heyecanlandımmm.

Okuyan olur mu bilmiyorummm ama okursanız oylamayı unutmayın lütfenn ve bölüm hakkında olan yorumlarınızı söyleyin.

Kendinize iyi bakın, hoşçakalınnnn.❤️‍🔥