Ben hep çok mutlu bir insandım.
Sonra bir şey oldu ve izleri kaldı. Bense bir daha asla eskisi gibi olamadım.
🖤
6.Bölüm: İZLER KALIR
Boynumda olan yoğun ağrıyla gözlerimi araladım.
Kafamı zar zor kaldırıp etrafıma bakındım. Ayaklarım bir koltuğa zincirle bağlıydı.
Olduğum odada hiçbir cam yoktu. Bu yüzden saati tahmin edemiyordum.
Ne kadardır uyuyordum acaba?
Ayrıca nerdeydim ben?
Önümde olan masada bir bardak su vardı. Boğazım kupkuruydu. Mecburen ona uzanıp birkaç yudum su içtim.
Odanın loş ışığında etrafı tam göremiyordum.
"Nerdeyim ben?" diye bağırdım.
"Kimse var mı?" herhangi bir cevap gelmiyordu.
Bir süre ayaklarımda olan zincirleri zorladım, açılmıyorlardı.
Acaba saat kaçtı? Yokluğumu fark etmişler miydi?
Kapının yavaşça kilidi açıldı, ardından biri içeri girdi.
Tabiki Yiğit Karaman.
"Adi herif." diye bağırdım çırpınarak.
"Sakin olmalısın güzelim. Yanımda güvendesin." Güven ve sen öyle mi?
"Beni defalarca öldürmeye çalıştın, şimdi yanında güvende olduğumu mu söylüyorsun?"
Üzerime doğru yürümeye başladı.
"Hadi ama bunları unutabiliriz." yok artık. Beni öldürmeye çalıştığını unutacakmışım.
"Sen benimle dalga mı geçiyorsun, orospu çocuğu." diye bağırdım.
Önüme vardı ve çenemi sertçe tuttu. Üzerime doğru eğilerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
"Senin yerinde olsam, laflarıma dikkat ederim."
Koltuğa iyice yaslandım.
Elini çenemden çekti ve belinden bir silah çıkardı. Ardından silahı suyun yanına sertçe koydu. Sana her şeyi yapabilirim demek istiyordu.
Tekrar bana yaklaştı ve elini kafamın arkasına doğru götürüp saçlarımı okşamaya başladı.
"Emin ol bebeğim, seninle çok mutlu olacağız. Birkaç günde ikimizle alakalı o kadar çok hayal kurdum ki, aklımda hep sen vardın. Seninle birlikte hayallerimizin hepsini tek tek gerçekleştireceğiz." Yigit Karaman kafayı yemişti.
"Asla seninle beraber olmayacağım. Bunu aklından çıkar. Çabuk beni bırak yoksa olacaklardan ben sorumlu olmam."
Bana çok yakın duruyordu, bu midemi bulandırıyordu.
"Minik kızım bana sinirlenmiş mii?"
Gülerek kafamı yana doğru eğdim.
"Sen manyak mısın?"
Okşadığı saçımı tuttu ve saçımı sertçe çekti.
"Laflarına dikkat etmen konusunda seni bir daha uyarmayacağım." diye bağırdı. Ardından saçımdan çekerek beni geriye doğru itti ve saçımı bıraktı.
En azından artık hiçbir yerime dokunmuyordu.
Arkasını döndü ve ellerini saçından geçirdi. Ardından tekrar bana döndü ve lanet olsun ki tekrar yüzüme yaklaştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yakın Koruma (+18)
Teen FictionDudaklarımı açlıktan kurtaran dudakları... Ben artık gerçekten ona ait hissediyordum. Annemin söylediği sözler geldi aklıma. "Asla aşık olma Biran. Emin ol aşk pişmanlıktan başka bir şey değildir." Çok geç anne ben çok aşık oldum..
