FELAKET

3.1K 92 11
                                    


Bölüm 13:Felaket
                                                        Asrın'dan


Gözlerimi aralayıp dışarı baktım. Hava aydınlanmıştı bile.

Sanırım üzerimde olan büyük yorgunluktan dolayı rahat uyumuştum. Normalde bu kadar deliksiz uyumazdım, uyumamalıydım.

Kanepeden doğrulup etrafa baktım. Biran da annem de odada yoktu. Kalkıp odadan çıktım ve mutfakta annemi gördüm.

"Günaydın oğlum."

"Günaydın. Biran nerede anne?"

"Gel otur kahvaltını et." masaya geçip oturdum.

"Biran nerede anne?" çayımı doldurdu.

"Anne Biran nerede diyorum? İyi misin sen başın mı ağrıyor?"

"Yok yok iyiyim, duymamışım sadece."

"Ee nerede Biran?"

"Bilmiyorum ki, ben hiç görmedim sabah. Hava almaya çıkmıştır belki." Masada bir sürü şey vardı. Annem Biran'ı görmediyse Biran çok uzun zamandır evde yok muydu yani?

Ayağa kalktım ve camdan dışarı baktım.  "Anne niye beni uyandırmıyorsun?"

Cevap beklemeden bahçeye koştum. Biran yoktu. Biran evde yoktu.

"Kahretsin." eve koştum ve motorumun anahtarlarını aldım.

"Anne Biran ne zamandır yok?"

"Ben sadece yarım saattir uyanığım, bilmiyorum." evden çıktım ve belki uzaklaşmamıştır diye etrafa bakmaya başladım.

Biran aptal değildi, Biran evden tek başına uzaklaşacak kadar aptal değildi.
Onu götürmüş olma ihtimali aklıma geldikçe beynimi yok etmek istiyordum.
Bu olasılığı yok etmek istiyordum.

Yanımdan Biran'ı almış olamazlardı, değil mi?

Biran'ı 2 saattir arıyordum ama yoktu. Kafayı yemek üzereydim. Onu buraya ben getirmiştim, onu saklamanın böyle daha kolay olacağını düşünüyordum.

Aptal kafam, onu kaybetmiştim. Aklımdan geçen onlarca olasılık nefes almamı iyice zorlaştırıyordu.

Aklımdaki en kötü olasılık ise ölümdü.

Onu ilk bulduklarında hızlıca öldürmeye çalışmışlardı.

Biran'ı sonsuza kadar kaybetme düşüncesi, bu korkunçtu.

Artık bu iş benim boyumu aşardı. Biran'ın babasına olanlardan bahsetmeliydik yoksa onu asla bulamazdım.

Biran'ı ilk yakalayışlarında hemen öldürmeye çalıştıkları aklıma gelince kalbim sıkışıyordu. Ya onu sağ bulamazsam, ben napardım? Onu korumak için yaptığım bu şey, ya onu ölüme götürseydi?

Eve geri döndüm. Kapıda olan siyah arabalar Biran'ın babasının çoktan geldiğini gösteriyordu. Bende içeri girdim.

Annem ve sevgili kocası tartışıyorlardı. Geldiğimi görünce Adnan Yıldırım bana döndü. Adnan Yıldırım ilk defa bu kadar perişan haldeydi.

Yakın Koruma (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin