Cenazeye doğru gidilen yolda sessizlik hakimdi. Ilgın, Nisa'nın annesiyle hesaplaşmak için, gitmek istediğini anlayabiliyordu ama bir kez daha üzülecek olmasından deli gibi korkuyordu. "Bebeğim gitmek zorunda değilsin. Biliyorsun değil mi?"
Sessizliği sonunda Ebrar bozmuştu. Ilgın'ın sabahtan beri söylemek istediğini sormuştu sonunda. "Biliyorum, son kez hesaplaşmak istiyorum." Nisan'ın son sözlerinden sonra sessizlik tekrardan hakim oldu.
Uzun bir arabaya yolculuğunun sonunda ulaşmışlardı kaçmak için çırpındıkları lanet anılarla dolu şehire.
Mezarlığa doğru yürürken Ilgın, Nisaya destek olmak adına ellerinden tutmuştu. Annesinin mezarlığına geldiğini etrafta pek kimseyi görmemişti. Bu kadardı işte uğruna kendi hayatını mahvettigi aile fertleri cenazesine bile gelmemişti. Değmiş miydi peki? "Beni biraz yalnız bırakır mısınız?" Ebrar ve Ilgın son kez nisaya göz gezdirdikten sonra oradan biraz uzaklaşlaşmışlardı
"Anne sonunda rahat uyuyacaksın ha? Ardında bıraktığın bu enkaza rağmen. Değdi mi peki kölesi olduğun insanlara. Değdi mi? hepimizin hayatını mahvetmene. Uğruna yaşadığın insanların yarısı cenazene bile gelmedi. Sen bu dünyadan yok oldun. Kimsesiz bir şekilde göç ettin. Senin bir kızın yok artık, Benim de bir annem. Bunu sen istedin. Kendi ölüm fermanını sen yazdın. Ama bilmeni isterim ki ben senle olan savaşım da galip geldim. Hayatımı mavhetmeye gücün yetmedi. Ilgın'la bizim çok güzel bir hayatımız olacak. Benim mutlu olacağım düşüncesi senin için en ağırı bunu biliyorum. Kendi günahlarında boğulman dileğiyle. "
Nisa üstünden attığı yükle beraber hayatında gerçek özgürlüğü şimdi tatığını hissediyordu. Özgürlük buydu. Sevilmek buydu. Ebrar ve Ilgına yaklaştı. Nisaya endişeli gözlerle bakıyorlardı. Ama nisa hiç bir şey hisedtmiyordu. Annesine dair içinde nefreti dahi barındırmak istemiyordu.
"Hadi gidelim artık" Nisa'nın neşeli sesine karşı ikili şoka uğramıştı ama nisayi ikiletmeden yola koyuldular.
"İyisin değil mi bebeğim" diye sordu Ilgın emin olmak adına. "İyiyim" diye yanıtladı içten bir gülüşle. Herkes rahat bir nefes almıştı. Herkesin üstündeki yük kalkmıştı. Dünyadan bir kötü daha eksilmişti. Hep beraber arabaya ilerlediler.
"Abla bizi su sahilin orda indirir misin biraz temiz hava almak istiyorum" nisanın sözüyle park edebilecek bir yer arayışına girdi Ebrar. Park edecek yeri bulduktan sonra durdu kızların inebilmesi için. "Çok geç kalmayız abla, seni ararız gelip alırsın, döneriz evimize." Diye açıklama yaptı Nisa. Gerekli olmadığını biliyordu ama ablasının onun adına endişelenmemesi için yapmıştı.
"Dikatli olsun" Ebrar'ın sözüyle arabanın uzaklaşması bir olmuştu. "Nereye gidelim bebeğim" diye sordu Ilgın. "Şu banklardan birine oturalım işte." Diyerek Ilgın'ı banka doğru sürükledi. Banka oturduktan sonra Nisa, başını Ilgın'ın omzuna koyarak derin nefesler alıyordu.
"Kendimi daha da özgür hissediyorum biliyor musun?" Sessizliği bozdu Nisa. " Neden bebeğim?" Sordu Ilgın. "Önümüzde mutlu bir hayatın varlığına inanıyorum artık çünkü. Birlikte mutlu olacağız. Önümüzde aşmamız gereken engeller olmadan seveceğiz birbirimizi." Ilgın, Nisa'nın sözüyle, Sevgilisine yaklaştı, dudaklarına ufak bir öpücük kondurmuştu.
Nisadan bu sözleri duymayı uzun zamandır bekliyordu. "Birlikte hep mutlu olacağız bebeğim." Dedi Ilgın bir yandan minik ellerini okşuyordu sevdiğinin.
"Biliyor musun anneme seni çok sevdiğimi ve birlikte çok mutlu olacağımizdan bahsettim. Eminim bu onun için ahiret hayatından daha da ağırdır. Benim mutlu olduğumu duymak onu mezarda bile rahatsız edecek. Ama mutlu olacağım hemde çok mutlu olacağım" Ilgın, Nisayla gurur duyuyordu. İçinde nisaya karşı olan anne şefkatini bastıramıyordu. Alıp içine sokası geliyordu. " Hep mutlu olacağız" dedi Ilgın. Dudaklarına yapıştı nisanın, Nisa da hiç duraklamadan karşılık verdi sevgilisine.
*
Aşk ballarım küçücük bir reklam ile geldim lütfen atlamayın bakınız pls🤕💓💜🕵️♂️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Acı veren kalpsizlerden olamazdın |GxG|
أدب المراهقين"Seni kurtaracağım" diye fısıldadı Adımı dahi bilmeyen kız, iplerimin Ailemin yönettiğini farkındayken..
