"Merhaba. Akif hoca seni öğretmenler odasına çağırdı" başımda dikilen Kıza bakmadan teşekkür edip ayağa kalktım kızın şaşkın bakışlarının üstünde hissetsem de umursamadım ve sınıftan çıktım. Bu kız ve arkadaşları insanların arkasından çok kötü şeyler söylüyordu benim hakkımda da konuştuklarını duymuştum onunla konuşmamın ne önemi var ki?
Koridordan ilerledim üstümdeki bakışları görmezden geldim boğulacakmışım gibi hissetsem de içimden dua ettim bir an önce odaya varmak için. Sonunda odanın kapısına ulaştığımda beklemeden kapıya tıklattım. İçeriden gür bir ses " Gel" diye bağırdığında kapıya uzanıp açtım. Akif hoca kafasını kağıttan kaldırıp bakışlarını yüzüme çıkarmıştı gerilsem de sakin tutmaya çalıştım kendimi. Sadece konuşacaktı ve gidecektim.. bu kadar.
"Kızım sana, sınıf grubuna girmeni söylemiştim ama halla yoksun neden?" Allah'ım hala bu konu! Yalan söylemeyemezdim. Geçen sefer gireceğim bilmiyordum diyerek geçiştirmiştim bu defa ne diyecektim Allah'ım yardım et..
"Kızım seni sınıftakiler mi almıyorlar ondan mı?" Bir bakıma doğruydu. Annem'in numarasını vermiştim ama beni almamışlardı sorduğumda unuttuk alırız diye geçiştirmişlerdi.
Ağzımı aralığımda ders zili çalmıştı Allah'ım çok şükür sana!
Bakışları üstümdeyken çatık kaşları havalandı konuşması esnasında;
"Bunu yarın konuşacağız Nisa. Hadi şimdi dersine git" kafamı sallayıp odadan çıktım. Yarına kadar Allah kerim..
**
"Abi şu kız o kadar samimiyetsiz ki bildiğin soğuk nevale"
"Ay kızım sen muhatap mı oluyorsun onunla mal mısın? Buzdan duvar resmen konuşulmaz ki onunla samimiyetsizin tekidir"
"Ne muhatap olacağım be onunla? Akif hoca çağırmamı istemişti onu haber verdim ama yüzüme bile bakmadı" söylediğim gibi, insanlar çok tuhaf gerçekten.. birbirilerini tanımadan kalıplaştırmak en iyi bildikleri şeydir..
Onları umursamadan çantamı toparladım. Laf anlatmaya bile değmeyen insanlarla uğraşılmazdı bile.
Sınıftan çıkıp koridorda ilerledim bazı kızlar gruplar halinde gülüşerek yanyana yürüyordu bazıları yalnızdı benim gibi, bazıları arkadaşıyla uğraşarak şakalaşıyordu. Bir çocuğunun eğlenerek bindiği servise ben sakin bir yorgunlukla binip arkalara geçtim. Bakışlarımı pencereye çevirdim ve yol boyunca şarkı açarak eğlenen, kahkaha atan kızları dinledim dönüp bir kere bile bakmadan yol bitti bir çoğu indi servisteki kalabalıktan eser kalmadı ve bende indim yalnızlığımla beraber..
Sokaklar bitti güneş hala tepedeydi kedilerin mırıltıları, kuşların cıvıltısı kulağımı dolduruyordu sokaklar bitti ve ben onu göremedim. Nedendi bilmiyorum alışmıştım her sabah ve akşam okul yolunda öylece yanyana sokaklardan geçmemize.. plansız, tek kelime etmeden birbirimizin ismini bile bilmeden her sabah, akşam birlikte aynı yoldan geçmeye alışkanlık haline getirmiştim ama onun bundan haberi bile yoktur..
"Ilgın kızım az önce bir kız gördüm görmen lazımmm! Affet gibiydi off" yanımdan gelen kalabalığı umursamadan kaldırıma geçtim. Eve az kaldı birazdan evde olacaksın onlarda gidecek burdan..
"Ay Liya sende yolda gördüğün her kıza ağzının suyunu akıtarak bakıyorsun ayıp ya!" O'nun sesiydi.. dönüp bakmak istesemde kafamı çevirmedim evin önündeydim neden adım atıp evime ulaşamıyordum.
" Kızlar güzelse benim ne suçum var? Ilgın" adı Ilgın'dı demek. Anlamı neydi acaba?
Kapının açıldığını yüzüme vuran havayla anlamam bir kaç saniyemi aldı. Kendimi toparlayıp kafamı yerden kaldırıp, Yüzümü anneme çevirdim bakışları arkamda duran bedenlerdeydi kaşlarını çatmış iğrenerek onlara bakıyordu. Ama onlar hiç bir şey yapmamıştı ki!
"Nisa içeri geç" sert sesiyle irkilsem de hızlıca kendimi içeriye attım. Annem sertçe kapıyı kapattığında bana döndü bedeni. Kollarını göğüsünün üstüne bağlamış sert bakışlarını üstümde gezdiriyordu.
"O kızlarla konuşmadın değil mi?" Sert sesi içimi korkuyla titretirken boğazımın kuruduğunu hissediyordum.
Sesimin titremesine engel olamayarak konuştum " ha-hayır Anne yemin ederim konuşmadım" tereddütle baksa da, inanmayarak kafasını salladı.
"Akşama ablan gelecek. Temizlik yapmamız lazım çok işimiz var çabuk yemek ye üstünü değiştir" Annemin sesi hep sertti ama o sert yapısının altında bir parça yumuşaklığı da ablam beraberinde götürmüştü. Niye gergin göründüğünü şimdi anlıyordum. Ablam geliyordu çünkü. Anne Babamın sözünü, kuralarını yıkan tek insan. Bazen bana çok ilginç şeyler söylüyordu ama Annem onu dinlemememi tembih ediyordu ona göre ablam beni yoldan çıkarırmış. Tamam belki bana, baskı yapmalarına izin vermememi, onlara baş kaldırmam gerektiğini söylüyordu ama Ablam zannettikleri gibi değildi. Çok merhametli iyi biriydi. Annemin göstermekten çekindiği sevgiyi çocukluğumdan bu yana bana hep utanmadan sakınmadan gösterirdi.
**
"Şunları da balkona as gel kızım hadi"
"Tamam anne" ellindeki çamaşır sepetini alıp balkona ilerledim. Sabahtan beri temizlikti yemekti derken yorgunluktan bitkin düşmüştük. Annem koltukta uzanmıştı biraz. Bende kıyafetleri silkip asmıştım ince ipe.
"Nisaaaammm!"
"Abla?" Balkonun altındaki Ablamdı gerçekten oydu! Her zaman ki gibi yine cıvıl cıvıldı neşesini uzaktan bile fark edebilirdiniz hep pozitif bir insandı.
Şalının üstüne bandana takmıştı bizim okuldaki kızlar da takıyordu. Üstünde uzun bir çiçekli elbise giymiş üstüne de hırka. Yolculuk sırasında üşümüş olmalıydı.
"Beni süzmen bittiyse artık gelip kapıyı açar mısın güzelim" sitemle konuştuğunda güldüm. Dalmıştım.
İçeri girip Annemin yanına gittim uykuya dalmıştı. Sabah evde olmadığım için tek başına evi temizlerken yorulmuş olmaydı biraz daha uyursa iyi olurdu. Annemi orda bırakıp hızlıca merdivenlerdi indim abim arkamdan bağırsa da umursamadan dış kapıya yöneldim.
Kapıyı açtığımda ablam karşı komşunun kızı yani Ilgın'a el sallıyordu...
"Aa Nisam benim.." beni kollarının arasına alıp sarıldığında bende kollarımı beline sardım.
O bize bakıyordu bakışlarım kontrolsüzce ona döndüğünde bize gülümseyerek baktığını gördüm Daha çok buruk bir tebessüm gibiydi niye acaba?
"İçeri geçelim kapıda mı dikilicez?" Ablam içeriye geçtiğinde kapıyı kapatmak için uzanırken, Ilgın bana göz kırpttı yalnış mı gördüm diye düşünürken gülümsemesi genişlemişti neden böyle yapıyordu? Kapıyı hışımla kapattım. Yüreğimin acıyla çarpması doğru değildi bana gülümsemesi doğru değildi hemde hiç değildi..
**
ÇOK KISA SÜREDE YB GELDIGI IÇIN ÖPÜCÜĞÜ HAKKETTIM BENVEE😁😗😗
Ah Nisam bunlar daha iyi günlerin.. bu arada okuldaki tipler gerçekten kendi çevremizde bile var hani allah onları bildiği gibi yapsın...
Sizce Ablası bir şeyleri değiştirebilicek mi?
Ilgın kızım yüzüne kapıyı çarptılar.. 😔😔😔 ama üzülme beterin beteri de var malesef..
Neyse umarım beğenirsiniz
Şuraya yorum yaparsanız çok güzel oluuur😥😍
Sizi seviyorum 💝💝💝
MUUAAAHH😚😙😗👄👄💋💋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Acı veren kalpsizlerden olamazdın |GxG|
Teen Fiction"Seni kurtaracağım" diye fısıldadı Adımı dahi bilmeyen kız, iplerimin Ailemin yönettiğini farkındayken..
