GEÇMİŞİN RAYLARI

GR- 9 FİNAL

Ağlıyorum. Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Üzerimde zorla giydiğim abiye ye bakıyordum. Başımı yerden kaldırmıyorken içeriye babam girmişti.

"kes artık ağlamayı oruspu çocuğu yeterince rezil oldum yaşlı bunağa"

Evet 58 yaşında adamla nışanlanacaktım bugün.
Daha çok ağladım.

8 gün geçmişti o gün üzerinden.
Evde gözlerimi açtığımda başımda beklediğini fark ettim.

Ben uyanır uyanmaz üzerime çullanması, kemerini çıkarıp saatlerce onunla dövmesi, saçlarımı geriye yatırıp kulaklarıma fısıldadıkları.

En kötüsüde sırf onun yapabiliceklerinin sınırının ne kadar geniş olduğunu bileyim diye göğsüme,bacak arama, boynuma iğrenç elleri ve dudaklarıyla dokunması beni bu şekilde cezalandırmak olmuştu. O kadar dövüldüktem sonra kalan halimle direnmeye çalışsam da yapmamıştım daha ilerisini yaşamaktan korkmuştum. O kadar ileri gitmemişti. Evlendiriceğinden.
Ondan sonra intihar etmeye çalıştım 4. Katta olduğumuz evin camından atladım bu yaralardan eklenirse belki ölürüm diye düşünmüştüm, ölmedim. Bunun içinde saatlerce dövüldüm

Şimdiye abiye üzerimde ayağımda topuklu ayakkabılar kan toplamış gözlerimi saklayamayacaklarımdan göz altı dakika şişlik ve morlukları kapatan kuaförler bakıyordum bütün bedenimde kalan morlukları babamın aldığı aile boyu bir kapatıcıyla kapatıyorum sırtım allahtan kapalıydı ki uzun bir süre onların geçeceğini düşünmüyorum. Zaten kapatabiliceğimiz yaraları kapattık diğerleride elbisenin kapattığı kızımlarda hep kollarımda morluklar olur en fazla ayağımda da aynı şekilde. Ama sırtıma ve karnıma çok yüklendiğinden orası biraz vahim..

buz mavisi, simli, göğüs dekoltesi olan boydan upuzun bir yırtmacıyla mükemmel denecek bir abiye giymiştim. Keşke gerçekten mutlu olacağım bir evlilik yapsaydımda bu elbise içinde mutluluktan ağlasaydım. Tekrar gözlerim dolmuştu.

Makyajım yapıldığından gözlerimi kapattım, derin bir nefes aldım. Gözlerimi açıp annemin sesiyle odadan çıktım. Yavaş adımlarla açağıya inip çalan kapıyı açtım ve misafirleri içeri ağırladım başımı yerden kaldırmadan "hoşgeldiniz, buyurun. " dedim.

"hoş bulduk"

"hoş bulduk"

"hoş bulduk"

"hoş bulduk"
(yazarınız:keşke kopyala yapıştır yapsaydım...)

"kızımız bir kahve yapsın da içelim)

BİSMİLLAH BR KADIN YENİ GELDİN. BİR OTUR, OTURDUYSAN SOLUKLAN. BİR HAL HATIR SORULSUN! DEĞİL Mİ?
(size soruyorum yavrularım ben olsam git kendim yap kahveni derdim) aynen gerizekalı bu sefer dubble dayakla bitirelim günü değil mi?

İç ses sende akıllı be tüh git ağla.
(ay kendi karakterlerim beni kovuyor)

Mutfakta bakkaldan aldığım 3'ü bir arada kahveleri almış kişi sayısına göre fincanlara yerleştirmiş kaynattıgım suyu ve kahveyi dökerek hazırladım. Çok uğraşmıştım o yüzden dökmemeye dikkat ederek kHveleri tek tek dağıttım.

Giderayak kendimi dövdürtmiyim demiyordaaaa.

Sanane be sus sen.

Konustular arada bende kattılar falan amcanın pis bakışlarına maruz kalmaktan midem bulanmıştı. Yaşamak istemediğim için ilk fırsatta intihar edecektim o yüzden bu kadar rahattım.

Birden bire herkes Ayaklanınc bende yakalandım gerginlikle. Nişanlanıyor muydum yani?

Şaka hayatım şaka ne finali KXŞDŞAÖŞXLALXŞAÖXŞLA