GEÇMİŞİN RAYLARI

GR- 31

Bu bölümü @1snowy_secret1 'e hediye ediyorummm

yazdığı 1-2 kitaba göz attım daha iyi yerlere gelebileceğini düşünüyorum. İstemek ve bunu yapabilecek cesaretin varsa geriye sadece hayal etmek kalır.

Bölüm yazma isteğimde yoktu aslında ama senin sayende gaza geldim diyebiliriz BDLNDKANDKA

İyi okumalar ❤️💖

Şuan sevgili biricik ailemle kahvaltı yapıyoruz.

Ufak ufak birşeyler yemeye başlamıştım.

Normalde kahvaltı zamanını  dahi uyuyarak geçirmek isterken.
şuan bunu kendime alıştırmak istiyordum.

Onlarla vakit geçirmek, onlarla daha çok yakınlaşmak istiyordum!

(Yazarınız kendi kitabını okuduğu kitaplarla karıştırıyor bu yüzden kriz geçiriyor!!! İçmem gereken ilaçlar var anlaşılan kusura bakmayın bazı yerlerde hata yapabilirim)

Çayım dan bir yudum daha aldım ve masaya bıraktım.

"Fark ettiniz mi çocuklar defne artık 2-3 lokma birşeyler yiyebiliyor kahvaltıda"

Demişti annem.

"Evet hayatım. Bende fark ettim. Mutlu oluyorum umarım iyi geliyoruzdur sana kızım."

"Hepinize teşekkür ederim. Ve evet iyi geliyorsunuz baba."

Çatal bıçak sesleri kesilmişti.

Abimlerde şaşırmıştı sanırım onlarda birden anne, baba  dememi beklemiyorlardı.
Annemin gözleri irice açılmış bir şekilde karşıya baka kaldığını gördüğümde biraz endişelendim. Kadına kal geldi ya?

"Anne iyi misin? Baba anneme ne oldu?"

Annem bakışlarını bana çevirince gözlerinin dolduğunu fark ettim tebessüm edip ayaklandı hızlı adımlarla yanıma gelip kollarını boynuma doldağında. Dişlerimi sıktım.

Sırtım acımıştı.

Bende kollarımı kaldırıp anneme sarılacağım sırada babam

" Hey bende geldim"
Babamda kollarını sıkıca bana sarınca bende onalra sarıldım. Bu sefer üstümüze atlayan abimlerde artık kendimi daha fazla tutamadan acı dolu bir bide yükseldi dudaklarım arasından.

Abimler ilk haftalardan sıkmak istemediği için üstüme çok dikkat etmemişlerdi sanırım. Daha erken fark etselerdi şuan bu kadar mutlu olmazdık ama benim kendimi tutamamam yüzünden herkesin modu düşmüş herkes endişeli ve korku dolu gözlerle bana bakıyordu.

İlk olarak en tepeden abimler kalkmış sonra babamı ve annemi kaldırmıştı onlar üstümüze atladığı da ben sandalyeden devrilerek düşmüştüm normalde olduğundan çok daha fazla acıyan sırtıma yüzümü buruşturdum. Yavaşça ayağa kalktığımda sandalyeye sürtünen sırtımdaki yaralarımın kanamaya başladığını, kan izlerinin sandalyeye bulaştığını fark ettim. Hemen annemlerin yüzüne baktığımda şoka uğramış bir şekilde bana bakıyorlardı.

"Abicim bu halin ne senin?"

" Göbeğindeki izler yanık izleri mi?"

"Sırtın neden kanadı?

Bu böyle olmalıydı.