GEÇMİŞİN RAYLARI

GR- 13

Gece gece attığım 3. Bölüm bugünün 4. Bölümü ama kısa oldukları için ÖVÜNEMİYORUM.
Normalde daha uzun yazarım ama asla istediğim gibi ilerlemediğindne so oradan düzenleri kafasındayım.

Defne Polat çıkan sonuçlara göre %99,9 ile Demir Şahinin kızıdır.

2 ihtimalde korktuğum ihtimallerdendi. Hastaneyi başına yıkarım falan diyordum da boşuna diyormuşum biyolojik babam olan demir bey beni yanına almakta oldukça ısrarcı olduğundan ve biyolojik babamın bakışlarından korkan eski Babamın da o bakışlardan korkup itiraz edememesine şaşırıp cevap dahi veremeden onların arabasından inip evlerine geldiğimi fark etmiştim.

Dışarıdan gördüğüm evle ağzım bir karış açık kalacaktı neredeyse. Çok büyüktü. O kadar zenginler miydi?

Açılan kapıyla içeri doğru adımlarken eskisinden daha korkak olduğumu fark ettim kimseyle herhangi bir temasta bulunmak istemiyordum bundan delicesine korkuyordum. Onla beni anlayamadı hiçbirşeyden haberleri yoktu anlatmakta istemiyordum ama ya onun gibilerse... Ya onlarda bana zarar verirse...

Tamamen içeri adımladığımda herkesin bakışı beni buldu. Ben ise onlar hastanede değil iyi bakışı atıyordum.

"sonuçları zaten bildiğimizden çocukları eve yolladım ben."

Dilara hanım sadece dolu gözlerle bana bakıyordu.

Tamam anlamında başımı saklamışım demir beye.

Dilara hanım konuşmaya başladığında bakışlarım tekrar onu buldu.

"Barış. En büyük abin. 29 yaşında."
"Merih 2. Abin 27 yaşında"
"Ömer. 3. Abin 24 yaşında."
" semih 4. Abin 19 yaşında"
(bu arada bu o.ç semih bence hiçbir hikayemde olmayı hak etmiyor.)

Diyerek hepsini tanımtıştı (normalde daha derin anlatıyorum ayrıntılara çok giriyorum ama bu seferlik hayal gücünüze bırakıyorum bu yüzden karakterler için fotoğraf ta seçmemiştim aslında.

Demir beyin omzuma okunmasıyla yerimde sıçramış kendim geri çekip iyice ondan uzaklaşmıştım gözlerim dolmuştu derin derin nefesler alıp vermeye başladım. Sonra bakışlarımı yere çevirdim hepsi bana bakıyordu özellikle barıs bey ve semih bey çok kötü bakıyordu korkmuştum demir beyde çok sinirliydi onlarda beni döver miydi?

"özür dilerim temas sevmiyorum." demiş beni anlamaları için dualar etmiştim..

"size söyledim her ne olursa olsun tanımadığınız birini eve getirmeyin diye siz nasıl emin olabiliyorsunuz bu kızdan şu tipine bakın para göz olduğu çok belli."

Diyen barış beye çevir iştim bakışlarımı gözlerimden akan bir kaç damla yaşı elimle sildim. Bakışlarımı yere çevirdim.

" LAN KES SESSİNİ BEN SANA BÖYLE Mİ ÖĞRETTİM KARDEŞ OLARAK GÖRMESEN BİLE KİMSEYE BU ŞEKİLDE DAVRANAMAYACAĞINI ÖĞRENEMEDİN Mİ OĞLUM SEN"

havaya sıçramış korkup geri geri gitmiştim hala bağırarak konuşurken kulaklarımı ellerimle kapamış ayaklarımı kendime çkeip hıçkırarak ağlıyordum kendimi durdurmaya çalışıyorum ama aklıma o-
seni kimse kurtaramaz.
"sus artık" demiştim ona ellerimi kulaklarıma daha çok bastırarak

"Defne, kızım bana bak lütfen."

istediğin kadar kaç snei bulur her seferinde daha fazla canını yakarım güzel kızım
Diyordu bu sefer. Daha çok bağırdım o adama.
"SUS ARTIK SUS!"