GEÇMİŞİN RAYLARI

GR- 32

Ay 8k olmuşuz 💜☺️🥔

Koşarak üst kata çıkmış kendimi odaya kapatmıştım.
Açıklama dahi yapmamak yoruyordu beni. Güçsüz olduğum için benden nefret ederler mıydı?

Belki..

Ben onları kabullenmişken onlar beni kabulllenebilir miydi?

Yaklaşık 20 dakikadır. Kapımın önünde çıkmamı bekliyorlardı ben korktuğum için çıkmayı tercih ediyorum!

"Defne kuzum lütfen aç kapıyı"

"Pansuman yapılması gerek mikrop kapar lütfen birşey yapmayız sana "

"Lan abi cümle kuramaz oldun sakin olun relax olun ben kapıyı kırar girerim içeri"

Ömer başladı saçmalamaya sözde abim benden daha fazla çocukça haraketleri var.

Kapıdan gelen yüksek sesle havaya sıçradım. Bu salak ciddiydi!

Yataktan kalkıp gözyaşlarımı elimle hızlı bir şekilde sildim. Kilitini açarak kapıyı araladım.

Ömer abi kapıya bir kere daha vurmaya hazırlandığından yeri boylamıştı.

"İyi misin kızım oy gül kokulum neden kaçtın gittin "

"Ondan daha büyük bir problemimiz var."

"Birşey anltmana gerek yok biz anladık anlayacağımızı ama. Sen bunu nasıl bizden saklasın şimdiye kadar"

"Aslında ben söylememe sebebini de anliyorum bizden bu yüzden korkuyordu. Nasıl hemen anlatsın ki?"

"Ama daha erkende anlatabilir di değil mi?"

Kollarını bana dolayan babamla gözlerim tekrar dolmaya başlamıştı. Annemde kollarını sarınca aşağıdaki kadar sıkı sarılmadıklarını fark ettim. Dikkat ediyorlardı. Bu daha çok aglamama sebep olmuştu o sırada abimler de yavaş Bir şekilde yanımıza gelip sarıldılar.

"En kısa zamanda bu olayın aslını her bir detayını bize anlatıyorsun. Ve biz gerekli kişilere cezalarını veriyoruz prensesim"

"Evet çok doğru!"

"Anlaştık mı?"

Gülümsemeye çalıştım iyiki onların kızıyım. Onların kardeşleriyim.

"Anlaştık abi"