Tabu'yla başlayan oyun maratonu gece geç saatlerde son bulmuştu. Herkes cidden sevmişti birbirini ki bu 8 kişilik bir grup için neredeyse imkansız olmalıydı normalde. Herkes tek teke ayaklanırlen bir yandan da nasıl eve gideceklerini konuşuyorlardı.
"Şöyle yapalım; Changbin yolunun üstündükleri bıraksın, diğerlerini de Chan bıraksın." Fikir Minho'dan gelmişti ve herkese de mantıklı gelmişti.
Jisung, Changbin'e döndü. "Araba kimin?"
"Wooyoung'tan aldım. Ona geçeceğim, biraz işimiz var da."
Jisung anladığını belli ederek kafasını sallarken Jeongin konuştu.
"Changbin hyung beni sen götürür müsün?" Seungmin ise şaşırmış Jeongin'e bakmıştı
"Eve gelmiyor musun?"
Kafasını salladı. "Teyzemlere geçeceğim, yeğenlerim beni özlemiş."
Arabalara binmek amaçlı dışarı çıktıklarında herkes birbirine sarılarak görüşürüz demiş ve "Bunu bir daha yapalım." tarzı cümleler kuruyorlardı.
Changbin arkadaşından ödünç aldığı arabaya Hyunjin ve Jeongin binerken diğer arabaya da Jisung ve Seungmin binmişti.
Herkes arabalarına göre yerleşirken de evde yalnız kalamayan Felix de abisinin arabasına binmiş ve her iki araç da yola koyulmuştu.
Felix yol o kısa olsa bile araba yolculuklarını sevdiği için uyuya kalmıştı bile. Jisung'u eve bıraktıktan sonra kalan Seungmin ise sadece dışarıyı izliyordu. Güzel bir gündü ama yorulmuştu.
"Korkmayacak mısın?"
Gelen soruyla dışarıyı izleyen gözlerini arabanın arabasına çevirdi Chan'ın gözlerini görebilmek adına. "Niye?"
"Tek başına olucaksın sonuçta. Felix mesela korkuyor. "
Seungmin kafasını bildiğini belli etmek amaçlı salladı. "Ben korkmam ama."
"Eğer korkarım diyorsan bak hemen dönerim, bizimkinin yanına kıvrılırsın. Sabah da sürpriz olur hem Felix'e. "
İkisi de güldü. "Evet. Ama sorun yok, daha önce de kaldım."
"Pekala madem ama bir şeye ihtiyacın olursa hemen yaz bana. Arayabilirsin de. Uyuyamıyorum çoğu zaman zaten."
Seungmin hafifçe kafasını sallerken cevap verdi. "Teşekkür ederim."
Chan ise aynada rica etmeye gerek kalmayacak bir gülümseme sunmuştu gence.
Yaklaşık 10 dakika sonra eve gelmişlerdi. Seungmin, Felix'i uyandırmadan emniyet kemerini çıkarıp ve yavaşça kapıyı açtı.
"Teşekkür ederim, iyi geceler."
Chna kafasını salladı. "Dediklerimi unutma lütfen, iyi geceler."
Seungmin arabadan inip apartmana doğru ilerledi. Anahtarını çıkartıp dış kapıya geçirdi ve eve ilerledi.
Kapıyı açtıktan sonra içeri girip ilerlediği her odanın ışıklarını açtı. Evin sessiz olmasını seviyordu ama geç saate kalırsa gerilmeye başlıyordu. Yük olmamak için Chan'a yalan söylemişti.
Üstünü değiştirdikten sonra salona ilerledi ve koltuğa bıraktı kendini. Karşısında olan kapalı televizyon ekranına bakarken bugünü düşünmeye başladı. Eğlenceliydi cidden. Yeni kişileri tanımak her ne kadar ona göre olmasa da ortamda tanıdık kişilerin olması onu rahatlatmıştı.
Kalkıp mutfağa doğru ilerledi ve kendine kahve suyu koydu. Chan'la olan konuşması aklına geldi. Sigara ile yaptığı yorum ile ileri mi gitmişti acaba? Söylerken kötü bir amacı yoktu ama düşünmeden söylemişti.
