Silinmez Leke

6.Bölüm

O anki korku ile bir anda Çağrı'nın arkasına saklandım. O ise kahkaha attı.

"Komik mi ya ne gülüyosun?"

Kahkaha attı.

"İnan suratını görsen sen de gülersen o derece yani."

"Hıhı."

"Elektirikler gitmiştir salla gitsin."

"Emin misin?"

"Eminim. Korkma Juliet, Romeo burada ne için var? Birşey olursa korurum seni ben."

Göz kırptı.

Hep böyle olsa bu keşke...

"Sağol."

Elini omzuma attı ve ilerlemeye devam ettik.

Işıklar yandı, söndü.
Tekrar yandı.
Tekrar söndü.
Ve tekrar..

"Çağrı!!"

"Sakin ol burdayım."

"İnelim n' olur hemen aşağı inelim!"

"Sakin ol bak, burdayım, yanındayım, beraberiz korkma evdeyiz sakin ol, hadi güzelim."

Sustum.

Bu da ne böyle! Biri bizimle dalga mı geçiyor!

Işıklar yandı, söndü.
Tekrar yandı.
Tekrar söndü.
Bu kez ışıklar geri yanmamıştı.

Arkamdan birisinin geçtiğini hissettim. Hayır lütfen bu bir kabus olsun lütfen. Bu sefer Çağrı'da ümitsizce bana baktı.

Ne oluyordu? Neydi bu şimdi?

Herşeyi bir kenara bırakıp korkum ile sinirim birleşti. Şu anda hiçbirşey umrumda değildi. Olduğumız yerde bağırmaya başladım.

"Hey! Kimsin sen! Neyin nesisin! Cesaretin varsa çıkarsın karşımıza! Sana diyorum! Gelsene hadi, hadi bak burdayım gel!"

"Ne yapıyorsun! Herkesi başımıza toplayacaksın."

Bu sefer bana Juliet dememişti...

Çağrı'nın beni kolumu çekiştirmesi ile kendime yeniden geldim. Merdivenlerden iniyorduk.

Ama her yer karanlıktı, heryer ıssız, her yer çıkmaz sokaktı..

"Ça.. Çağrı! Kolun.. Kolun kanıyor."

Umursamadı.

2.Kata inmiştik. Ah hayır..

Yine içki kokusu, çıplak kadınlar, sarhoş bin türlü insan..

Tek kelime ile

İğrençti!!

Bir anda, herkesin yüzü bize döndü.
Biz ise onları görmemeye çalışıp 1. kata inmeyi başarmak için çabalıyorduk.

"Hızlı ol hadi!"

"T.. Tamam."

1. Kata indik.

Çıkışa doğru yöneldik. Ama yine bela! Herkes fotoraf çekmeye başladı.

Hassiktir!

"Yüzünü kapat!"

"Neden?"

"Soru sorma diyorum sana! Yüzünü kapat!"

Çağrı'da benim kadar sinirlenmiş ve sadece benim yüzümü kapatmamı istiyordu. Dediğini yaptım.

"Sonunda!"