You're my Perfect [Complete ]

အပိုင်း ၃၁

ဂျယ်မင်းဒီနေ့ စိတ်ထဲအနည်းငယ်တော့ပျော်နေသလိုပင်......မဟုတ်ဘူးပျော်ကိုပျော်နေတာပင်။ချစ်ရသူနဲ့အပြင်အတူတူသွားရမည်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကိုပထမဦးဆုံးခံစားရတာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားပါသည်။အရင်ဆိုထိုလူကိုသိပ်အရေးတယူလုပ်ကာစိတ်ထဲသိပ်မထည့်ပေမဲ့ အခုတော့မတူတော့ပေ။အိမ်အပေါ်ထပ်ကနေ မျက်နှာလေးကိုပြုံးရွှင်ကာဆင်းလာတဲ့ မောင်ဖြစ်သူကို yunaကြည့်ကာလိုက်ပြုံးမိ့လိုက်သည်။ဂျယ်မင်းလေးဟာ အိမ်မှာပါးပါးရဲ့ချုပ်ချယ်မှု့ကိုအခံရဆုံးကလေးပင်။သူတို့အပေါ်အမြဲဆိုးကာ မနိုင်စိန်လေးလို့ထင်ရပေမဲ့ အခန်းတံခါးပိတ်ကာအသံတိတ်ငိုနေတတ်တဲ့မောင်ဖြစ်သူရဲ့ စိတ်ခံစားချက်လေးတွေကို အမဖြစ်သူyunaသိပါသည်။ဘယ်လိုဘဲကြည့်ကြည့် ဂျယ်မင်းလေးဟာအရမ်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်လေးသာ။

''ငယ်လေး အပြင်သွားမလို့လား''

''ဟုတ် မမ''

ပြောလည်းပြော ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ကာစာဖတ်နေတဲ့အမဖြစ်သူရဲ့နားကိုသွားကာ အမဖြစ်သူyunaပခုံးလေးကိုခေါင်းလေးတင်လိုက်ကာ စကားစလိုက်သည်။

''မမ''

''ပြောလေ ငယ်လေး၊ထူးထူးဆန်းဆန်းလာချွဲနေတာ''

မောင်ဖြစ်သူရဲ့ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ကာ yunaနူ့ညံ့စွာပြောလိုက်သည်။သူမထင်နေသည်အကြောင်းအရာများဖြစ်နေမလားပင်။

''ကျွန်တော်လေ......ဟို....''

''ပြောပါငယ်လေး၊ငယ်လေးစိတ်ထဲအရှိအတိုင်းဘဲပြော မင်းအမကနားလည်တာမို့''

''ပါးပါးနဲ့မားရော''

''မရှိဘူးလေ ငယ်လေး၊ဘူဆန်ကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့မနက်ကဘဲထွက်သွားကြတယ်''

အဲ့တာကြောင့် ဂျယ်မင်းမနက်ထဲကမမြင်တာပင်။အခုတော့စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့သွားလိုရတာပေါ့။ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကသာသွားဖို့ကိုရမ်းနေတာ မနက်ထဲကတစ်ယောက်သောသူရဲ့အရိပ်ယောင်တောင်ဂျယ်မင်းမတွေ့သေးပေ။

''ငယ်လေး မပြောသေးရင်၊မမမေးစရာရှိတယ်''

ဂျယ်မင်းမှာထိုလူအကြောင်းတွေးလိုက်ရင်ကိုလူက ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးရပ်တန့်သွားသလိုပင်။အခုလည်း မမအသံကြားမှလူကအသိ့ပြန်ဝင်ပေသည်။