" ဒီမနက် ကိုယ့်အခန်းထဲကို စက္ကူလေယာဥ်လေး ပျံသန်းလာခဲ့တယ် ... လက်ခံရရှိပြီးတာနဲ့ လွင့်ဆီ အပြေးလာခဲ့ပေမဲ့ လွင်ထွက်သွားပြီတဲ့ .... မိုးတွေက သိပ်သည်းနေခဲ့တယ် လွင် ... အလွမ်းတွေရဲ့ သိပ်သည်းဆက ပိုနေခဲ့တယ်...ကိုယ်တို့တွေစပြီး တွေ့ဆုံခဲ့ချိန်တုန်းကလည်း မိုးစက်တွေက ဒေါသတကြီးကြွေနေခဲ့တယ်နော်... လွင်မှတ်မိတယ်မဟုတ်လား... လမ်းလယ်ခေါင်မှာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းပြီး မိုးရေတွေစိုနေတဲ့ရှစ်တန်းကျောင်းသားလေးလွင့်ကို သိပ်စိုးရိမ်ခဲ့မိတာပေါ့ ... မိုးရာသီက ကိုယ်တို့နှစ်ဦးကို ဆုံစေခဲ့ပြီး ခွဲပြန်တာပဲ... လွင့်ရဲ့ခရီးစဥ်လေး ဖြောင့်ဖြူးပါစေ။ "
၂ ရက် ၊ ၇ လ ၊ ၂၀၁၄ ခုနှစ်။ ( ၁ ရက်မြောက် ။ )
အညိုရောင်စာအိတ်လေးပေါ် ရက်စွဲရေးလိုက်ပြီး ထိုစာအိတ်လေးကို ထန်းခေါက်ဖာလေးထဲ ထည့်သိမ်းလိုက်သည်။
" ဒီမနက် ပြတင်းပေါက်ဖွင့်လိုက်တော့ အပြင်ဘက်မှာ မြူလေးတွေဆိုင်းနေတယ် လွင်... ဒီနေ့လည်း ပိတ်ထားတဲ့ပြတင်းပေါက်လေးကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်အလွမ်းတွေ ဆိုင်းနေခဲ့တယ်...လွင်မှတ်မိလား...ဒီအိမ်လေးကို ကိုယ်ပြောင်းလာခဲ့တာ ဒီလိုအချိန်ဆောင်းရာသီလေးမှာပေါ့ ... ကိုယ့်ဆီကို သီးစုံဟင်းလေးလာပို့တဲ့ ဆယ်တန်းကျောင်းသားလေးလွင်က သိပ်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းနေခဲ့တယ်...လွင်က အမြဲတမ်းကိုယ့်ကို အရင်ချည်းကပ်ခဲ့တယ်လို့ လွင် တွေးနေမလား... မဟုတ်ဘူး လွင်.. ကိုယ်ကလွင့်ကို အရင်ချည်းကပ်ခဲ့တာချည်းပါပဲ။"
၂၇ ရက် ၊ ၁၂ လ ၊ ၂၀၁၄ ခုနှစ်။ ( ၁၇၈ ရက်မြောက် ။ )
" မေမေက ကိုယ်နဲ့အတူ လာနေနေပြီ လွင်...လွင်လည်း အခုလိုပဲ ဖြစ်စေချင်ခဲ့တာမဟုတ်လား...နှစ်လတစ်ခါ၊သုံးလတစ်ခါတော့ သူ့ခြံတွေကို စိတ်မချလို့ပြန်တယ်...မေမေက လွင့်ကို သိပ်သတိရကြောင်း နေ့တိုင်းပြောတယ်...လွင်ပြန်လာရင် တောင်ငူမှာ အကြာကြီးခေါ်ထားပစ်ဦးမယ်တဲ့...မေမေတို့ လွင့်ကိုလွမ်းတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်အလွမ်းတွေရဲ့အမှုန်အမွှားလေးတောင် မရှိပါဘူး လွင်။ "
