MAHPERİ

Bölüm 12-Alışveriş

"Bilmiyorum anne, bakacağız işte gidince."
...
"Evet, tamam dikkatli olurum."
...
"Görüşürüzz."

Nike'larımı ayağıma geçirmekle uğraşırken bir yandan annemle konuşmak zorunda kalmıştım.

Aynı konuşmayı dünden beri belki 10.'ya falan yapmıştık.

Bugün kızlarla alışverişe çıkacaktım. Aslında onlar normal alışveriş yapacaktı ama ben 29 Ekim için hocaların söylediği kıyafetleri arayacaktım. Belki hoşuma giden başka bir kaç şey daha alırdım.

Beyaz bir gömlek ve siyah etek bulmam gerekiyordu. Bütün görevli kızlar böyle giyinecekti koroda.

Midi boy çiçekli bir etek giymiştim üzerine ise uzun kollu çok kalın olmayan crop bluz giymiştim. Hoş görünüyordum.

Havalar soğumaya başlamıştı yavaştan. Seviyordum bu mevsimi. Sonbaharın sevdiğim dönemlerindeydik.

Buluşma yeri olan Avm'ye geldikten sonra kız grubuna baktım. Evet, buluşmak için grup kurulmuştu.

Let's Go Baby

Elfin: Nerdesiniz kızlar?

Asya: Vardım sayılır, şoför amca sanırım karadeniz de gemilerini batırdı, pek meymenetsiz sürüyor dolmuşu :((

Ahu: 5dk ya ordayım.

Semra: Bende geldim sayılır, babam biraz gecikti.

Siz: Ben geldim. Nerede buluşuyoruz?

🥁

Ayaklarım ağrımıştı artık. O dükkandan o dükkana, o dükkandan o dükkana... Huuh!

Ben böyle olacağını düşünmemiştim. Tek almak istediğim gömlek ve etekti, ama kızlar poşet poşet alışveriş yapmışlardı ve hala doymamışlardı. Onlar gezdikçe bende görüp beğendiğim birkaç şeyi almıştım.

En sonunda benim isyanlarıma karşın onlarda yorulmuştu yürümekten ve bi kafeye oturmuştuk. Elimdeki taze sıkılmış portakal suyunu bütün keyfimle içiyordum şuan.

Ne güzel şeydi portakal suyu? Çocukluğumdan beri bayılıyordum içmeye. Gözümün önünde beliren bir kaç şeyle masada ki kızların sesi yok olmuştu sanki.

Bir kız çocuğu vardı, evet, evet bu bendim. Ama yanımdaki kimdi?

Kokusu tanıdık geliyordu bir yerden. Ama yüzü bulanıktı.

Bana ve kendine sıktığı portakal sularını içiyorduk beraber. Kahkahalar atıp bişeyler konuşuyorduk.

Kimdi bu çocuk? Neden onu tanıyamıyordum?

Başıma giren ağrıyla bütün düşündüklerim toz olup uçmuştu, kızların sesi yeniden kulaklarımı doldurmuştu.

Sebebini biliyordum. Annem kısa bir süre önce açıklamıştı. Küçükken geçirdiğim hafıza kaybı sebebiyle büyüdükçe anıları hatırlamaya başlıyormuşum. Ve bu normal olarak ağrı, bulantı, göz kararması tarzında yan etkiler yapıyormuş.

Kızlar daha alışveriş yapmak istediklerini, hala almak istedikleri şeyler olduğunu söylerken tek yaptığım siz ciddi olamazsınız bakışı atıp gülmekti.

Kafe Avm'nin girişinde olduğu için gelen giden kişileri görebiliyorduk. Duyduğum motor sesiyle o yöne bakmaya başlamıştım. Kafasından kaskı çıkaran Emir'i görmeyi beklemediğim aşikardı.