MAHPERİ

Bölüm 13-29 Ekim

Okula geldiğimizde Emir'in arkasından indim. Kafamdaki kaskı çıkarmak için ellerimi kaldırdığımda Emir beni durdurarak kafamdaki kaskı çıkarmıştı.

Dağılan saçlarım umarım çok kötü görünmüyordu! Elleriyle saçlarımı düzeltirken "Sabah rüzgarı bence daha çok esmeli." dediğinde ne demek istediğini anlamamıştım.

"Neden ki?" dediğimde artık gözlerime bakıyordu. "Daha çok esmeli. Esmeli ki saçlarının kokusunu daha iyi alabileyim." dediğinde artık nefes almadığımı hissediyordum.

Ne güzel sözlerdi bunlar. Ne diyeceğimi bilemediğim için sadece gülümsüyordum. Ders zili tam zamanında çalarak beni kurtarmıştı. Elimi sallayarak "İyi dersler!" diyerek ayrıldım yanından.

Ozan hoca öğleden sonraki bütün derslerde prova olacağını söylemişti. Bu da demektir ki coğrafya dersinden yırttım.

Öğle tenefüsünün bitiş zilinin çalmasıyla gerekli malzemelerimi almak için sınıfa gitmeye karar verdim.

Sola döndüğümde aniden karşıma biri çıkmıştı. Anlık refleksle yüzüne yumruk geçirmiştim. Allaaaah! İki büklüm duran kişinin Caner olduğunu anladığımda yabancı biri olmadığı için sevinmiştim.

"İyi misin? Ne diye birden karşıma çıkıyorsun be oğlum!" diyerek isyan ettiğimde Caner yüzüme ciddi misin sen bakışı atıyordu. "İyi de güzelim, yumruk mu atman gerekiyor illa!" Ne yapabilirim ama! Reflekslerim böyle gelişmişti.

"Tekme mi atsaydım?" dediğimde Caner gülmüştü. "Ay neyse! İyi misin sen bişey desene!" "İyiyim, iyiyim!" Caner sonunda düzeldiğinde sağlam olduğu için mutluydum.

"Amma güç varmış ha sende de cadı!" diyerek saçlarımı karıştırdığında ağzımdan çıkan "Caneeeer!" nidasıyla Caner sınıfa doğru koşmuştu.

Konferans salonuna çıktığımda herkesin burda olduğunu gördüm. Caner sağolsun gecikmiştim. Hocayla konuştuktan sonra sahneye yerime geçtim.

Emir beni görse de selam vermemişti. Hatta üstüne yanındaki kızla samimi bir şekilde bir şeyler konuşuyordu. Kimdi bu kız? Ne halt ediyorlardı? Nerden çıkmıştı bu kız şimdi?

Sakin ol şampiyon! Sanki sevgilin.

İç ses sen bir sussana ya! Daha fazla onlara bakmak istemediğimden kafamı önüme çevirdim. Evet belki biraz kıskanç olabilirim. Belki birazcık fazla olabilir. Birazcıkdan biraz daha fazla olabilir belki.

Ya kimi kandırıyorum ki, ben kıskanç biriydim. Ama sadece sevdiklerimi kıskanıyordum. Yani bu sadece Emir'e özel bir şey değildi. Annemi de kıskanırdım, arkadaşımı da, kuzenimi de!

Moralimi daha fazla bozmamak adına konuyu şimdilik kapatmaya karar verdim.

🥁

Bugün 29 Ekimdi. Son provadan sonra Emirle bir daha hiç konuşmamıştık. Ne olduğunu anlayamıyordum. Sabahına çok iyiydik ne olduysa birden hiç tanışmıyormuşuz gibi olmuştu.

Hep o kız vardı yanında. Provada gördüğüm kız. Ne olmuştu birden aralarında?

Düşündükçe kalbim tekrar sızlıyordu. Daha fazla düşünmek istemedim.

Aldığım eteği ve gömleği üzerime geçirdikten sonra dalgalı saçlarımı da salık bıraktım.

Güzel olmuştum. Siyah kısa topuklularımı ayağıma geçirdikten sonra çıktım evden.

Kapıya çıktığımda o gün geldi aklıma. Motoruyla beni almayı bekleyen Emir. Ne de mutlu olmuştum o sabah. İçim içime sığmıyordu.

O gün mutluluktan sığamadığım göğüs kafesime şuan, çaresiz ve anlamsızlıklardan sığamıyordum.